Sport i wychowanie

Grupa docelowa: Młodzież Rodzaj nauki: Katecheza Tagi: Adhortacja o młodzieży, Papież Franciszek, Papież o sporcie, Sport

1. Koła chwały i klęski

WSTĘP

Pięć kół symbolizuje sport olimpijski na najwyższym poziomie. Ale ten sport ma nie tylko blaski, lecz również i cienie, wygrane i przegrane, triumfy i dramaty.

AKTYWIZACJA

Praca w grupach. Metoda – koła olimpijskie. Zadanie wykonujemy koła w dowolnej, prostej technice plastycznej, mają wyrażać blaski i cienie sportu. Czas na wykonanie zadania. Prezentacja na forum. Czas na dyskusję.

PYTANIA DO DYSKUSJI

  1. Jakie zdolności są potrzebne, aby uprawiać sport?
  2. Jak sport oddziaływanie na człowieka?
  3. Jakie owoce sport przynosi wśród ludzi, w społecznościach?
  4. Kiedy sport przeżywa kryzysy? Jakie są ich przyczyny oraz skutki?
  5. Być „zawodnikiem Chrystusa” – co to znaczy?

PUENTA

CV 227. „Równie istotne jest znaczenie, jakie wśród młodzieży zajmuje uprawianie sportu, którego potencjału  wychowawczego i formacyjnego Kościół nie powinien lekceważyć i w którym powinien być silnie obecny. Świat sportu potrzebuje pomocy w przezwyciężeniu obecnych w nim dwuznaczności, takich jak mitologizowanie mistrzów, podporządkowanie logice komercyjnej i ideologii sukcesu za wszelką cenę”. U podstaw tego doświadczenia sportowego jest „radość: radość poruszania się, radość bycia razem, radość z powodu życia i darów, które Stwórca daje nam każdego dnia”.

JP 2:

Papież przypomina, że chrześcijanin jest powołany, aby być sprawnym zawodnikiem Chrystusa, to znaczy wiernym i odważnym świadkiem Jego Ewangelii. By to było możliwe, musi być wytrwały w modlitwie, ćwiczyć się w cnocie i we wszystkim naśladować Boskiego Mistrza. To On bowiem jest prawdziwym „Atletą” Bożym; to On jest Człowiekiem „najmocniejszym” (por. Mk 1,7), który dla nas podjął walkę z „przeciwnikiem” – szatanem – i pokonał go mocą Ducha Świętego, ustanawiając Królestwo Boże. On też uczy nas, że aby wejść do chwały, trzeba przejść przez mękę (por. Łk 24,26.46), i sam przeszedł przed nami tą drogą, abyśmy mogli pójść Jego śladem. Sport zatem niesie w sobie cenne wartości etyczne i należy krzewić jego uprawianie, jednak z chwilą uprzedmiotowienia człowieka traci na swojej wartości.

2. Poświęcenie

WSTĘP

Życie sportowca wymaga poświęceń. Wie o nich chyba tylko człowiek, który zdecydował się na karierę, albo bardziej poważne uprawianie sportu. Zatrzymajmy się na chwilę przy pojęciu „poświęcenia”  i jego znaczeniu.

AKTYWIZACJA

Praca na forum. Metoda – dyskusja. Pytanie na otwarcie: kiedy człowiek może doświadczyć osobiście nagrody za poświęcenie? Czas na dyskusję.

PYTANIA DO DYSKUSJI

  1. Moda na poświęcenie – tylko w czasach i chwilach dramatycznych?
  2. Wyrzeczenia – kształtują charakter?
  3. Podziw widzów i kibiców – czy to wystarczy?
  4. Co można osiągnąć bez wysiłku?

PUENTA

227 dok. Z drugiej strony niektórzy Ojcowie Kościoła wykorzystywali przykład uprawiania sportu, aby zachęcić  młodych do wzrastania w siłę i opanowania senności czy też skłonności do szukania wygody. Święty Bazyli Wielki, zwracając się do młodych, zaczerpnął przykład wysiłku wymaganego przez sport, a tym samym zaszczepił w nich zdolność do poświęceń, aby wzrastać w cnotach: „Ponosząc tysiące trudów i w różny sposób wzmacniając siły, wiele się również napocili w zawodach gimnastycznych, […] aby więc nie mówić zbyt długo, powiem tylko, że tak żyli pod każdym względem, iż życie ich przed zawodami było ćwiczeniem się w zawodach, narażając się na wszystkie trudy i niebezpieczeństwa, by zdobyć wieniec […]. My zaś, przed którymi leżą tak wspaniałe pod względem ilości i jakości nagrody za życie, że nie można ich nawet słowami wyrazić (1 Kor 9, 25), śpimy na jedno i na drugie ucho i żyjemy nie obawiając się żadnej kary. Czy będziemy mogli sięgnąć po te nagrody i drugą ręką?”.