Ojciec Jezusa Chrystusa

1. Przysłowie

WSTĘP

Mówi się czasami w przysłowiu „niedaleko pada jabłko od jabłoni”, albo – „jaki ojciec – taki syn”. Można tu przytoczyć jeszcze jedno przysłowie: „czym skorupka za młodu nasiąknie, tym na starość trąci”.  Oczywiście przysłowia te dotyczą naszych ludzkich zwyczajów i sytuacji życiowych, ale sprawdźmy, czy nie można ich tez odnieść… do Boga!

AKTYWIZACJA

Praca w grupach. Załóżmy, że jabłonią jest Bóg Ojciec, jabłkiem – Syn Boży… co można powiedzieć zatem o Ojcu, przyglądając się Synowi? Zadanie następne jest następujące: zaznaczyć, która cecha podoba mi się najbardziej? która jest dla mnie szczególnie ważna? Ma dla mnie jakieś istotne znaczenie? Czas na wykonanie zadania. Prezentacja na forum. Czas na dyskusję.

PUENTA

Jan Paweł II:

„Wszyscy, którzy czytają Ewangelię, muszą zauważyć, iż Jezus żyje i działa w jednym zasadniczym odniesieniu: do Ojca. Do Niego zwraca się często w pełnym synowskiej miłości słowie „Abba”; wypowiada je również w czasie modlitwy w Ogrójcu (por. Mk 14,36 i par.). Kiedy uczniowie proszą, aby nauczył ich się modlić, uczy ich modlitwy „Ojcze nasz” (por. Mt 6,9-13). Po Zmartwychwstaniu, kiedy odchodzi z ziemi, jakby raz jeszcze nawiązuje do tej modlitwy, bo mówi: „Wstępuję do Ojca mego i Ojca waszego, Boga mego i Boga waszego” (J 20,17).[1]

„Dla Jezusa Bóg to nie tylko „Ojciec Izraela, Ojciec ludzi…” – ale „Ojciec mój”! „mój”: właśnie dlatego Żydzi chcieli zabić Jezusa; dlatego, że „Boga nazywał swoim Ojcem” (J 5,18). „Mój” w znaczeniu najbardziej dosłownym: Ten, którego tylko Syn zna jako Ojca, tylko przez Niego jest wzajemnie znany”.[2]

2. „Trzecia połówka” jabłka

WSTĘP

Jeśli jakaś cecha w relacji Jezus – Ojciec jest dla mnie ważna, to także po to, abym dążył do Boga właśnie w ten sposób będąc do Niego podobny – przez tę cechę. Ona nie może mi się TYLKO PODOBAĆ.

AKTYWIZACJA

Praca indywidualna – bezpieczeństwo i dyskrecja. Formularz w kształcie połówki jabłka. Wypisujemy na nim odpowiedź na pytanie: jak w moim życiu mogę naśladować. Formularze chowamy dla siebie.

PUENTA

To jest zaproszenie łaski i daru Bożego do naśladowania jej w moim codziennym życiu… warto sobie czasami o tym pomyśleć i w modlitwie poprosić Boga o moc w naśladowaniu świętych cech. Wtedy i więź między Ojcem a Synem będzie mi bliższa.

Modlitwa o naśladowanie Boga w moim życiu…

3. Zabić

WSTĘP

Powiedziałem wcześniej, że faryzeusze wiele razy chcieli pozbyć się Pana Jezusa. Nie podobało im się to, co mówił. Zwłaszcza, gdy Boga jedynego nazywał swoim Ojcem.

AKTYWIZACJA

Praca na forum – tekst J 10,22-39. Metoda pracy – dyskusja w gronie wzburzonych faryzeuszów. Temat – najlepiej byłoby Go zabić i mieć święty spokój… ale zaczynają się rodzić wątpliwości… a może jednak coś w tym jest?…

PUENTA

Wrogość wobec Jezusa i nazywania się Synem Bożym bierze się z rozumienia synostwa – w tym jednym szczególnym znaczeniu nie chodzi o synostwo przybrane lub symboliczne, ale „naturalne”, wynikające z jedynej i niepowtarzalnej więzi (relacji) z Bogiem Ojcem.

Jan Paweł II:

„Ojciec mój”: Ojciec Jezusa Chrystusa, Ten, który jest początkiem Jego życia, Jego posłannictwa mesjańskiego, Jego nauki. Św. Jan Ewangelista podaje bardzo wiele przykładów mesjańskiego nauczania, które pozwala nam zagłębić się w tajemnicę Boga Ojca i Jego Syna Jednorodzonego: Jezusa Chrystusa. Jezus mówi: „Ten, kto we Mnie wierzy, wierzy nie we Mnie, lecz w Tego, który mnie posłał” (J 12,44). „Nie mówiłem bowiem sam od siebie, ale Ten, który mnie posłał, Ojciec, On mi nakazał, co mam powiedzieć i oznajmić” (J 12,49). „Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Syn nie mógłby niczego uczynić sam od siebie, gdyby nie widział Ojca czyniącego. Albowiem to samo, co On czyni, podobnie i Syn czyni” (J 5,19). „Podobnie jak Ojciec ma życie w sobie, tak również dał Synowi: mieć życie w sobie samym” (J 5,26). I wreszcie: „Jak mnie posłał żyjący Ojciec, a ja żyje przez Ojca” (J 6,57).

