Sakrament pokuty

Cele ogólne:

• Kształtowanie w uczniach świadomości, czym jest sakrament pokuty
• Uświadomienie uczniom, że sakrament ten jest darem Boga dla ludzi.

Cele operacyjne /uczeń po lekcji/:

• umie: powiedzieć co znaczy i na czym polega rachunek sumienia
• rozumie: że powinien żałować, że wyrządził krzywdę ludziom i Bogu
• potrafi: przepraszać i wyrażać swój żal w modlitwie

Pomoce:

1. Plansza „7 sakramentów” – w kopercie odpowiadającej sakramentowi pokuty dwa serca:
   • serce z wypisanymi grzechami /graficzny znak smutku/
   • serce oczyszczone w sakramencie pokuty /graficzny znak radości/
2. Plansza „Przymierze”
3. Szablony cegieł, na których opisane są grzechy. Stworzą widoczny mur oddzielający człowieka do Boga
4. Rysunek:
   • Syn Marnotrawny żałuje, że był nieposłuszny Ojcu i oddalił się od Niego
   • Dziecko czyniące rachunek sumienia
   • Ojciec wita syna marnotrawnego
   • Chrystus obecny w sakramencie pokuty
   • / rys. omawiane w zestawieniu; dwa ostatnie kończą i rozpoczynają następną katechezę/
5. Pismo Święte

Metody i środki:

1. Modlitwa
2. Rozmowa kierowana
3. Metoda analizy tekstu Ewangelii Łk 15, 11-19

Przebieg zajęć:

1. Modlitwa
2. Wstęp do katechezy
3. Katecheza właściwa
4. Metoda aktywizująca – grzech, który przesłania mi Boga
5. Omówienie tekstu Ewangelii- z uwypukleniem rachunku sumienia i żalu
6. Modlitwa przeproszenia – piosenka „Przepraszam Cię Boże w skrzywdzonym człowieku…”
7. Podsumowanie i wprowadzenie do II części katechezy – postać ojca z Ewangelii i Boga Ojca w sakramencie pokuty

Proponowany przebieg katechezy:

1. Katecheta: Panie Boże, daj nam Światło Ducha św. abyśmy mogli zobaczyć czym zasmuciliśmy Ciebie. Pomyślmy  :

– jacy jesteśmy wobec Pana Boga:  jak wygląda nasza modlitwa codzienna, nasze spotkanie z Jezusem w niedzielnej Mszy św., czy nie wymawiamy Imienia Bożego na daremnie / dzieci robią krótki rachunek sumienia/

– jacy jesteśmy wobec naszych rodziców, nauczycieli, kolegów i koleżanek, ludzi, z którymi jadę autobusem, których spotykam na ulicy / dzieci robią krótki rachunek sumienia/

– czy szanujemy swoje zdrowie, które jest Darem Boga:  / dzieci robią krótki rachunek sumienia/

Katecheta: przeprośmy Pana Boga w modlitwie: Spowiadam się Bogu Wszechmogącemu i Wam bracia i siostry, ze bardzo zgrzeszyłam myślą, mowa i uczynkiem. Moja wina / 3 razy/

2. Katecheta wskazuje na plansze „ 7 sakramentów”, prosi uczniów, aby przypomnieli jakie sakramenty już znają i omówili krótko znaki widzialne i niewidzialne w tych sakramentach.
3. Katecheta: Kładzie planszę „Przymierze” i przypomina: pamiętacie, ta plansza obrazuje nam, jak Bóg jest obecny w życiu człowieka od początku świata. Tęcza jest dla nas znakiem Bożego Przymierza.

W życiu twoim i moim Bóg działa w sposób szczególny poprzez sakramenty.

Pierwszym sakramentem w którym spotkał się z tobą Bóg, był chrzest. W tym sakramencie Bóg zmył z ciebie grzech pierworodny i dał ci łaskę wiary – ziarno wiary. Dzięki temu działaniu Boga już jako małe dziecko uczyłeś się rozróżniać dobro od zła. Bóg jest Miłością i dlatego dał ci sumienie, a sumienie to głos Boga w naszym sercu. To właśnie sumienie mówi tobie co zrobiłeś dobrze, a co zrobiłeś źle i wtedy pojawia się na przykład poczucie wstydu. Wstydzisz się, bo wiesz, że zrobiłeś coś złego. Pamiętasz katechezę o grzechu? Wrażliwe sumienie mówi tobie czym zasmuciłeś Boga i drugiego człowieka.

Ja wierzę, że w czasie dzisiejszej modlitwy wszyscy przypomnieliśmy sobie nasze grzechy.

4. Katecheta dzieli uczniów na grupy, rozdaje im kartki, flamastry i prosi: wypiszcie na każdej kartce grzech, które może popełnić dziecko.

Katecheta  prosi, aby dzieci ułożyły kartki na planszy „Przymierze”. Zasłaniają one całą planszę.

