Tradycja. Kubki i dzbanki

HOMILIA 1

1. Tradycja – rzecz święta. Tradycyjny chleb, ser, piwo, zwyczaje… To wszystko ma wartość i realną, i sentymentalną.

2. Faryzeusza w czasach niewoli na Bożym Prawie nadbudowali wiele zwyczajów, przepisów i wymagań. Tylko oni, niestety, byli w stanie je wypełnić.

3. Jezus wyrzuca faryzeuszom tę „nadbudowę”. Chce wrócić do początku. Tak, jak Bóg chciał, a nie jak chcą ludzie. Dbajmy o ludzi i o ziemię, którą Bóg nam dał.

Gidle, 12 lutego 2019, Rdz 1,20 – 2,4a; Ps 8; Mk 7,1-13

HOMILIA 2

1. Mimo choroby, mimo słabości, mimo różnych ograniczeń i fizycznych i duchowych, jest przed nami zadanie: mamy być PIELGRZYMAMI NADZIEI. O tym mówi papież Franciszek, w tych dniach też zmożony chorobą – zapaleniem oskrzeli.

2. Na swoją miarę, wg własnych sił mamy nieść nadzieję i szukać sposobu, aby obecna sytuacja pomogła mi spotkać Boga. Doświadczyć pociechy, współczucia.

3. Symbolem nadziei jest KOTWICA – mamy zakotwiczyć się w Bogu, aby stawić czoła życiowym burzom. Taka burza wybucha w dzisiejszej Ewangelii. O przepisy, zwyczaje, rytuały. Te gesty zdecydowały wręcz – jesteś Żydem lub nie!

4. Z czasem jednak do Bożego prawa ludzie dopisali tyle przepisów, że tylko nieliczni mogli sobie pozwolić na ich ścisłe przestrzeganie.  Jezus nie patrzy do kodeksu, na paragrafy, lecz otwarcie nazywa postawę faryzeuszów i uczonych w Piśmie OBŁUDĄ.

5. Cześć Bogu oddawana wargami nie łączy się z sercem oddalonym od Boga. To ogromna zachęta i ostrzeżenie dla nas, abyśmy nie stali się podobni do zapatrzonych w przepisy, recepty, oczekiwania, pretensje do Boga, żale, ale serce mieli zakotwiczone w Bogu.

6. O Nim mamy głosić życiem – słabością, ograniczeniem, nieporadnością. Mamy być nieidealnymi PIELGRZYMAMI NADZIEI!

Gdańsk, 11 lutego 2025, Światowy Dzień Chorego, Rdz 1,20 – 2,4a; Ps 8; Mk 7,1-13