Walka czy współdziałanie?

1. Moda na wrażliwość

WSTĘP

Jakoś tak miło jest, gdy człowiek potrafi dostrzec ładny zachód słońca, ciekawy obraz, gdy zobaczy coś intrygującego w podmuchu wiatru, zapachu kwiatów, napisanym wierszu, gdy w muzyce wyłowi coś poruszającego duszę lub gdy umie posiedzieć po prostu w ciszy…

To wszystko nazywa się WRAŻLIWOŚCIĄ. Czy można jej się nauczyć?

AKTYWIZACJA

Praca w grupach – dwa rodzaje pytań. Formularz – TULIPANY.

Pytanie jest następujące: w jaki sposób można człowieka nauczyć takiej wrażliwości oraz co trzeba zrobić, aby człowiek ją w sobie ukształtował? Prezentacja na forum.

PUENTA

Po co człowiekowi taka wrażliwość, czy nie lepiej w dzisiejszych czasach sobie ją darować? Życie jest brutalne, radzą sobie w nim tylko bezwzględni, silni, o mocnych łokciach… wyścig szczurów…

2. Komputer na służbie wrażliwości?

WSTĘP

Urządzeniem, które będzie człowiekowi towarzyszyło przez następnych wiele lat jest oczywiście KOMPUTER. Trudno by było posądzać go o romantyczność i wrażliwość… ale może jednak coś w nim jest?

AKTYWIZACJA

DYSKUSJA – Czy komputer może pomóc człowiekowi w byciu bardziej wrażliwym na piękno świata???

PUENTA

Pewnie tak może być…

Ale warto pamiętać, że jednym ze sposobów na zabicie ludzkiej wrażliwości jest… podarowanie człowiekowi kilku godzin dziennie przy komputerze z grą polegającą na zabijaniu.

DLACZEGO???

Obszerna literatura na temat oddziaływania telewizyjnych obrazów przemocy wyjaśnia wpływ oglądania scen agresji na wzrost agresywności u dzieci. Jako czynnik determinujący wskazuje się zjawisko desensytyzacji, czyli znieczulenia.

Bodźce często powtarzane przestają być stymulujące, zanika reakcja fizjologiczna normalnie im towarzysząca. Następuje zobojętnienie na tego typu sceny, które muszą być coraz bardziej wstrząsające, żeby wywołać reakcję. Widzowie pod wpływem częstego oglądania scen przemocy stają się przekonani o ich normalności i reagują na nie obojętnie. Jednocześnie liczne badania eksperymentalne pokazują, że dzieci naśladujące zachowania agresywne widziane na ekranie wykazują też wysoką korelację między oglądaniem scen przemocy w wieku lat ośmiu a późniejszym posługiwaniem się przemocą w dorosłym życiu realnym.

Oba wymienione zjawiska psychiczne, a więc zobojętnienie na skutek częstego oglądania scen przemocy i naśladowanie ich, mają na pewno miejsce nie tylko przy korzystaniu z telewizji, ale także przy grach komputerowych.

Istnieje jednak między nimi zasadnicza różnica.

W kształtowaniu zachowań dziecka, prócz podawania wzorów i naśladowania ich, duże znaczenie ma trening, czyli powtarzanie zachowań samodzielnie wykonywanych. Pod wpływem wielokrotnego powtarzania jakiejś czynności staje się ona łatwiejsza, jest wykonywana bardziej sprawnie, niemal automatycznie. Przy korzystaniu z telewizji trening ogranicza się do wielokrotnego oglądania podobnych obrazów. W grach komputerowych gracz sam dokonuje czynów agresji.

Mimo że jest to agresja symulowana, nie zaś dokonywana w rzeczywistości, gracz oswaja się z nią i nabiera w niej wprawy. Żeby grać i wygrywać, musi identyfikować się z agresorem, czyli osobą dokonującą czynów przemocy.

Przemoc dokonywana w grach nie jest karana, a przeciwnie, nagradzana poczuciem sukcesu. Często jest także usprawiedliwiana tym, że walka toczy się w „słusznej sprawie”, chociaż są także gry, w których gracz możne wybrać, czy będzie walczyć po stronie dobra czy zła. W tym ostatnim wypadku dochodzić musi do identyfikacji ze „złymi mocami”.

Jeżeli, jak podaje literatura przedmiotu, dziecko do wieku dorastania ogląda w telewizji kilkanaście tysięcy morderstw, to – przy korzystaniu z gier – samo kilkunastu tysięcy symulowanych morderstw dokonuje. Jest nie tylko obserwatorem przemocy, ale także jej egzekutorem. Można więc sądzić, że jeżeli oglądanie scen przemocy w telewizji wpływa na agresywność dzieci, to korzystanie z gier o takiej treści ma wpływ znacznie silniejszy.

http://www.eurodialog.org.pl/ed/przemoc/index.html.

3. Konsekwencje

WSTĘP

Zmniejszenie wrażliwości i wzrost agresji nie jest obcy także Biblii. Już na początku dziejów człowieka można odnaleźć następującą opowieść:

Rdz 4,8-26:

(8) Rzekł Kain do Abla, brata swego: Chodźmy na pole. A gdy byli na polu, Kain rzucił się na swego brata Abla i zabił go. (9) Wtedy Bóg zapytał Kaina: Gdzie jest brat twój, Abel? On odpowiedział: Nie wiem. Czyż jestem stróżem brata mego?

