Pożyteczne odejście
1. Odejście
WSTĘP
W zasadzie wielu ludzi traci coś ważnego, gdy Chrystus odchodzi z tego świata… Jezus – traci ziemskie życie, Matka traci Syna, uczniowie – Mistrza… jedynie Dobry Łotr zdaje się zyskiwać, udaje mu się otrzymać zapewnienie, że dostąpi zbawienia wiecznego. A jednak dzień przed swoim odejściem Jezus wyraźnie powiedział uczniom: „Pożyteczne jest dla was moje odejście” (J 16,7). Dlaczego?
AKTYWIZACJA
Praca w grupach. Metoda – plusy i minusy. Wydzieramy z kartek duże znaki „+ -”, wypisujemy w ich polach korzyści i straty, jakie wynikają z odejścia Jezusa z tego świata. Czas na wykonanie zadania. Prezentacja na forum. Czas na dyskusję.
PUENTA
Jan Paweł II:
„[J16,7: Pożyteczne jest dla was moje odejście. Bo jeżeli nie odejdę, Pocieszyciel nie przyjdzie do was. A jeżeli odejdę, poślę Go do was] Słowa te brzmią jak paradoks; równocześnie Chrystus podkreśla: „Jednakże mówię wam prawdę”. Paradoksalne jest ukazanie własnego „odejścia” (a więc męki krzyżowej i wyniszczenia aż do śmierci) jako tego, co „pożyteczne”. Chrystus wyjaśnia ową „pożyteczność”: oto Jego śmierć odkupieńcza warunkuje przyjście Ducha Świętego, które jest ukoronowaniem zbawczego planu Boga, oraz wszystko to, czym jego przyjście stanie się dla Apostołów i Kościoła. W przyjęciu Ducha – Ożywiciela ludzie otrzymują nowe życie. Odkupienie dokonane przez Chrystusa ma trwać i owocować.”[1]
2. Zachwyt
WSTĘP
Jedną z największych strat jest to, że tłum z takim zapałem słuchający Jezusa niemal każdego dnia Jego pielgrzymowania po ziemi, straci Człowieka, który pocieszał, głosił Ewangelię, uzdrawiał, wskrzeszał umarłych… lud straci Tego, który ujmował wszystkich szacunkiem dla grzeszników, taktem, umiłowaniem zabłąkanych… straci Tego, którym zachwycał się i niemal czcił…
AKTYWIZACJA
Praca indywidualna. Pomoce – kartki A5 z krótkimi tekstami z Ewangelii, które będą mówiły o różnych wydarzeniach, spotkaniach Jezusa z ludźmi.[2] Poniżej pozostawiamy wolne miejsce do wpisania uwag przez uczestników. Wśród kartek powinna się znaleźć taka, która będzie zawierała opis ukrzyżowania Chrystusa.
Zadanie dla uczestników jest następujące: przeczytanie tekstu i wypisanie poniżej: co może człowieka zachwycić w Jezusie? W Jego postępowaniu w tej scenie? W Jego zachowaniu, słowach… Prezentacja na forum przez odczytanie. Można następnie wszystkie kartki przykleić na jeden plakat lub pozwolić uczniom na ich zabranie ze sobą po lekcji.
PUENTA
Postępowanie Jezusa, Jego zachowanie, słowa, spotkania… wszystko to do dzisiaj zachwyca ludzi… Jego słowa i czyny mają ponadto charakter zbawczy – przybliżają człowieka do Boga. Są znakami Bożego działania. Pociąga to człowieka ku Bogu… Zwróćmy uwagę zwłaszcza na jedną kartkę – tę, która nosi w sobie opis ukrzyżowania Chrystusa… co na niej napisaliśmy… przypomnijmy…
Jan Paweł II:
„Chrystus przez swoje „wywyższenie” na krzyżu ma pociągnąć do siebie wszystkich (por. J12,32). W świetle słów z Wieczernika owo „pociągnięcie” jest pozostawione Duchowi Świętemu. Dlatego właśnie Chrystus sam musi odejść. Wcielenie osiąga swą odkupieńczą skuteczność przez Ducha Świętego. Chrystus odchodząc, nie tylko pozostawia swe zbawcze Orędzie. „Daje” Ducha Świętego, z Nim jest związana zbawcza skuteczność tego orędzia i samego Odkupienia w pełnym wymiarze”.[3]
