O wierze 151-155

Modlitwa ustna

1. Radio to przede wszystkim słowo, muzyka, dźwięk. To jest jego materia, z której szyje się audycje. Dzięki niej radio dociera do słuchacza. Ale dotarcie do ucha, to jeszcze nie wszystko… chodzi przecież o to, aby poruszyć serce!
2. Nie wiem, czy Pan Bóg nie był kiedyś radiowcem, ale na pewno z powodzeniem wykorzystuje ten sam sposób, aby dotrzeć do człowieka. [na podst. KKK 2700] Przez swoje Słowo mówi do człowieka. Przez słowa, wypowiadane w myśli lub na głos, nasza z kolei modlitwa nabiera kształtu.

Najważniejsza jednak jest obecność serca w Tym, do kogo mówimy w modlitwie. To, „czy nasza modlitwa będzie wysłuchana, nie zależy od ilości słów, lecz od zapału naszych dusz„.

3. KKK 2701 Modlitwa ustna jest niezbędnym elementem życia chrześcijańskiego. Uczniów, przyciąganych cichą modlitwą Nauczyciela, uczy On modlitwy ustnej : „Ojcze nasz”. Jezus modlił się nie tylko modlitwami liturgicznymi Synagogi; Ewangelie ukazują nam, jak wypowiadał głośno swoją modlitwę osobistą.
4. KKK 2702 Potrzeba połączenia zmysłów z modlitwą wewnętrzną jest zgodna z wymaganiem naszej ludzkiej natury. Jesteśmy ciałem i duchem i dlatego odczuwamy potrzebę wyrażenia na zewnątrz naszych uczuć. Musimy modlić się całą naszą istotą, by nadać naszemu błaganiu jak największą moc.
5. KKK 2703 Potrzeba ta odpowiada również wymaganiu Bożemu. Bóg szuka czcicieli w Duchu i Prawdzie, a w konsekwencji modlitwy żywej, wznoszącej się z głębi duszy. Oczekuje On również wyrazu zewnętrznego, który łączy ciało z modlitwą wewnętrzną, ponieważ składa Mu ona doskonały hołd z tego wszystkiego, do czego ma On prawo.
6. Modlitwa ustna zatem, modlitwa słów jest tym piękniejsza, im więcej jest Boga w sercu człowieka, który słowa wypowiada….
7. A dzięki czemu piękna staje się audycja radiowa?…

Rozmyślanie

1. Właściwie od zawsze byłem zdania, że rozmyślanie polega właśnie na… myśleniu! Lecz całe życie się człowiek uczy… zajrzałem do Katechizmu i zdziwiłem się mocno…
2. KKK 2705 Rozmyślanie polega przede wszystkim na poszukiwaniu. Duch szuka zrozumienia pytań „dlaczego” i „jak” życia chrześcijańskiego, aby przylgnąć do tego, o co Bóg prosi, i udzielić na to odpowiedzi. Potrzebna jest do tego trudna do osiągnięcia uwaga.

Zazwyczaj pomagają w tym księgi, które chrześcijanie mają do dyspozycji: Pismo święte, zwłaszcza Ewangelia, święte obrazy, teksty liturgiczne z dnia i danego okresu liturgicznego, pisma mistrzów duchowych, dzieła z zakresu duchowości, wielka księga stworzenia oraz księga historii, karta Bożego „dzisiaj”.

3. KKK 2706 Rozmyślanie nad tym, co się czyta, prowadzi do przyswojenia sobie treści przez odniesienie jej do siebie samego.

Tu otwiera się inna księga: księga życia. Przechodzi się od myślenia do rzeczywistości. W zależności od stopnia pokory i wiary odkrywamy dążenia, które działają w sercu, i możemy je rozeznawać.

4. KKK 2708 Rozmyślanie pobudza myśl, wyobraźnię, uczucie, pragnienie. Takie uaktywnienie jest konieczne do pogłębienia pewności wiary, pobudzenia nawrócenia serca i umocnienia woli, by iść za Chrystusem. Modlitwa chrześcijańska chętnie podejmuje rozmyślanie o „misteriach Chrystusa”. (…) Ta forma refleksji modlitewnej ma ogromną wartość, jednak modlitwa chrześcijańska powinna zdążać jeszcze dalej: do poznania miłości Pana Jezusa, do zjednoczenia z Nim.
5. To jest cel rozmyślania… I bardzo się z niego cieszę. Chodzi w końcu o to, aby pokochać Boga, a nie w myślach kręcić się tylko wokół swoich spraw i samego siebie…