Syn żyje przez Ojca przede wszystkim dlatego, że został przez Niego zrodzony. Zachodzi najściślejsza korelacja między ojcostwem a synostwem – korelacja wynikająca ze zrodzenia: „Ty jesteś moim Synem, Jam Cię dziś zrodził” (Hbr 1,5). Kiedy Szymon Piotr w pobliżu Cezarei Filipowej wyzna: „Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga żywego”, Jezus odpowie na to wyznanie: „Błogosławiony jesteś… albowiem nie objawiły Ci tego ciało i krew, lecz Ojciec mój” (Mt 16,16-17) – bo tylko „Ojciec zna Syna”, tak jak tylko „Syn zna Ojca” (por. Mt 11,27). Syn tez tylko daje poznać Ojca: Syn widzialny – Ojca niewidzialnego. „Kto mnie zobaczył, zobaczył także i Ojca” (J 14,9).[3]

III. Jedyny Syn Boży

KKK 441 W Starym Testamencie tytuł syna Bożego jest nadawany aniołom38, ludowi wybranemu39, dzieciom Izraela40 oraz jego królom41. Oznacza on wówczas przybrane synostwo, które wprowadza między Bogiem i stworzeniem związki szczególnej bliskości. Gdy obiecany Król-Mesjasz jest nazywany „synem Bożym”42, to zgodnie z dosłownym sensem tych tekstów, nie oznacza to w sposób konieczny, że byłby On kimś więcej niż człowiekiem. Ci, którzy określili Jezusa jako Mesjasza Izraela43, być może nie zamierzali przez to powiedzieć niczego więcej44.

KKK 442 Inaczej jest jednak w przypadku Piotra, gdy wyznaje Jezusa jako Chrystusa, Syna „Boga żywego” (Mt 16, 16), ponieważ Jezus odpowiada mu uroczyście: „Nie objawiły ci tego ciało i krew, lecz Ojciec mój, który jest w niebie” (Mt 16,17). Tak samo powie Paweł o swoim nawróceniu na drodze do Damaszku: „Gdy jednak spodobało się Temu, który wybrał mnie jeszcze w łonie matki mojej i powołał łaską swoją, aby objawić Syna swego we mnie, bym Ewangelię o Nim głosił poganom…” (Ga 1, 15-16). „Zaraz zaczął głosić w synagogach, że Jezus jest Synem Bożym” (Dz 9, 20). Od początku45 będzie to centrum wiary apostolskiej46, którą wyznał najpierw Piotr jako fundament Kościoła47.

KKK 443 Jeśli Piotr mógł rozpoznać transcendentny charakter Bożego synostwa Jezusa – Mesjasza, to dlatego że On pozwolił mu wyraźnie to zrozumieć. Na pytanie oskarżycieli przed Sanhedrynem: „Więc Ty jesteś Synem Bożym?”, Jezus odpowiedział: „Tak. Jestem Nim” (Łk 22, 70)48. Już wcześniej Jezus określił się jako „Syn”, który zna Ojca49, który różni się od „sług”, posyłanych poprzednio przez Boga do Jego ludu50, i który przewyższa samych aniołów51. Odróżnił swoje synostwo od synostwa swoich uczniów, nie mówiąc nigdy „Ojcze nasz”52, z wyjątkiem sytuacji, gdy im polecił: „Wy zatem tak się módlcie: Ojcze nasz” (Mt 6, 8-9); podkreślił także takie rozróżnienie: „Ojciec mój i Ojciec wasz” (J 20, 17).

KKK 444 Ewangelie przytaczają w dwóch uroczystych chwilach – podczas Chrztu i Przemienienia Chrystusa – głos Ojca, który określa Go jako swego „Syna umiłowanego”53. Sam Jezus określa się jako „Jednorodzony” Syn Boga (J 3,16) i przez ten tytuł potwierdza swoją wieczną preegzystencję54. Domaga się On wiary „w imię Jednorodzonego Syna Bożego” (J 3, 18). To wyznanie chrześcijańskie pojawia się już w zawołaniu setnika wobec ukrzyżowanego Jezusa: „Prawdziwie, ten człowiek był Synem Bożym” (Mk 15, 39). Tylko w Misterium Paschalnym wierzący może nadać tytułowi „Syn Boży” pełne znaczenie

KKK 445 Po zmartwychwstaniu Chrystusa Jego Boskie synostwo ukazuje się w mocy Jego uwielbionego człowieczeństwa; Jezus został ustanowiony „według Ducha Świętości przez powstanie z martwych pełnym mocy Synem Bożym” (Rz 1, 4)55. Apostołowie będą mogli wyznać: „Oglądaliśmy Jego chwałę, chwałę, jaką Jednorodzony otrzymuje od Ojca, pełen łaski i prawdy” (J 1,14).

4. Ojcze nasz…

WSTĘP

Jesteśmy uczeni od dziecka, że też jesteśmy dziećmi Bożymi… Znamy modlitwę „Ojcze nasz…” Jezus najpierw nauczył jej swoich uczniów, gdy prosili Go, aby nauczył ich się modlić. Modlitwa składa się z 7 próśb (Mt 6, 9-13). Wyrażają one zaufanie do Boga, który w swoim miłosierdziu odpowiada na te prośby. Mówią one o wielkiej mocy Boga… ale także o czymś jeszcze…

AKTYWIZACJA

Praca w grupach. Prośby modlitwy „Ojcze nasz…” zadanie jest następujące: wypisanie, co te prośby mówią o człowieku, który je zanosi do Boga?Czas na wykonanie zadania. Prezentacja na forum. Czas na dyskusję.

PUENTA

Wspólna modlitwa na nas samych i w naszych intencjach…

[1] Jan Paweł II, Wierzę w Boga Ojca Stworzyciela, s.179

[2] Jan Paweł II, Wierzę w Boga Ojca Stworzyciela, s.178

[3] jw. S.178-179.