Obecność

Grupa docelowa: Młodzież Rodzaj nauki: Katecheza Tagi: Rok Eucharystyczny

PDF Druk

1. Lampka

WSTĘP

1. W kościele, przy tabernakulum świeci się zawsze wieczna lampka. Oznacza obecność Chrystusa w Najświętszym Sakramencie. Oznacza obecność Chrystusa między nami i Jego cierpliwe oczekiwanie na spotkanie z człowiekiem w świątyni, modlitwie, adoracji, ciszy, jaka zazwyczaj panuje w kaplicy adoracji…

2. Blask lampki jest dyskretny, a przez to bardzo mocny. Jezus daje znak: jestem tutaj. Przyjdź. Uklęknij lub usiądź. Bądź. Po prostu. Niech ta Obecność stanie się częścią Ciebie… ten to małe światełko Ciebie rozświetli…

AKTYWIZACJA

1. Praca w grupach. Metoda: lampka wieczna i jej promienie.
2. Przybory: plansza z namalowaną wieczną lampką, paski papieru, które będą służyły za promienie, klej, przybory do pisania.
3. Zadanie jest następujące: na paskach papieru piszemy odpowiedzi na pytanie: w jaki sposób adoracja Najświętszego Sakramentu rozświetla życie człowieka?
4. Czas na wykonanie zadania. Prezentacja na forum – paski przyklejamy wokół lampki. Jedna osoba odczytuje wszystkie wypowiedz lub każdy czyta swoje teksty. Czas na dyskusję na forum.

PYTANIA DO DYSKUSJI

1. Co jest najmilsze w czasie adoracji?
2. Zwracamy uwagę na to małe światełko? Czujemy się rozświetleni? Czy to jest widoczne w jakiś sposób?
3. Co z tym światłem, gdy wychodzimy na ulicę i wracamy do codzienności?
4. Życie rozświetlone przez adorację, spotkanie z Jezusem – czy ono jest w jakiś sposób inne?
5. Czy adoracja sprawia, że czuję się częścią Kościoła, czy nastawiona jest tylko na indywidualny kontakt z Bogiem?

KOMENTARZ

1. Widząc światełko stwierdzamy tylko – Pan Jezus jest tutaj obecny.
2. W Eucharystii jest On obecny w sposób absolutnie wyjątkowy. Inaczej niż w górach i gwiazdach, cierpieniu i radości. Inaczej niż gdziekolwiek i w jakikolwiek sposób.
3. Trwanie przed Nim na modlitwie i adoracji pozwala na rozświetlanie naszych serc, decyzji i życiowych wyborów Jego miłością.

PUENTA

1. Rozpoczynając czytanie encykliki o Eucharystii możemy się przekonać, że Chrystus w Eucharystii nie tylko JEST obecny, ale przede wszystkim tą obecnością:
• wyraża tajemnicę Kościoła,
• spełnia obietnicę daną uczniom przed Wniebowstąpieniem,
• wyznacza „rytm dni” Kościoła, czyli po prostu prowadzi nas wszystkich do siebie, abyśmy przyjmując Go w Komunii św. pragnęli także być razem z Nim w niebie.

EDE,1. Kościół żyje dzięki Eucharystii [Ecclesia de Eucharistia vivit]. Ta prawda wyraża nie tylko codzienne doświadczenie wiary, ale zawiera w sobie istotę tajemnicy Kościoła. Na różne sposoby Kościół doświadcza z radością, że nieustannie urzeczywistnia się obietnica: «A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata» (Mt28, 20).

Dzięki Najświętszej Eucharystii, w której następuje przeistoczenie chleba i wina w Ciało i Krew Pana, raduje się tą obecnością w sposób szczególny. Od dnia Zesłania Ducha Świętego, w którym Kościół, Lud Nowego Przymierza, rozpoczął swoje pielgrzymowanie ku ojczyźnie niebieskiej, Najświętszy Sakrament niejako wyznacza rytm jego dni, wypełniając je ufną nadzieją.

