Nowe życie
1. Życie…
WSTĘP
Posługujemy się tym słowem na co dzień… Przepisy wchodzą w życie, człowiek wraca do życia na skutek reanimacji, życie jest takie czy inne, rodzice dają życie dziecku, księża mówią w kościele o życiu wiecznym z Bogiem, w życiu piękne są tylko chwile… Wiemy, co oznacza to słowo, ale jednocześnie nie wiemy, czym jest samo ŻYCIE.
Życie
Nie powstała dotąd jedna, ogólnie akceptowana definicja życia. Można jednak twierdzić, że najważniejszą cechą życia jest ciągła wymiana materii i energii między żywym organizmem a jego otoczeniem oraz zdolność do replikacji, powielania się czy też rozmnażania.
Do podtrzymywania wymiany energii z otoczeniem konieczny jest stały wkład wysiłku ze strony organizmu. Zatem życie to: zespół wzajemnie się podtrzymujących procesów metabolicznych zachodzących w organizmie żywym lub jego poszczególnych częściach.
Istotną cechą życia jest zdolność organizmów żywych do utrzymania wyższego poziomu uporządkowania, a więc niższej entropii niż otoczenie.
Mianem „życia” określa się też całość materii ożywionej na danym terenie lub planecie („życie na pustyni”, „życie na Ziemi”, „życie w Kosmosie”).
Głównymi poziomami organizacji życia są: biocenoza, populacja, organizm, narząd, komórka i gen.
Różne gałęzie nauk biologicznych interesują się organizacją życia na różnych poziomach. Np. ekologia zajmuje się poziomami powyżej pojedynczego osobnika, a więc populacją i biocenozą.
Czynności życiowe: odżywianie, oddychanie, wzrost i rozwój, samoistny ruch, reagowanie na bodźce(pobudliwość), rozmnażanie, wydalanie.
Cechy specyficzne istot żywych: budowa komórkowa, własny metabolizm, posiadanie białek i kwasów nukleinowych, zdolność do samopowielania się i dziedziczenia cech, utrzymywanie homeostazy.
Aspekty życia wykraczające ponad poziom osobniczy: oddziaływania międzyosobnicze i międzypopulacyjne, ewolucja.
http://pl.wikipedia.org/wiki/Życie
Wiemy natomiast, że tyle, ile jest rodzajów życia, tyle również jest rodzajów umierania i śmierci… Myślę, że i równie wiele jest sposobów na powrócenie do życia…
AKTYWIZACJA
Praca indywidualna. Metoda – plastyka. Zadanie jest następujące: za pomocą dostępnej w czasie zajęć techniki plastycznej wykonujemy pracę na temat: ŻYCIE. Czas na wykonanie pracy. Prezentacja na forum. Czas na dyskusję.
PYTANIA DO DYSKUSJI
- Co możemy powiedzieć o życiu na podstawie naszych prac?
- Gdzie jest jego źródło?
- Mowa też śmierci oraz o zmartwychwstaniu?
- Co jest jego szczytem?
PUENTA
Jan Paweł II:
Oto nowy aspekt związku między Paschą i Pięćdziesiątnicą: „Ja żyję”. Chrystus mówił o swym zmartwychwstaniu. „Wy żyć będziecie”: to życie, które objawi się i potwierdzi w moim zmartwychwstaniu, stanie się waszym życiem. „Przekazanie” życia, które objawi się w tajemnicy Chrystusowej Paschy, dokona się w sposób definitywny w Pięćdziesiątnicy. W słowach Jezusa słychać w istocie echo proroctwa Ezechiela, które kończy się obietnicą Boga: „Udzielę wam mego ducha po to, byście ożyli” (37,14). Pięćdziesiątnica pozostaje więc organicznie związana z Paschą, należy do paschalnej tajemnicy Chrystusa: „Ja żyję i wy żyć będziecie”.
W mocy Ducha Świętego, za sprawą Jego Przyjścia, wypełnia się również modlitwa Chrystusowa z Wieczernika: „Ojcze, nadeszła godzina. Otocz swego Syna chwałą, aby Syn Ciebie nią otoczył i aby mocą władzy udzielonej Mu przez Ciebie nad każdym człowiekiem dał życie wieczne wszystkim tym, których mu dałeś (J 17,1-2).
Chrystus w tajemnicy paschalnej jest sprawcą tego życia. Duch Święty „udziela” tego życia „czerpiąc” z Chrystusowego Odkupienia („z mojego weźmie”, J 16,14). Jezus powiedział: „Duch daje życie” (J 6,63). Podobnie św. Paweł: „litera (…) zabija, Duch zaś ożywia” (2 Kor 3,6). Pięćdziesiątnica jest objawieniem tej prawdy, którą Kościół wyznaje w słowach Symbolu: „wierzę w Ducha Świętego, Pana i Ożywiciela” (Dawcę Życia).
2. Z-martwych – wstawanie
WSTĘP
Uczniowie bardzo mocno przeżyli wydarzenia męki i śmierci Chrystusa. Zmartwychwstanie Mistrza także ich zaskoczyło. On zmartwychwstał trzeciego dnia. Ich „z-martwych – wstawanie” było długim procesem.
