Nabożeństwo fatimskie

1. Po to w gospodarstwie było jarzmo, aby przy pracy w polu – orce lub przy wozie – zwierzęta szły równo. Nie ma nic gorszego, gdy jedno wyrywa się do przodu, albo obija się i leni.
2. Kiedy Jezus zaprasza, abyśmy wzięli Jego jarzmo na siebie i uczyli się od Niego, to:

• mówi: chodźmy razem równo przez życie, trudu i mozołu nie zabraknie,
• mówi: jest życie do przeżycia, jest dużo pracy do zrobienia, ten świat potrzebuje naszego wysiłku,
• mówi: szukam człowieka, który ze Mną pójdzie… na wzór Maryi, która pierwsza odpowiedziała „niech mi się stanie według słowa twego…”
• mówi: zapraszam Ciebie, nadajesz się, chodź! nie musisz być silny, możesz iść powoli, o lasce czy o kuli – idziemy siłą i mocą Jezusa,
• mówi: nadajesz się – ze swoją wiarą i niewiarą, nadzieją i zwątpieniem; ważne, abyś chciał się uczyć od Mistrza, jak żyć i wierzyć!

3. Kiedy razem niesiemy deskę, worek, cokolwiek ciężkiego, wtedy uważamy na drugą osobę, równamy krok, harmonizujemy ruchy, aby donieść coś do celu. Wspólnie cieszymy się z wykonanej pracy.

4. „Przyjdźcie do Mnie wszyscy…” – powolni i narwani, spokojni i impulsywni – Bóg nie wybiera najlepszych, najbardziej pobożnych – widać to po Apostołach…

5. Niech Maryja nas prowadzi. Od Niej uczmy się, jak trwać przy Jezusie i Kościele przez całe życie.

Gidle, 13 grudnia 2017, Mt 11, 28-30