2. Płomienie i płomyki (I wersja)

WSTĘP

1. Apostołowie, Jego bliscy i słuchacze Jezusa byli z Nim na co dzień. Mieli Go na wyciagnięcie ręki, widzieli cuda, słuchali nauczania.
2. Jezus kształtował ich serca cierpliwie i z mocą, aby w końcu w Niego uwierzyli. Kilka razy, po różnych niezwykłych wydarzeniach, Ewangelie podają nam zdanie, że wtedy uwierzyli w Niego uczniowie….
3. Można powiedzieć, że Jezus powoli rozświetlał ich serca swoją mocą, że oni z czasem i w miarę różnych sytuacji coraz więcej rozumieli z tego, co stało się w ich życiu…

AKTYWIZACJA

1. Praca indywidualna oraz praca w grupach. Metody – prosta praca plastyczna (konieczne podanie wielkości prac: od 2 do 15 cm) oraz dyskusja.
2. Pomoce do pracy: kolorowe papiery, klej, nożyczki, ewentualnie egzemplarze Biblii..
3. Zadanie do wykonania: przypominamy sobie różne wydarzenia z Ewangelii (można posłużyć się Biblią) i wybieramy kilka z nich, które pokazują większe lub mniejsze otwarcie się serce uczniów na Mistrza, jakieś rozświetlenie ich serc Jego mocą. Każdemu z tych wydarzeń przypisujemy jeden z papierowych płomieni, które samodzielnie wykonujemy oraz hasłowo podpisujemy. Następnie w grupach opowiadamy o naszych wyborach i układamy nasze dzieła chronologicznie do omawianych wydarzeń.
4. Czas na wykonanie prac oraz na dyskusję. Prezentacja szeregów płomieni wśród grup. Chwila na wymianę wrażeń i spostrzeżeń.

KOMENTARZ

1. W czasie każdej Mszy św. jesteśmy świadkami i uczestnikami Ostatniej Wieczerzy. Przystępujemy do Stołu Pańskiego i spożywamy Jego Ciało i Krew.
2. W życiu codziennym przeżywamy także w pewnym sensie misteria Triduum Paschalnego. Cieszymy się świętowaniem, przeżywamy trwogę opuszczenia i samotności, ból, dźwiganie krzyża. Śmierć także jest częścią ludzkiego losu. Przeżywamy to wszystko razem z Chrystusem.
3. Ale czy do końca świadomi jesteśmy tej bliskości? Czasami ta świadomość jest jak małą iskierka, czasami jest jak płomyk, podobny do tego, który świeci się przy tabernakulum. Zupełnie mały, ale wiernie trwa i przypomina o bliskości Chrystusa.
4. Przypomina także, że człowiek musi być wierny Bogu tak samo, jak Bóg jest wierny człowiekowi. Wtedy Obecność staje się Więzią. Wtedy wędrujemy i dojrzewamy do wiary tak, jak dojrzewali do niej uczniowie Jezusa. Wtedy odkrywamy Eucharystię.

EDE, 2. W Jubileuszowym Roku 2000 dane mi było sprawować Mszę św. w jerozolimskim Wieczerniku, tam gdzie według tradycji została ona odprawiona po raz pierwszy przez samego Chrystusa. Wieczernik – miejsce ustanowienia Eucharystii. To tam Chrystus wziął w swoje ręce chleb, połamał go i rozdał uczniom mówiąc: «Bierzcie i jedzcie, to jest bowiem Ciało moje, które za was będzie wydane» (por. Mt 26, 26; Łk 22, 19; 1Kor 11, 24).

Potem wziął w swe ręce kielich napełniony winem, powiedział im: «Bierzcie i pijcie, to jest bowiem kielich Krwi mojej nowego i wiecznego przymierza, która za was i za wielu będzie wylana na odpuszczenie grzechów» (por. Mk 14, 24; Łk22, 20; 1Kor 11, 25).
Jestem wdzięczny Panu Jezusowi, że w posłuszeństwie Jego zaleceniu: «To czyńcie na moją pamiątkę» (Łk22, 19), dane mi było powtórzyć w tym samym miejscu słowa wypowiedziane przez Niego dwa tysiące lat temu.

