Spełniona obietnica

Grupa docelowa: Studenci Rodzaj nauki: Katecheza Tagi: Browary wiary, Dusza Europy, Męczennicy, Męczennicy nadziei

1. Raj za pół darmo!

WSTĘP

Treść adhortacji odnosi się często do ustaleń i wniosków synodu biskupów poświęconego problemom Europy. Synod w swoich dokumentach niejednokrotnie ukazywał różne dość płytkie i doraźne próby zaspokojenia pragnienia nadziei.

EE, 10. Jak jednak podkreślają Ojcowie synodalni, „człowiek nie może żyć bez nadziei: jego życie straciłoby bez niej wszelkie znaczenie i stałoby się nie do zniesienia”.

Często ten, kto potrzebuje nadziei, wierzy, że można zaspokoić tę potrzebę przelotne i nietrwałe. I tak nadzieję, ograniczoną do przestrzeni ziemskiej, zamkniętej na transcendencję, utożsamia się na przykład z rajem obiecywanym przez…

AKTYWIZACJA

Praca w grupach. Metoda – kirigami (drzewko). Zadanie: zastanawiamy się nad tym, co w naszych czasach oferuje człowiekowi płytkie i chwilowe zaspokojenie potrzeby nadziei? Następnie tworzymy reklamę takiej nadziei, oczywiście rozdmuchaną i obiecującą „góry złota”, ale w sumie nawet czasami realną… Musi mieć w sobie dość znaczną dozę realności… Czas na wykonanie zadania. Prezentacja na forum. Czas na dyskusję.

PUENTA

EE, 10. Jak jednak podkreślają Ojcowie synodalni, „człowiek nie może żyć bez nadziei: jego życie straciłoby bez niej wszelkie znaczenie i stałoby się nie do zniesienia”. Często ten, kto potrzebuje nadziei, wierzy, że można zaspokoić tę potrzebę przelotne i nietrwałe. I tak nadzieję, ograniczoną do przestrzeni ziemskiej, zamkniętej na transcendencję, utożsamia się na przykład z rajem obiecywanym przez…

  • naukę i technikę
  • albo z różnymi formami mesjanizmu,
  • ze szczęśliwością natury hedonistycznej, jaką daje konsumpcjonizm,
  • czy też urojoną i sztuczną, dostarczaną przez narkotyki,
  • albo z pewnymi formami millenaryzmu,
  • z oczarowaniem wschodnimi filozofiami,
  • z poszukiwaniem ezoterycznych form duchowości,
  • z różnymi prądami New Age.

To wszystko okazuje się jednak głęboko złudne i niezdolne zaspokoić tego pragnienia szczęścia, którego ludzkie serce nie przestaje odczuwać w swej głębi. Dlatego utrzymują się i nabierają ostrości niepokojące oznaki gaśnięcia nadziei, wyrażające się nieraz również w agresji i przemocy.

2. Ewangelia w społeczeństwie

WSTĘP

Pomimo tych wszystkich dość ponurych poszukiwać namiastek nadziei można wskazać jej prawdziwe przejawy, przejawy działania w naszym świecie nadziei płynącej z Chrystusa.

EE, 11. Żadna istota ludzka nie może żyć bez perspektyw na przyszłość. Tym mniej Kościół, żyjący oczekiwaniem na Królestwo, które nadchodzi i jest już obecne na tym świecie. Byłoby niesprawiedliwością nie uznać oznak wpływu Chrystusowej Ewangelii na życie społeczeństwa.

AKTYWIZACJA

Praca na forum. Dyskusja. Zadanie: poszukujemy odpowiedzi na pytanie: w jaki sposób autentyczne nadzieja przejawia się w naszym europejskim świecie? Warto też zastanowić się nad pytaniem: w jaki sposób globalne przejawy i oznaki nadziei przynoszą odzwierciedlenie w mojej codzienności, w postawach, poglądach, stylu życia? Czy znajduję pewne powiązania czy nie?[1]

PUENTA

EE, 11. Żadna istota ludzka nie może żyć bez perspektyw na przyszłość. Tym mniej Kościół, żyjący oczekiwaniem na Królestwo, które nadchodzi i jest już obecne na tym świecie. Byłoby niesprawiedliwością nie uznać oznak wpływu Chrystusowej Ewangelii na życie społeczeństwa.