Kontemplacja

1. W więzi między dwiema osobami na początku jest bardzo dużo słów. W miarę dojrzewania ilość przechodzi w jakość. Słów jest mniej, ale stają się ważniejsze i jakby cięższe… W końcu i one wyciszają się, a wystarczy wtedy, aby ktoś po prostu BYŁ. Takie jest prawo wzrostu więzi, przyjaźni, miłości…
2. Prawo to doskonale obrazuje rozwój modlitwy. Od słów przechodzi się do rozmyślania. Od rozmyślania do kontemplacji.
3. [na podst. KKK2709] Co to jest kontemplacja? Św. Teresa odpowiada: „Kontemplacja myślna nie jest, według mnie, niczym innym jak głębokim związkiem przyjaźni, w którym rozmawiamy sam na sam z Bogiem, w przekonaniu, że On nas kocha”.
4. Kontemplacja szuka Tego, „którego miłuje dusza moja” (Pnp 1, 7) 8 , to znaczy Jezusa, a w Nim Ojca. Jest On poszukiwany, a pragnienie Boga jest zawsze początkiem miłości; jest On poszukiwany w czystej wierze, w tej wierze, która sprawia nasze narodzenie z Niego i życie w Nim. W czasie kontemplacji można jeszcze rozmyślać, w każdym jednak razie spojrzenie kieruje się na Pana.
5. KKK 2710 Nie kontemplujemy wtedy, kiedy mamy czas: znajdujemy czas, by być dla Pana, z silnym postanowieniem, aby Mu go później nie odbierać, niezależnie od doświadczeń czy oschłości spotkania. Nie zawsze można rozmyślać, ale zawsze można wejść w kontemplację, niezależnie od warunków zdrowia, pracy czy uczuciowości. Serce jest miejscem poszukiwania i spotkania, w ubóstwie i w wierze.
6. …niezależnie od tego, czy będę wtedy w domu, w kościele czy w tramwaju…

Kontemplacja a Eucharystia

1. To greckie słowo oznaczało kiedyś maskę używaną w starożytnym teatrze. Była symbolem bohatera sztuki, podkreślała jego charakter, osobowość. Za nią właśnie skrywał swoją twarz aktor…
2. Dzisiaj też używam masek. Niekoniecznie w teatrze. Także na co dzień. W pracy, szkole, w domu. Wśród znajomych i nieznajomych. Masek używam także w modlitwie. Swoją prawdziwą chcę ukryć przed Bogiem.
3. Bóg zaprasza mnie do odrzucenia tych masek. Mówi: zostaw już je w spokoju… Ale jak? Jest na to zupełnie prosty sposób: zwyczajna Mszą św.
4. [KKK 2711] Zaczyna się od rzeczy najbardziej podstawowej, czyli „skupienia” serca;

• poddanie całej naszej istoty tchnieniu Ducha Świętego;
• zamieszkania w domu Pańskim, jakim jesteśmy;
• pobudzenia wiary, by wejść w obecność Tego, który nas oczekuje;
• zrzucenie wszelkich masek i zwrócenie serca do kochającego nas Pana, aby oddać się Mu jako ofiara, która zostanie oczyszczona i przekształcona.

5. Starożytni Grecy w teatrze przeżywali „katharsis”, oczyszczenie serca, przemianę duszy przez sztukę.
6. Eucharystia daje nieporównywalnie więcej. Oczyszcza serce przez miłosierdzie Boga, przemienia duszę miłością i napełnia ją nadzieją. Wtedy nie muszę już grać. I zupełnie spokojnie mogę zdjąć z twarzy swoja maskę…

Iskry

1. Pod koniec Mszy św. przychodzi taka chwila, którą bardzo lubię. Po Komunii św. śpiewamy pieśń, a potem zapada milczenie i cisza. To czas uwielbienia, wielkiej zażyłości z Chrystusem, którego przed chwilą przyjąłem w Komunii św. To jest właśnie słodka chwila kontemplacji…
2. Czym jest ta kontemplacja?
3. KKK 2717 Kontemplacja jest milczeniem, „symbolem świata, który nadchodzi”, lub „milczącą miłością”. Słowa w kontemplacji nie mają charakteru dyskursywnego, lecz są niczym iskry, które zapalają ogień miłości. W tym milczeniu, nieznośnym dla człowieka „zewnętrznego”, Ojciec wypowiada do nas swoje Słowo, które przyjmuje ciało, cierpi, umiera i zmartwychwstaje, a Duch przybrania za synów pozwala nam uczestniczyć w modlitwie Jezusa.
4. Kontemplacja to tylko mała chwila. Ale chciałbym, aby trwała jak najdłużej… To chwila malutka jak iskra… Ale czy nie od iskry właśnie zaczyna się płomień?