Katecheta: Popatrzcie co się stało. Na tej planszy była przepiękna tęcza – znak Bożego Przymierza, miłości i przyjaźni Boga do ludzi. A co widzisz teraz?  Zobacz, nasze grzechy przesłaniają nam Boga, oddalają nas od Niego. Między nami, a Bogiem pojawia się mur, który składa się z naszych grzechów. Wszyscy przed chwilą wypisaliście grzechy, które mogą popełniać dzieci. Bóg, który cię kocha, pragnie, abyś każdego dnia w wieczornej modlitwie zastanowił się, co złego zrobiłeś tego dnia. Pamiętaj, że Bóg kocha nie tylko ciebie, ale wszystkich ludzi. Więc jeżeli rozgniewałeś rodziców złym zachowaniem, jeżeli przeszkadzałeś na lekcji, używałeś brzydkich wyrazów, biłeś się, okłamywałeś kolegów, to zasmuciłeś Boga.  On kocha twoich rodziców, twoją panią, twoich kolegów tak samo jak ciebie i nie chce abyś czynił im krzywdę.  Ale pamiętaj też o tym, że Bóg widzi wszystko. On zna twoje myśli. Pamiętaj, że gdy źle myślisz o innym człowieku, to również grzeszysz.

Przyznanie się w wieczornej modlitwie przed Bogiem, że popełniłeś grzech to twój rachunek sumienia. Powinieneś go robić każdego dnia. Tak jak każdego dnia dbasz o swoje ciało, tak trzeba dbać o swoją duszę. Jeżeli któregoś wieczora uznasz, ze nie popełniłeś nawet najmniejszego grzechu, to sygnał dla ciebie, że twoje sumienie śpi. Trzeba więc prosić w modlitwie Pana Boga o pomoc, aby nam pokazał co było złe w naszych myślach, słowach i uczynkach. Jeżeli będziesz każdego dnia robił rachunek sumienia, będzie tobie łatwiej przygotować się do sakramentu pokuty. Jest pięć warunków sakramentu pokuty. Pierwszym z nich jest RACHUNEK SUMIENIA- nazwanie wszystkich swoich grzechów uczynionych w myślach, słowach i uczynkach.

Ale znać swoje grzechy, to nie wszystko. Trzeba jeszcze za nie żałować.

ŻAL ZA GRZECHY to kolejny warunek dobrej spowiedzi świętej.

Co to znaczy żal za grzechy? Jeżeli przyznajesz się, że popełniłeś grzech, który oddziela ciebie od Boga, to musisz w swoim sercu wzbudzić żal za ten grzech.  Jeżeli ktoś przyłapie cię na kłamstwie, to wstydzisz się, prawda? Ale wstyd to nie żal za grzechy. Aby żałować musimy wszyscy- ty i ja zobaczyć, ze zasmucamy Boga i ludzi naszym zachowaniem. A kiedy to zobaczymy? Wtedy gdy będziemy kochali Boga i ludzi, kiedy będzie nam zależało na Bożej Miłości i miłości ludzi do nas. Musisz zrozumieć, ze grzech to nie tylko twoja sprawa. Twój grzech dotyka innych, niszczy ich.

5. Posłuchajcie przypowieści, która opowiedział sam Jezus Chrystus, gdy wędrował po ziemi.

Ew ŁK 15, 11- 19

Ten młody człowiek przestał być posłuszny swemu ojcu, chciał żyć beztrosko. Zabrał część majątku swojego ojca. Myślał tylko o sobie. Nie obchodził go ani ojciec, ani brat. Nie myślał, co może się im przytrafić ani o tym, że cierpią. Tak postępujemy i my, gdy grzeszymy. Robimy to co chcemy, choć wiemy, że jest to złe i że martwimy naszych najbliższych. Nie myślimy też wówczas o Panu Bogu. Najważniejsi jesteśmy my.

Syn Marnotrawny, o którym opowiada Pan Jezus stracił cały swój majątek. Nie miał za co żyć. Ciężko pracował, głodował. Dopiero wówczas przypomniał sobie o swoim ojcu, o tym, jak dobrze było w domu ojca. Żałował tego co zrobił. Postanowił wrócić do Ojca. Nie wiedział jak ten zareaguje, czy przyjmie go do domu.

I to jest właśnie żal za grzechy. Żałuję tego co zrobiłem. W wieczornej modlitwie przepraszam więc Pana Boga za grzechy, żałuję wszystkich złych uczynków i myśli. Wówczas mam nadzieję, że Pan Bóg mi przebaczy, bo widzi, że źle mi żyć z tymi grzechami. Powinniśmy też nauczyć się przepraszać ludzi za nasze złe zachowania. Rodzice, nauczyciele, koleżanki powinni usłyszeć nasze „przepraszam, żałuję, że ……”

6 Katecheta: mam nadzieje, że zrozumieliście co znaczy RACHUNEK SUMIENIA I ŻAL ZA GRZECHY. Katecheta trzymając serce ze wstążeczkami symbolizującymi więź z Panem Bogiem i koszyczek z wypisanymi na  karteczkach grzechami mówi: Przeprośmy teraz Pana Boga słowami piosenki „ Przepraszam Cię Boże..”. Po słowach: „to moja wina jest…” wymienia grzech wypisany przez dzieci. Dzieci trzymają zamocowane do serca wstążki. Przy słowach: „żałuję za wszystko, to moja wina jest” dzieci pochylają wraz z katechetą głowę.

7. Katecheta: Na zakończenie tej katechezy przyjrzyjcie się obu rysunkom. Jeden przedstawia Ojca i Syna z przypowieści o Synu Marnotrawnym, drugi oczekującego w konfesjonale kapłana. Sakrament pokuty to twoje spotkanie z wybaczającym Jezusem. Dlatego tak ważne jest, aby przygotować się na to spotkanie, wiedzieć co chcesz powiedzieć Panu Bogu . Ale o tym powiemy już na następnej katechezie.