Św. Paweł w Listrze

1. Apostoł Paweł wiedział, że posługa misjonarza nie jest wolna od różnych trudów i przeciwności, z jakimi musi spotkać się nauczyciel. Jak stwierdza papież Benedykt XVI w homilii inaugurującej Rok św. Pawła, „powołanie do stania się nauczycielem narodów jest równocześnie i wewnętrznie powołaniem do cierpienia we wspólnocie z Chrystusem […]. Jego [Pawła] cierpienie czyni go wiarygodnym jako nauczyciela prawdy, która nie szuka własnej korzyści, własnej chwały, osobistego zadowolenia, ale angażuje się dla Tego, który nas umiłował i dał siebie samego za nas wszystkich”.
2. Apostoł pisze do Koryntian: „Zewsząd cierpienia znosimy, lecz nie poddajemy się zwątpieniu; żyjemy w niedostatku, lecz nie rozpaczamy; znosimy prześladowania, lecz nie czujemy się osamotnieni, obalają nas na ziemię, lecz nie giniemy” (2 Kor 4, 8-9).
3. Zdaje sobie sprawę, że praca, której towarzyszy prześladowanie i nieustanny opór ludzi, wyczerpuje nie tylko siły, ale i wyniszcza całe życie. Fizyczne wyniszczenie jest jednak ceną, za którą wzrasta i rozwija się wśród chrześcijan życie duchowe – życie w Chrystusie. „Tak więc działa w nas śmierć, podczas gdy w was – życie” (2 Kor 4, 12).
4. Paweł jest przekonany, że ten wysiłek jest wspierany łaską Bożą, zjednoczenie zaś z Chrystusem w cierpieniach staje się rękojmią przyszłego zmartwychwstania (2 Kor 4, 15 n.). Papież przypomina: „Od wszystkich tych cierpień większa jest radość z tego, że jest [Paweł] człowiekiem niosącym błogosławieństwo Boże i łaskę Ewangelii”. Owo wyniszczenie dla Ewangelii uczyniło go wiarygodnym świadkiem zmartwychwstania i budowniczym Kościoła.
5. Módlmy się za współczesnych nauczycieli wiary i świadków zmartwychwstania…

Borek Stary, 4 maja 2021, homilia niewygłoszona, Dz 14, 19-28