Powtórka z historii
1. Dziękczynienie
WSTĘP
Przywitaj wszystkich uczestników spotkania. Sprawdź raz jeszcze przygotowane materiały. Zapytaj o przygotowanie osoby, które przyszły na spotkanie, ponieważ jeśli wcześniej zdradzisz temat i zachęcisz do poszukiwania na zadany temat, wtedy dyskusja będzie bardziej udana.
Wprowadzając w spotkanie powiedz: 3 czerwca 1997 roku Jan Paweł II w Gnieźnie dziękował Bogu słowami Psalmu 126:
„U grobu świętego Wojciecha składam dziś Bogu wszechmogącemu dziękczynienie za wielki dar wolności, jaki otrzymały narody Europy, a czynię to słowami psalmisty: „Mówiono wtedy między narodami: Wielkie rzeczy im Pan uczynił! Pan uczynił nam wielkie rzeczy i radość nas ogarnęła” (Ps 126,2-3)”.
AKTYWIZACJA
Podziel uczestników na kilkuosobowe grupy. Metoda pracy – malowanie plakatów. Wyjaśnij zadanie do wykonania: Zadaniem dla każdej grupy jest zastanowienie się nad odpowiedzią na następujące pytania: za co Papież tak gorąco dziękował Bogu? Co takiego się stało w ciągu tych 18 lat? Cóż to za „wielkie rzeczy” się dokonały? W drugim etapie tego ćwiczenia zadaniem będzie namalowanie plakatu przedstawiającego motywy papieskiej radości.
Rozdaj przybory do malowania oraz papier. Określ czas na dyskusję i malowanie plakatu. Daj znać, czy czas przewidziany na wykonanie ćwiczenia będzie zbliżał się do końca. Zadbaj o posprzątanie miejsc po malowaniu i zebranie pomocy w jedno miejsce. Prezentacja na forum – galeria plakatów. Czas na dyskusję i wymianę wrażeń.
PUENTA
Podsumowując pierwszą część spotkania przekaż poniższe treści.
Pozostaje mi głęboko w pamięci spotkanie gnieźnieńskie w czerwcu 1979 roku, gdy po raz pierwszy Papież rodem z Krakowa mógł sprawować Eucharystię na Wzgórzu Lecha, w obecności niezapomnianego Prymasa Tysiąclecia, całego Episkopatu, wielu pielgrzymów nie tylko z Polski, ale również z krajów ościennych. Dzisiaj, po osiemnastu latach, wypadałoby powrócić do tamtej homilii gnieźnieńskiej, która stała się programem pontyfikatu.
Przede wszystkim jednak była ona pokornym odczytywaniem zamierzeń Bożych, związanych z ostatnim 25-leciem naszego millenium. Mówiłem wtedy: „Czyż Chrystus tego nie chce, czy Duch Święty tego nie rozrządza,, ażeby ten Papież – Polak, Papież – Słowianin, właśnie teraz odsłonił duchową jedność chrześcijańskiej Europy, na którą składają się dwie wielkie tradycje: Zachodu i Wschodu? Tak, Chrystus tego chce. Duch Święty tak rozrządza, ażeby to zostało powiedziane teraz, tutaj w Gnieźnie” (Katedra Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, 3 czerwca 1979 roku).
Z tego miejsca rozlała się wówczas potężna fala, moc Ducha Świętego. Tutaj zaczęła przybierać konkretne formy myśl o nowej ewangelizacji. W tym czasie bowiem dokonały się wielkie przemiany, powstały nowe możliwości, pojawili się nowi ludzie. Runął mur, dzielący Europę. W pięćdziesiąt lat po rozpoczęciu drugiej wojny światowej jej skutki przestały żłobić oblicze naszego kontynentu. Skończyło się półwieczne rozdzielenie, za które szczególnie straszliwą cenę płaciły miliony mieszkańców Europy Środkowej i Wschodniej.
2. Gotowość
WSTĘP
Zapraszając do kolejnej części spotkania przekaż poniższe treści.
Umiłowani bracia i siostry, po latach osiemnastu powtarzam to samo: potrzebna jest nasza gotowość. Okazuje się bowiem w sposób niekiedy bardzo bolesny, że odzyskanie prawa samostanowienia oraz poszerzenie swobód politycznych i ekonomicznych nie wystarcza dla odbudowy europejskiej jedności.
AKTYWIZACJA
Praca w poprzednio utworzonych grupach. Praca z tekstem Mk 14, 32-44. Wyjaśnij zadanie do wykonania: Fragment opowiada o tym, jak Jezus prosi trzech uczniów, aby czuwali razem z Nim w ogrodzie Getsemani. Lecz obfita wieczerza, wypite wino, późna pora są wrogami nocnego czuwania i gotowości na wsparcie Jezusa. Zastanówmy się teraz, jakie nam grożą niebezpieczeństwa, które mogą sprawić, że nie uda się nam wypełnienie zadanie czuwania i gotowości wobec zagrożeń odbudowy europejskiej jedności. Co może sprawić, że na nowo pojawią się w niej rysy, że powstaną nowe mury dzielące społeczeństwa i narody?
