Powołanie

Scenariusz jest przeznaczony na zajęcia z młodzieżą gimnazjalną lub ponadgimnazjalną. Czas trwania: 45-60 min. Pomoce dydaktyczne: papierowa taśma klejąca (lakiernicza), przybory do pisania i kolorowania – kredki, pisaki, farby, pędzle, pojemniki na wodę, duże arkusze szarego papieru, nożyczki, stare gazety, klej biurowy.

1. Pójść za głosem powołania

WSTĘP

Przywitaj wszystkich uczestników spotkania. Sprawdź raz jeszcze, czy są do twojej dyspozycji wszystkie pomoce naukowe, czy wszystko działa, jak trzeba, aby obyło się bez niespodzianek. Sprawdź, czy masz kontakt z każdym z uczestników, czy każdy z nich ma wygodne miejsce do siedzenia. Gdy są osoby nieznajome zaproponuj jakąś prostą zabawę integracyjną.

Wprowadzając w pierwszą część spotkania powiedz: Przyniosłem na nasze spotkanie materiały otrzymane z różnych duszpasterstw powołaniowych. Ukazują one życie i powołanie w różnych seminariach, zgromadzeniach zakonnych, instytutach świeckich czy zakonach.

AKTYWIZACJA

Podziel wszystkich uczestników na kilkuosobowe grupy. każdej grupie daj kilka różnych ulotek, folderów powołaniowych. Nastepnie przedstaw zadanie do wykonania: Zadaniem do wykonania będzie poszukanie w tych materiałach odpowiedzi na kilka prostych pytań: co to jest powołanie? Jak realizuje się powołanie w danym miejscu? W jaki sposób te ulotki opowiadają o Jezusie Chrystusie? Rozdaj materiały reklamowe, przybory do pisania. Określ czas potrzebny na wykonanie tego ćwiczenia.

Prezentacja na forum. Dzielimy się odpowiedziami na postawione pytania. Możemy wyrazić także nasze spostrzeżenia na inne tematy związane z ulotkami. Dodatkowe kwestie traktujemy jednak marginalnie, aby nie utknąć w tym momencie przy sprawach drugorzędnych.

PUENTA

Podsumowując pierwszą część spotkania przekaż treść poniższego fragmentu adhortacji:

EE, 39. Ze względu na doniosłą rolę kapłanów i osób konsekrowanych nie można przemilczeć niepokojącego braku seminarzystów i kandydatów do życia zakonnego, przede wszystkim w Europie Zachodniej. Sytuacja ta wymaga zaangażowania wszystkich na rzecz odpowiedniego duszpasterstwa powołań.

Jedynie wówczas, „gdy młodym przedstawia się Osobę Jezusa Chrystusa w całej Jej pełni, zapala się w nich nadzieja, która skłania do pozostawienia wszystkiego, aby pójść za Nim, odpowiadając na Jego powołanie, i do dawania o Nim świadectwa wobec swych rówieśników. Troska o powołania ma zatem życiowe znaczenie dla przyszłości wiary chrześcijańskiej w Europie, a co za tym idzie, dla duchowego rozwoju narodów, które ją zamieszkują; jest koniecznością dla Kościoła, który pragnie głosić Ewangelię nadziei, celebrować ją i jej służyć.

2. Dlaczego NIE?

WSTĘP

Przechodząc do drugiej części spotkania przywołaj raz jeszcze i podkreśl słowa Jana Pawła II:

EE, 39: Troska o powołania ma zatem życiowe znaczenie dla przyszłości wiary chrześcijańskiej w Europie…

Wprowadzając bezpośrednio w ćwiczenie powiedz: Jednak w Europie zauważa się dramatyczny spadek powołań do stanu kapłańskiego. Ludzie nie chcą iść za Głosem? Czy może Bóg rzeczywiście niewielu dzisiaj powołuje?

AKTYWIZACJA

Praca w poprzednio utworzonych grupach. Metoda – stopery do uszu. Przedstaw zadanie do wykonania: Zadanie jest następujące: poszukujemy odpowiedzi na pytanie: w jaki sposób zagłuszyć Boże powołanie? Jak go nie dosłyszeć? Co zrobić, aby nie iśc za tym głosem? Odpowiedź ujmujemy w postaci informacji na opakowaniu „duchowych stopperów”, które dokonale pomagają nie słyszeć Głosu i uniemożliwiają pójście za Nim.

Czas na wykonanie zadania. Prezentacja na forum. czas na dyskusję.

PUENTA

Podsumowując drugą część spotkania przekaż poniższe treści:

EE, 40. Dla rozwoju koniecznego duszpasterstwa powołaniowego niezbędne jest wyjaśnianie wiernym wiary Kościoła co do natury i godności kapłaństwa służebnego; zachęcanie rodzin, aby stawały się prawdziwymi „kościołami domowymi”, tak aby mogły w nich być dostrzegane, przyjmowane i pielęgnowane różne powołania; podejmowanie działań duszpasterskich, które pomogą – przede wszystkim ludziom młodym – dokonywać wyborów życia zakorzenionego w Chrystusie i całkowicie oddanego Kościołowi.

W przekonaniu, że Duch Święty działa również dzisiaj i że nie brakuje oznak tego działania, trzeba przede wszystkim włączać orędzie powołaniowe w ramy zwyczajnego duszpasterstwa. Jest zatem konieczne, by „rozbudzać – zwłaszcza w ludziach młodych – głęboką tęsknotę za Bogiem, kształtując w ten sposób sprzyjający klimat, w którym mogą się zrodzić wielkoduszne odpowiedzi na powołanie”; potrzeba wielkiego ruchu modlitewnego we wspólnotach kościelnych kontynentu europejskiego, gdyż „zmienione okoliczności historyczne i kulturowe każą postrzegać duszpasterstwo powołaniowe jako jeden z pierwszoplanowych celów całej chrześcijańskiej wspólnoty”

3. Życie kapłańskie

WSTĘP

Zapraszając do kolejnej części spotkania powiedz: Na powołania ma też wpływ barwa kapłańskiego życia, które na co dzień obserwujemy. Może ona uwrażliwić młodego człowieka na głos Boga wzywający na drogę do kapłaństwa.

AKTYWIZACJA

Pracujemy w grupach. Można zmienić ich skład, to doskonale ożywia współpracę. Przedstaw zadanie do wykonania: Zadanie jest nastepujące: poszukujemy odpowiedzi na pytanie: jak sprawić, aby życie kapłańskie nie straciło na intensywności? Aby nie „sprało się”? Odpowiedzi ujmujemy pod postacią życzeń dla neoprezbitera, czyli świeżo wyświęconego kapłana.

Prezentacja na forum.

PUENTA

Podsumowując ostatnią część spotkania przekaż poniższe treści:

EE 40: Nieodzowne jest również, by sami kapłani żyli i działali zgodnie ze swą rzeczywistą tożsamością sakramentalną. Czyż bowiem będą mogli przyciągnąć młodych, aby ich naśladowali, jeśli prezentowany przez nich obraz kapłaństwa jest wyblakły i mało czytelny?