(10) Rzekł Bóg: Cóżeś uczynił? Krew brata twego głośno woła ku mnie z ziemi! (11) Bądź więc teraz przeklęty na tej roli, która rozwarła swą paszczę, aby wchłonąć krew brata twego, przelaną przez ciebie. (12) Gdy rolę tę będziesz uprawiał, nie da ci już ona więcej plonu. Tułaczem i zbiegiem będziesz na ziemi! (13) Kain rzekł do Pana: Zbyt wielka jest kara moja, abym mógł ją znieść. (14) Skoro mnie teraz wypędzasz z tej roli, i mam się ukrywać przed tobą, i być tułaczem i zbiegiem na ziemi, każdy, kto mnie spotka, będzie mógł mnie zabić! (15) Ale Pan mu powiedział: O, nie! Ktokolwiek by zabił Kaina, siedmiokrotną pomstę poniesie! Dał też Pan znamię Kainowi, aby go nie zabił, ktokolwiek go spotka.

(16) Po czym Kain odszedł od Pana i zamieszkał w kraju Nod, na wschód od Edenu. (17) Kain zbliżył się do swej żony, a ona poczęła i urodziła Henocha. Gdy Kain zbudował miasto, nazwał je imieniem swego syna: Henoch. (18) Henoch był ojcem Irada, Irad ojcem Mechujaela, a Mechujael ojcem Metuszaela, Metuszael zaś Lameka. (19) Lamek wziął sobie dwie żony. Imię jednej było Ada, a drugiej – Silla. (20) Ada urodziła Jabala; on to był praojcem mieszkających pod namiotami i pasterzy. (21) Brat jego nazywał się Jubal; od niego to pochodzą wszyscy grający na cytrze i na flecie. (22) Silla – ona też urodziła Tubal-Kaina; był on kowalem, sporządzającym wszelkie narzędzia z brązu i z żelaza. Siostrą Tubal-Kaina była Naama.

(23) Lamek rzekł do swych żon, Ady i Silli: Słuchajcie, co wam powiem, żony Lameka. Nastawcie ucha na moje słowa: Gotów jestem zabić człowieka dorosłego, jeśli on mnie zrani, i dziecko – jeśli mi zrobi siniec! (24) Jeżeli Kain miał być pomszczony siedmiokrotnie, to Lamek siedemdziesiąt siedem razy! (25) Adam raz jeszcze zbliżył się do swej żony i ta urodziła mu syna, któremu dała imię Set, gdyż – jak mówiła – dał mi Bóg potomka innego w zamian za Abla, którego zabił Kain. (26) Setowi również urodził się syn; Set dał mu imię Enosz. Wtedy zaczęto wzywać imienia Pana.

Doszło nawet do tego, że:

Rdz 6,5-8: Kiedy zaś Pan widział, że wielka jest niegodziwość ludzi na ziemi i że usposobienie ich jest wciąż złe, (6) żałował, że stworzył ludzi na ziemi, i zasmucił się. (7) Wreszcie Pan rzekł: Zgładzę ludzi, których stworzyłem, z powierzchni ziemi: ludzi, bydło, zwierzęta pełzające i ptaki powietrzne, bo żal mi, że ich stworzyłem. (8) [Tylko] Noego Pan darzył życzliwością.

Dość wspomnieć także narastanie wrogości wobec Jezusa ze strony uczonych w Piśmie i faryzeuszy, którzy w końcu postanowili Go zabić.

AKTYWIZACJA

Dyskusja – czy jest jakaś możliwość powstrzymania takiej fali narastającej niewrażliwości? Czy jest na to jakieś lekarstwo?

PUENTA

Pies myślał, że to zabawa, granat zabił jego właściciela

PAP 2002-07-29 (18:58)

Właściciel psa zginął, a dwaj mężczyźni zostali ranni w wyniku eksplozji granatu, który pies przyniósł swemu panu, myśląc że ten chce się z nim bawić.

Do tragedii doszło w nocy z niedzieli na poniedziałek w Ługańsku (wschodnia Ukraina). Podczas spaceru z psem-bokserem mężczyzna rzucił granat w stronę przypadkowo napotkanych przechodniów. Pies myśląc, że to zabawa złapał granat i zaczął biec za swoim panem, który próbował uciec.

Doszło do eksplozji, w wyniku której zginął właściciel psa, zaś towarzyszący mu kolega i przypadkowo napotkany mężczyzna zostali ciężko ranni. O losie psa agencja „Ukrainski Nowyny”, która opisała wypadek, nie poinformowała.

Według milicji, mężczyzna rzucił granat, gdy napotkany przypadkowo 22-letni student Ługańskiej Akademii Spraw Wewnętrznych i towarzyszące mu dwie koleżanki zwrócili mu uwagę, że pies nie jest na smyczy i nie ma założonego kagańca. (and)

Informacja z serwisu Wirtualnej Polski, 29 lipca 2002 r.