Czy Apostołowie, którzy uczestniczyli w Ostatniej Wieczerzy, byli świadomi tego, co oznaczały słowa wypowiedziane wówczas przez Chrystusa? Chyba nie. Stało się to dla nich jasne dopiero po zakończeniu Triduum sacrum, to jest po przeżyciu wydarzeń, jakie miały miejsce od wieczora Wielkiego Czwartku do poranka Wielkiej Niedzieli. W te dni wpisuje się mysterium paschale; wpisuje się w nie także mysterium eucharisticum.

2. GPS (II wersja)

WSTĘP

Dla małego dziecka oczywista jest obecność rodziców, rodzeństwa czy dziadków. Kojarzy się z rodzinnością, bezpieczeństwem, opieką. Potem obecność bliskich odczuwana jest czasami jako uciążliwość, zwłaszcza w okresie dorastania, gdy młody człowiek walczy o swoją niezależność. Dopiero po latach docenia bliskość rodziców i bliskich, najczęściej, gdy już się usamodzielnia i dostrzega życie w całym jego bogactwie.

Można więc mówić o pewnym rozwoju w rozumieniu potrzeby obecności bliskich osób. Człowiek coraz bardziej zdaje sobie sprawę, jak taka bliskość jest ważna, jak trzeba ją cenić i szanować. Jest nieodzowna do normalnego rozwoju i kształtowania człowieczeństwa.

Myślę, że podobnie dzieje się także z więzią między człowiekiem a Jezusem. Jako pierwsi doświadczyli tego Apostołowie…

AKTYWIZACJA

Praca w grupach. Metoda – GPS. Zadanie składa się z dwóch części i jest następujące:

· z Ewangelii wybieramy fragmenty, które opowiadają o kształtowaniu się więzi między Jezusem i uczniami (wydarzenia, rozmowy), układamy je w logicznym ciągu czasowym i ukazujemy pod postacią wykresu GPS ,

· zastanawiamy się, czy wśród wydarzeń z życia Jezusa i Apostołów, które przyniosły owoce w postaci więzi między nimi, można znaleźć takie, które będą podobne do więzi współczesnego człowieka z Jezusem ukrytym pod postacią Chleba?

Prezentacja na forum. Czas na chwilę dyskusji i wymianę wrażeń po wykonanej pracy.

KOMENTARZ

W czasie każdej Mszy św. jesteśmy świadkami i uczestnikami Ostatniej Wieczerzy. Przystępujemy do Stołu Pańskiego i spożywamy Jego Ciało i Krew.
W życiu codziennym przeżywamy także w pewnym sensie misteria Triduum Paschalnego. Cieszymy się świętowaniem, przeżywamy trwogę opuszczenia i samotności, ból, dźwiganie krzyża. Śmierć także jest częścią ludzkiego losu. Przeżywamy to wszystko razem z Chrystusem.
Ale czy do końca świadomi jesteśmy tej bliskości? Czasami ta świadomość jest jak małą iskierka, czasami jest jak płomyk, podobny do tego, który świeci się przy tabernakulum. Zupełnie mały, ale wiernie trwa i przypomina o bliskości Chrystusa.
Przypomina także, że człowiek musi być wierny Bogu tak samo, jak Bóg jest wierny człowiekowi. Wtedy Obecność staje się Więzią. Wtedy wędrujemy i dojrzewamy do wiary tak, jak dojrzewali do niej uczniowie Jezusa. Wtedy odkrywamy Eucharystię.

Jestem wdzięczny Panu Jezusowi, że w posłuszeństwie Jego zaleceniu: «To czyńcie na moją pamiątkę» (Łk22, 19), dane mi było powtórzyć w tym samym miejscu słowa wypowiedziane przez Niego dwa tysiące lat temu.

[Na postawie encykliki Ecclesia de Eucharistia]