Ojcowie synodalni odszukali je i wyróżnili. Wśród tych oznak trzeba wymienić:

  1. odzyskanie wolności przez Kościół na wschodzie Europy wraz z nowymi możliwościami działalności duszpasterskiej, jakie się w ten sposób otworzyły;
  2. skupienie się Kościoła na swym posłannictwie duchowym i przyznanie pierwszeństwa ewangelizacji także w relacjach z rzeczywistością społeczną i polityczną;
  3. pełniejszą świadomość misji właściwej wszystkim ochrzczonym w różnorodności i komplementarności darów i zadań;
  4. liczniejszy udział kobiety w strukturach i środowiskach wspólnoty chrześcijańskiej.

EE, 12. Kiedy patrzymy na Europę jako na społeczność cywilną, nie brak znaków, które budzą nadzieję; w nich, patrząc oczyma wiary, możemy dostrzec – wprawdzie pośród sprzeczności historii – obecność Ducha Bożego, który odnawia oblicze ziemi.

Tak opisali je Ojcowie synodalni na zakończenie swych obrad: „Obserwujemy z radością wzrastające wzajemne otwarcie ludów naszego kontynentu, a także pojednanie narodów od dawna zwaśnionych oraz postępujące włączanie w proces zjednoczeniowy krajów Wschodniej Europy.

Rozwijanie wzajemnych kontaktów, współpraca i wymiana na różnych poziomach tworzą krok za krokiem nową kulturę, a nawet świadomość europejską, która – jak ufamy – wzbudzi zwłaszcza wśród młodzieży uczucia braterstwa i wolę solidarności.

Z satysfakcją odnotowujemy fakt, że wszystkie wspomniane procesy dokonują się na drodze demokratycznej, w sposób pokojowy i w duchu wolności, który szanuje i docenia uprawnione różnice oraz wzbudza i podtrzymuje dążenie do jedności Europy.

Patrzymy z zadowoleniem na wszelkie działania, jakie podjęto, aby sprecyzować zasady poszanowania praw człowieka.

Na koniec, w odniesieniu do uzasadnionej i koniecznej jedności ekonomiczno-politycznej Europy oraz wobec znaków nadziei, takich jak uznanie prawa do godnego życia, wyrażamy gorące życzenie, aby w duchu twórczej wierności tradycji humanistycznej i chrześcijańskiej naszego kontynentu został zagwarantowany prymat wartości etycznych i duchowych”.

3. Męczennicy nadziei

WSTĘP

EE, 13. Pragnę jednak zwrócić uwagę szczególnie na pewne znaki, które pojawiły się w życiu sensu stricto kościelnym. Przede wszystkim wraz z Ojcami synodalnymi pragnę przypomnieć wszystkim – aby nigdy nie został zapomniany – ten wielki znak nadziei, jaki stanowią tak liczni świadkowie wiary chrześcijańskiej, którzy żyli w ostatnim stuleciu zarówno na Wschodzie, jak i na Zachodzie. Potrafili oni zrealizować w swym życiu Ewangelię mimo wrogości i prześladowań, często aż po najwyższą próbę przelania krwi.

AKTYWIZACJA

Praca indywidualna – plastyka. Zadanie jest następujące: za pomocą przyborów do kolorowania lub papieru i kleju odpowiadamy na pytanie: co to jest męczeństwo? Czas na wykonanie zadania. Prezentacja na forum. Galeria prac. Czas na zgadywanie sensu prac, symboli, użytych elementów, wymianę wrażeń i dyskusję.

