Nabożeństwo fatimskie

1. Dzisiejsza Ewangelia przypomina orzechy, które jesienią można zbierać workami. Pod ich twardą skorupą znajdziemy pyszny, zdrowy owoc, który daje siłę,
2. Skorupą są tutaj paskudne oskarżenia rzucane z tłumu, jakoby te cuda i znaki Jezus czynił mocą zła, A także wymagania, aby dał ludziom cud z nieba.
3. Ale tę skorupę łatwo kruszy moc Jezusa, który znał myśli nieprzychylnych ludzi.
4. Owoc jest ukryty w samym środku. Jezus mówi: „Jeśli ja palcem Bożym wyrzucam złe duchy, to istotnie przyszło już do was królestwo Boże”.
5. Moc królowania Jezusa okazała się także w życiu dzieci z Fatimy:

• wielu ludzi oskarżało je o kłamstwo, wielu dokuczało im, nagabywało, wypytywało,
• dzieci potraktowały to jednak jako część swojego oddania Bogu i Maryi, jako część swojej ofiary za grzeszników,
• w końcu 13 października 1917 roku i dzieci, i wielotysięczny tłum widział cud słońca, które po spotkaniu dzieci z Maryją rozbłysło na niebie, ale nikogo nie oślepiło; przez 10 minut tańczyło na niebie – ku chwale Boga i na cześć Maryi. Dzisiaj właśnie mija 100. rocznica tego ostatniego spotkania Maryi i dzieci.

6. Moc królowania Jezusa może też okazać się w naszym życiu. Jak?

• gromadzić się wokół Jezusa, On am być w centrum parafii, rodziny, wspólnoty, sąsiedztwa,
• uczyć się nowego sposobu życia, porzucenia zła, powrotu do Boga przez spowiedź, cierpliwe zmienianie się dzień po dniu,
• modlitwa – niech będzie jak zbieranie orzechów, jednego po drugim, jak paciorki różańca, cały worek „zdrowasiek”, aby dały moc nam i tym, którzy jej w życiu najbardziej potrzebują.