Zapowiedź potopu

HOMILIA 1

1. Dwie trudności:

• czemu winne było bydło, płazy, ptaki, rośliny?… Bóg także – konsekwentnie – chce je zniszczyć, dlaczego, skoro to ludzie byli źli?
• Bóg smutny? nie można sobie wyobrażać Go jako staruszka patrzącego się z obłoku na ziemię ze smutkiem i żalem.

2. Człowiek się zawiedzie – żal. Bóg żałuje – wszystko istnieje Jego mocą. Kocha jak Rodzic – nigdy nie przestanie.

Gidle, 19 lutego 2019, Rdz 6,5-8; 7,1-5.10; Ps 29; Mk 8,14-21

HOMILIA 2

1. Bóg widzi wszystko, a przeor lub sąsiadka – jeszcze więcej. Takie są odwieczne prawa optyki duchowej. Widzenie Boga to nie obserwacja, ale w swojej istocie to odkrywanie i rozważanie tego, co się dzieje, dlaczego się dzieje i co z tego może wyniknąć.

2. Dziś czytamy fragment, gdy Bóg widzi niegodziwość na ziemi – to zamierzone napięcie między pierwszymi słowami stworzenia (dobre… bardzo dobre).

3. Bóg widzi i żałuje. Tu mowa o silnych emocjach, rozgoryczeniu, żalu serca, bólu Boga żywego. Teologia żalu będzie wracała w dziejach Izraela.

4. Jednak: emocje na bok, trzeba temu zaradzić. Wniosek jest jeden – zniszczenie. Zupełnie jak garncarz widząc nieudany garnek z gliny, niszczy go, aby z materiału zrobić nowy garnek. Trzeba zacząć od nowa. Dlatego Noe, arka, czas na opamiętanie.

5. Czas na otwarcie oczu dostaną także Apostołowie. Wiele razy nie będą czegoś rozumieli, będą się bali pytać. Ale choć kosze policzą i nam przekażą wynik liczenia.

Gdańsk, 18 lutego 2025, Rdz 6,5-8; 7,1-5.10; Ps 29; Mk 8,14-21