PUENTA

EE, 13. Świadkowie, szczególnie ci, którzy ponieśli męczeństwo, są wielkim, wymownym znakiem, który mamy podziwiać i naśladować. Potwierdzają oni żywotność Kościoła; jawią się jako światło dla Kościoła i dla ludzkości, ponieważ pozwolili zajaśnieć w ciemnościach światłu Chrystusa; należąc do różnych wyznań chrześcijańskich, stanowią również znak nadziei dla ekumenizmu; jesteśmy bowiem pewni, że ich krew „jest także limfą jedności dla Kościoła”.[2]

Jeszcze bardziej wyraźnie mówią nam oni, że męczeństwo jest najwyższym wcieleniem Ewangelii nadziei: „Męczennicy bowiem głoszą tę Ewangelię i dają jej świadectwo swym życiem aż do przelania krwi, ponieważ są pewni, że nie mogą żyć bez Chrystusa, i gotowi są umrzeć dla Niego w przekonaniu, że Jezus jest Panem i Zbawicielem człowieka, a zatem jedynie w Nim człowiek znajduje prawdziwą pełnię życia. W ten sposób, zgodnie z napomnieniem apostoła Piotra, okazują gotowość do uzasadnienia nadziei, która w nich jest (por. 1 P 3,14-15).

Męczennicy ponadto głoszą «Ewangelię nadziei», gdyż ofiara ich życia jest najradykalniejszym i największym owocem tej ofiary żywej, świętej i Bogu przyjemnej, która stanowi prawdziwy kult duchowy (por. Rz 12,1), źródło, duszę i szczyt wszelkiej chrześcijańskiej liturgii. W końcu służą oni «Ewangelii nadziei», gdyż ich męczeństwo stanowi najwyższy wyraz miłości i służby człowiekowi, ukazując, że posłuszeństwo prawu Ewangelii rodzi życie moralne i takie współistnienie społeczne, które szanuje i umacnia godność i wolność każdej osoby ludzkiej”.

4. Codzienna świętość

WSTĘP

EE, 14. Owocem nawrócenia dokonującego się pod wpływem Ewangelii jest świętość licznych mężczyzn i kobiet naszych czasów. Nie tylko tych, którzy zostali oficjalnie ogłoszeni świętymi przez Kościół, ale również tych, którzy z prostotą i w codziennym życiu dali świadectwo swej wierności Chrystusowi.

AKTYWIZACJA

Praca indywidualna. Formularz – sposób.[3] Zadanie jest następujące: odpowiadamy na pytanie: jaki może być sposób na codzienną, zwykłą świętość? Czas na wykonanie zadania. Prezentacja na forum. Czas na dyskusję.

PUENTA

EE, 14. Owocem nawrócenia dokonującego się pod wpływem Ewangelii jest świętość licznych mężczyzn i kobiet naszych czasów. Nie tylko tych, którzy zostali oficjalnie ogłoszeni świętymi przez Kościół, ale również tych, którzy z prostotą i w codziennym życiu dali świadectwo swej wierności Chrystusowi.

Nie sposób zapomnieć o niezliczonych synach i córkach Kościoła, którzy na przestrzeni dziejów kontynentu europejskiego realizowali wielkoduszną, autentyczną świętość w ukryciu życia rodzinnego, zawodowego i społecznego.

„Oni wszyscy, niczym «żywe kamienie» wsparte na Chrystusie, «kamieniu węgielnym», tworzyli Europę jako budowlę duchową i moralną, pozostawiając potomności najcenniejsze dziedzictwo.

Tak spełniła się obietnica Chrystusa: «Kto we Mnie wierzy, będzie także dokonywał tych dzieł, których Ja dokonuję, owszem, i większe od tych uczyni, bo Ja idę do Ojca» (J 14,12). Święci są żywym dowodem spełnienia się tej obietnicy i zachęcają, aby wierzyć w nią nawet w najtrudniejszych godzinach dziejów”.

5. Parafie i wspólnoty

WSTĘP

Jednym z ważnych elementów życia świętością, osiągania jej, kształtowania jest… parafia. To fakt. Nawet jeśli rzeczywistość parafialnego zycia temu zaprzecza. Można powiedzieć, że z tym wcale łatwo nie jest. Co wcale nie oznacza, że tak właśnie ma pozostać już na zawsze.