Robimy zatem listę zagrożeń czyhających na nas. Potem prezentujemy je pod postacią krótkich scenek dramowych lub pantomimicznych.
Podziękuj za wykonanie zadania. Czas na refleksję i omówienie scenek i przesłania, które miały za zadanie wyrazić.
PUENTA
Podsumowując kolejną część spotkania przekaż poniższe treści. Czyż nie można powiedzieć, że po upadku jednego muru, tego widzialnego, jeszcze bardziej odsłonił się inny mur, niewidzialny, który nadał dzieli nasz kontynent – mur, który przebiega przez ludzkie serca.
3. Mur
WSTĘP
Przechodząc do kolejnej części spotkania przekaż poniższe treści. Czyż nie można powiedzieć, że po upadku jednego muru, tego widzialnego, jeszcze bardziej odsłonił się inny mur, niewidzialny, który nadał dzieli nasz kontynent – mur, który przebiega przez ludzkie serca.
AKTYWIZACJA
Praca indywidualna oraz na forum. Metody plastyczne: szablon cegły do sklejenia oraz wielkie serce z papieru. Potrzebne będą gotowe szablony oraz mocny klej.
Wyjaśnij zadanie do wykonania: Zastanawiamy się indywidualnie i poszukujemy odpowiedzi na pytanie: z jakich cegieł może składać się mur przebiegający przez ludzkie serce? Odpowiedź na to pytanie wypisujemy hasłami na cegłach (można wziąć ich określoną ilość). Cegły sklejamy w bryłę, a następnie umieszczamy w przestrzeni serca.
Określ czas na wykonanie zadania. Rozdaj niezbędne materiały oraz wyjaśnij, jak z nich korzystać – uwagi techniczne. Prezentacja na forum. Podziękuj za wykonanie zadania. Poproś jedną osobę o odczytanie treści wypisanych na cegłach. Czas na refleksję i wymianę wrażeń po zakończeniu kolejnego ćwiczenia.
PUENTA
Podsumowując kolejną część spotkania przekaż poniższe treści.
Czyż nie można powiedzieć, że po upadku jednego muru, tego widzialnego, jeszcze bardziej odsłonił się inny mur, niewidzialny, który nadał dzieli nasz kontynent – mur, który przebiega przez ludzkie serca. Jest on zbudowany z lęku i agresji, z braku zrozumienia dla ludzi o innym pochodzeniu i innym kolorze skóry, przekonaniach religijnych, jest on zbudowany z egoizmu politycznego i gospodarczego oraz z osłabienia wrażliwości na wartość życia ludzkiego i godność każdego człowieka. Nawet niewątpliwie osiągnięcia ostatniego okresu na polu gospodarczym, politycznym, społecznym nie przesłaniają istnienia tego muru. Jego cień kładzie się po całej Europie.
Do prawdziwego zjednoczenia kontynentu europejskiego droga jeszcze jest daleka. Nie będzie jedności Europy, dopóki nie będzie ona wspólnota ducha. Ten najgłębszy fundament jedności przyniosło Europie i przez wieki go umacniało chrześcijaństwo ze swoją Ewangelią ze swoim zrozumieniem człowieka i wkładem w rozwój dziejów ludów i narodów. Nie jest to zawłaszczanie historii.
Jest bowiem historia Europy jakby wielką rzeką do której wpadają rozliczne dopływy i strumienie, a różnorodność tworzących ją tradycji kultur jest jej wielkim bogactwem. Zrąb tożsamości europejskiej jest zbudowany na chrześcijaństwie. A obecny brak jej duchowej jedności wynika głównie z kryzysu tej właśnie chrześcijańskiej samoświadomości.
4. Upadek muru
WSTĘP
Przechodząc do kolejnej części spotkania powiedz: Mur berliński w końcu runął. Ludziom towarzyszyła wtedy euforia, radość, dążenie do wolności i zrzucenie kajdan.
AKTYWIZACJA
Praca na forum. Prezentacje z wykonania zadanej odpowiednio wcześniej pracy – analizy notatek prasowych lub innych materiałów dokumentalnych dotyczących upadku muru berlińskiego. Szukamy odpowiedzi na pytania: co sprawiło, że on runął? Co chciało podtrzymać jego istnienie? Podziękuj za przygotowanie prezentacji. Chwila na rozmowę i dyskusję.
PUENTA
Podsumowując kolejną część spotkania przekaż poniższe treści.
Dlatego mur, który wznosie się dzisiaj w sercach, mur, który dzieli Europę, nie runie bez nawrotu ku Ewangelii. Bez Chrystusa nie można budować trwałej wartości. Nie można tego robić odcinając się od tych korzeni, z których wyrosły narody i kultury Europy, i od wielkiego bogactwa minionych wieków.
Jakże można liczyć na zbudowanie „wspólnego domu” dla całej Europy, jeśli zabraknie cegieł ludzkich sumień wypalanych w ogniu Ewangelii, połączonych spoiwem solidarnej miłości społecznej będącej owocem miłości Boga?