AKTYWIZACJA
Praca w grupach. Praca z tekstami Ewangelii. Zadanie jest następujące: przeglądamy Ewangelie i Dzieje Apostolskie oraz wypisujemy hasłami wszystkie wydarzenia od momentu Ostatniej Wieczerzy do dnia Pięćdziesiątnicy. Pokażmy na wykresie „umieranie” uczniów oraz ich „z-martwych – wstawanie”. Dwie osie: pozioma – czas, pionowa – życie i śmierć. Pionowa oś będzie przecinała oś czasu w momencie „zero”, czyli śmierci Chrystusa na krzyżu. czas na wykonanie zadania. Prezentacja na forum. Czas na dyskusję.
PYTANIA DO DYSKUSJI
- Ile razy procesy się powtarzają? Czy jest jakaś reguła?
- Jaką rolę odgrywają poszczególne wydarzenia, postaci, miejsca?
- Dokąd prowadzą ich te wydarzenia?
- Do czego możemy się dzisiaj odwoływać?
PUENTA
Jan Paweł II:
Pierwszymi, którzy doznają owoców Chrystusowego Zmartwychwstania w dniu Pięćdziesiątnicy, są Apostołowie zgromadzeni w jerozolimskim Wieczerniku wespół z Maryją, Matką Chrystusa oraz innymi „uczniami Pana” spośród mężczyzn i kobiet. Pięćdziesiątnica jest dla nich dniem zmartwychwstania – czyli nowego życia – w Duchu Świętym. To zmartwychwstanie duchowe odczytujemy na podstawie procesu, jaki dokonał się w Apostołach na przestrzeni tych wszystkich dni, od piątku Męki Chrystusa poprzez niedzielę paschalną aż po niedzielę Pięćdziesiątnicy. Uwięzienie Mistrza, Jego hańbiąca śmierć na krzyżu była dla nich straszliwym duchowym ciosem, z którego niełatwo przychodziło im się otrząsnąć. Wieść o zmartwychwstaniu, a nawet spotkaniu ze Zmartwychwstałym napotkały u nich trudności i opory. Ewangelie notują to wielokrotnie: „nie chcieli uwierzyć” (Mk 16,11), „wątpili” (Mt 28,17). Sam Chrystus mówi do nich z łagodnym wyrzutem: „Czemu jesteście zmieszani i dlaczego wątpliwości budzą się w waszych sercach?” (Łk 24,38).
Za sprawą Parakleta Apostołowie i inni uczniowie stali się „ludźmi paschalnymi”: wiernymi świadkami Chrystusowego zmartwychwstania. Utożsamili się w pełni z tą Prawdą, głosząc od dnia Pięćdziesiątnicy „wielkie dzieła Boże” (magnalia Dei) (Dz 2,11). Zostali do tego uzdolnieni od wewnątrz: Duch Święty sprawił w nich wewnętrzną przemianę. Źródłem jej było „nowe życie” – to właśnie, które Chrystus objawił w swoim zmartwychwstaniu, a które teraz „nowy Parakletos” przeszczepił w ich całe człowieczeństwo. Obrazowo ilustrują tę przemianę słowa z proroctwa Izajasza: „Wreszcie zostanie wylany… Duch z wysokości. Wtedy pustynia stanie się sadem, a sad za las uważany będzie” (Iż 32,15). Zaprawdę „Bóg nie jest [Bogiem] umarłych, lecz żywych” (Mt 22,32): „wszyscy bowiem dla Niego żyją” (Łk 20,38).
3. Grzech i łaska
WSTĘP
Zmartwychwstanie i nowe stworzenie doskonale ukazują sakramenty święte, które czerpią ze źródła życia Chrystusowego i Ducha Świętego. Sakramentem, z którego często korzystamy, jest pojednanie i pokuta. W nim doskonale widać to, co św. Paweł wyraził słowami: „gdzie wzmógł się grzech, tam jeszcze obficiej rozlała się łaska” (Rz 5,20).
AKTYWIZACJA
Praca w grupach. Formularz – owoce. Zadanie do wykonania: poszukujemy odpowiedzi na pytanie: jakie owoce przynosi w życiu człowieka sakrament pojednania? Rysujemy drzewo pojednania i owoce na nim rosnące. Czas na wykonanie zadania. Prezentacja na forum. Czas na dyskusję.
PUENTA
Jan Paweł II:
Teofania Pięćdziesiątnicy otwiera perspektywę „nowości życia” w kierunku wszystkich ludzi. Samo wydarzenie jest nowym początkiem „udzielania się” Boga ludzkości, Apostołowie zaś sami są znakiem i zadatkiem „nowego Izraela”, ale także „nowego stworzenia”, za sprawą tajemnicy paschalnej.
„Czyn sprawiedliwy jednego sprowadza na wszystkich ludzi usprawiedliwienie dające życie (…) Gdzie jednak wzmógł się grzech, tam jeszcze obficiej rozlała się łaska” (Rz 5,18.20). Tak pisze św. Paweł Apostoł w Liście do Rzymian.
Chrystusowe zwycięstwo życia nad śmiercią – czyli łaski nad grzechem – działa w ludzkości przez Ducha Świętego. Przez Niego owocuje w sercach tajemnica Odkupienia (por. Rz 5,5; Ga 5,22).
Pięćdziesiątnica jest początkiem duchowego procesu, który realizuje ekonomię zbawienia w jej wymiarze historycznym i eschatologicznym zarazem, obejmuje swoim zasięgiem całe stworzenie.