3. Kim On jest?
WSTĘP
Wiemy już, że Chrystus musi odejść, aby został posłany Duch Święty, aby dał człowiekowi nowe życie. Wiemy, że to dzięki działaniu Ducha skuteczna jest łaska wysłużona przez Chrystusa na krzyżu. Czas zapytać wreszcie: Kim jest Duch Święty, skoro zależy od Niego tak wiele? Co o Nim możemy powiedzieć?
AKTYWIZACJA
Praca w grupach z tekstem J 14 – 16. Poszukujemy i wypisujemy wszystko, co znajdziemy w tych tekstach o Duchu Świętym. Czas na wykonanie zadania. Prezentacja na forum. Czas na dyskusję.
PUENTA
Jan Paweł II:
„Duch Święty jest przedstawiony w słowach Jezusa, zwłaszcza w mowie pożegnalnej, jako Osoba, różna od Chrystusa: „Będę prosił Ojca, a innego Pocieszyciela da wam” (J 14,16). „A Pocieszyciel, Duch Święty, którego Ojciec pośle w moim imieniu, On was wszystkiego nauczy i przypomni wam wszystko, co Ja wam powiedziałem” (J 14,26). O Duchu Świętym Chrystus mówi, używając często zaimka osobowego „On”: „On będzie świadczył o Mnie” (J 15,26); „On (…) przekona świat o grzechu” (J 16,14). Tak więc Duch Święty jest Osobą – nie jest tylko jakąś nieosobową mocą, która emanuje z Chrystusa (por. np. Łk 6,19: „moc wychodziła od Niego”), lecz jest Osobą.
Przysługuje Mu własne działanie, a działanie to posiada charakter osobowy. Mówi więc Chrystus o Duchu Świętym do Apostołów: „wy Go znacie, ponieważ u was przebywa i w was będzie” (J 14,17); „będzie świadczył o Mnie” (J 15,26); „doprowadzi was do całej prawdy (…) powie wszystko” (J 16,13); Chrystusa „otoczy chwałą” (J 16,14); świat zaś przekona o grzechu (por. J 16,8). Z kolei Paweł apostoł mówi, że Duch woła w sercach naszych (por. Ga 4,6), udziela każdemu tak, jak chce (por. 1 Kor 12,11), „przyczynia się za świętymi” (Rz 8,27).
Tak więc Jezus objawia Ducha Świętego jako Osobę (trzecią Osobę Trójcy), której przysługuje działanie o charakterze osobowym. Ale w mowie pożegnalnej Chrystus jednocześnie ukazuje te więzi, jakie łączą Ducha z Ojcem i Synem. Tak więc, zawarta w mowie pożegnalnej zapowiedź przyjścia (zstąpienia) Ducha Świętego jest równocześnie definitywnym objawieniem Boga jako Trójcy.
Katecheza zbudowana wg: Jan Paweł II, Wierzę w Ducha Świętego, Liberia Editrice Vaticana, Edizioni Aquila Bianca, Libreria Vaticana, Citta del Vaticano 1992. Dalej cytowane jako WDS.
[1] WDS, s.9-10.
[2] Uczestnicy mogą te teksty wpisać sami, co jednak znacznie wydłuża czas spotkania. Mogą przyjść na spotkanie z tekstami już wybranymi i wypisanymi przez siebie w domu – to jest chyba najlepsza wersja…
[3] WDS, s.11.