AKTYWIZACJA

Praca indywidualna. Formularz – monotonia.[4] Zadanie jest następujące: poszukujemy odpowiedzi na pytanie: dzięki czemu parafia może przestać kojarzyć się z nudą, księżmi, itp? Czas na wykonanie zadania. Prezentacja na forum.

PUENTA

EE, 15. Ewangelia wciąż wydaje owoce we wspólnotach parafialnych, wśród osób konsekrowanych, w stowarzyszeniach laikatu, w grupach modlitewnych i apostolskich, w różnych wspólnotach młodzieżowych, jak również poprzez nowe ruchy i dzieła kościelne i ich rozpowszechnianie się.

W każdym z nich bowiem ten sam Duch potrafi wzbudzać wciąż na nowo oddanie sprawie Ewangelii, wielkoduszną gotowość do służby, życie chrześcijańskie nacechowane ewangelicznym radykalizmem i zapałem misyjnym.

Dziś jeszcze w Europie, tak w krajach postkomunistycznych, jak i na Zachodzie, parafia – choć potrzebuje ciągłej odnowy – nadal ma do spełnienia i spełnia swoje niezbędne, bardzo aktualne posłannictwo w wymiarze duszpasterskim i eklezjalnym. Nadal potrafi ona dawać wiernym możliwość rzeczywistego prowadzenia życia chrześcijańskiego. Jest wciąż miejscem autentycznej humanizacji i socjalizacji, zarówno w bezimiennym i samotnym tłumie wielkich współczesnych miast, jak na słabo zaludnionych obszarach wiejskich.

EE, 16. Wyrażając moje ogromne uznanie dla życia i działania różnych apostolskich stowarzyszeń i organizacji, a szczególnie Akcji Katolickiej – równocześnie pragnę wraz z Ojcami synodalnymi podkreślić istotny wkład, jaki w komunii z innymi środowiskami kościelnymi, a nigdy w izolacji, mogą wnieść nowe ruchy i nowe wspólnoty kościelne.

Te ostatnie bowiem…

  • „pomagają chrześcijanom żyć bardziej radykalnie według Ewangelii;
  • są kolebką różnorodnych powołań i rodzą nowe formy konsekracji;
  • rozwijają przede wszystkim powołanie osób świeckich i pozwalają mu wyrażać się w różnych środowiskach życia;
  • sprzyjają świętości ludu; mogą nieść Dobrą Nowinę i napomnienie tym, którzy w inny sposób nie spotkaliby się z Kościołem.
  • Często wspierają wysiłki ekumeniczne i otwierają drogi dialogu międzyreligijnego;
  • stanowią środek zaradczy na rozprzestrzenianie się sekt;
  • są ogromną pomocą w szerzeniu w Kościele ożywienia i radości”.

 

[1] Można wykorzystać tutaj symbol kotwicy – znaku nadziei w następujący sposób: na jednym końcu umieszczamy globalny znak nadziei, na drugim – jego odpowiednik w naszej, szarej codzienności.pozwoli to poszukać odpowiedzi na pytanie – czy i jak pewne makro-rozwiązania korelują z moimi osobistymi sprawami?

[2] Limfa: płyn tkankowy po przedostaniu się do naczyń limfatycznych staje się limfą (chłonką). Płynąc przez węzły chłonne, zabiera z nich limfocyty, a pozbywa się ciał obcych lub szkodliwych, które ulegają tu sfagocytowaniu. Ma to istotne znaczenie dla obronności organizmu, ponieważ bakterie a nawet komórki nowotworowe zanim dostaną się z tkanek do krwi, zostają zatrzymane w węzłach chłonnych. Ta część limfy, która rozpoczyna swój bieg od jelita cienkiego uczestniczy w transporcie tłuszczów pokarmowych. Źródło: http://slimak.sciaga.pl/prace/praca/6097.htm.

[3] Wykorzystałem tutaj reklamę firmy NIVEA. Źródło: TWÓJ STYL, data wydania nieznana.

[4] Wykorzystałem tutaj reklamę firmy LUMINARC. Źródło: TWÓJ STYL. Data wydania nieznana.