4 niedziela wielkanocna, rok A
Obraz pasterza na Starożytnym Wschodzie i w Biblii
Biblijny motyw bramy. Jezus jako brama w J 10,7.9
Motyw bramy w perspektywie biblijno-teologicznej
Biblijny motyw bramy. Jezus jako brama w J 10,7.9
Wspólnota pojednana z Bogiem w Jezusie Chrystusie – Nowej Świątyni
HOMILIA 1
1. Zanim zaczniemy samodzielnie przekraczać progi różnych domów, szop, garaży, kościołów – musimy najpierw nauczyć się chodzić. Kłopot polega na tym, że po raz pierwszy przez bramę świątyni – drzwi kościoła – jesteśmy wnoszeni na rękach rodziców, w nosidełku, wjeżdżamy w wózku dziecinnym.
2. Potem życie chrześcijanina polega na tym, aby nauczyć się chodzenia i wchodzenia do Kościoła.
3. Na czym polega to „wchodzenie”?
- wejście przez bramę – Chrystusa do jego owczarni to decyzja, że jestem jej żywą częścią, rozwijającą się częścią; nie mogę i nie chcę pozostać jak głupia owca!
- jestem częścią stada – mam naturę stadną; nie mogę się obyć bez stada, bez wspólnoty – ginę, gdy zostanę sam; na tym polega więź z Kościołem; czuję się częścią wspólnoty, wiara to nie moja prywatna sprawa,
- decyzje mogę podjąć, gdy słucham i rozpoznaję głos Pana i Pasterza i za Nim idę! głos Pasterza: liturgia Kościoła, słowo Biblii, modlitwa, cisza, znaki, głos sumienia,
- pastwisko – miejsce zaspokojenia głodu i pragnienia, wszystkich głodów i pragnień! tyle ich mamy w sobie, szukamy półśrodków, aby choć przez chwilę je zaspokoić, poczuć pewną sytość; tylko na pastwisku przy Jezusie możemy w pełni i na stałe zaspokoić nasze głody i pragnienia… Prowadź nas, dobry Pasterzu!
Gidle, 4 niedziela wielkanocna, rok A, 3 maja 2020, Dz 2,14a.36-41; Ps 23; 1 P 2,20b-25; J 10,1-10.
HOMILIA 2
1. Dzisiejsza Ewangelia smakuje majówką, grillem i dobrze upieczoną dwustronnie karkówką!
2. Z jednej strony pamiętajmy, że Ewangelia nie jest tylko szczegółowym opisem życia Jezusa, a dzisiejszy fragment jest argumentem, który wskazuje na eklezjalny, wspólnotowy charakter tekstu. Na czy polega ta cecha?
3. Otóż na początku (ok. 55 roku) wokół św. Jana skupili się Żydzi, którzy uwierzyli w Jezusa jako Mesjasza. Do tej grupy dołączyli Samarytanie i Helleniści, którzy przynieśli ze sobą swoje idee, podkreślając bóstwo Chrystusa – to powoduje rozłam z Synagogą. Po zburzeniu Jerozolimy, przebudowaniu judaizmu, do chrześcijan dołączają Grecy; pojawiają się i rozłamy i podziały między Żydami i Grekami na bazie odpowiedzi na pytanie: kim jest Jezus?
4. Około 100 roku pojawił się nowy podział we wspólnocie chrześcijan – fałszywi nauczyciele inaczej rozumieją postać Chrystusa, działanie Ducha Świętego. Inni trwają przy Janie przypominając i wyznając wiarę w prawdziwe przyjście Jezusa jako Człowieka i Boga; mówią o trwaniu w jedności, zachowywaniu przykazań. Spór o człowieczeństwo Jezusa zaostrza się – wizja Janowa Chrystusa się umacnia, secesjoniści mocno kwestionują prawdziwe człowieczeństwo Jezusa Zbawiciela.
5. To jest właśnie wspólnotowy kontekst dzisiejszej Ewangelii: Jezus – dobry Pasterz, wchodzi przez bramę, owce słuchają jego głosu, wyprowadza je, staje na ich czele, za obcym nie pójdą, jest bramą owiec, daje zbawienie, swoje życie oddaje za owce.
6. Aż skwierczy tutaj konfliktem z tymi, którzy myśleli inaczej, pomniejszając godność Jezusa Zbawiciela.
7. Jest i druga strona „ewangelicznej karkówki”. Jest nią budowanie osobistej więzi z Chrystusem poprzez słuchanie, takie słuchanie Chrystusa, które wnika w duszę, przemienia ją i ogarnia; „owce słuchają jego głosu, woła on owce swoje po imieniu” – Bóg mnie woła! znam Jego głos! to relacja i więź i bezpieczeństwo!
8. Poza osobistą więzią przez słuchanie jest jeszcze podążanie. On wyprowadza owce, staje na ich czele, owce postępują za nim, znają jego głos. To jest odpowiedź wiary na zaproszenie ze strony Jezusa. Zapowiedź wnika w serce, porusza je i człowiek odpowiada na to wezwanie; nakłaniam serce, aby wejść we wspólnotę losu z Jezusem.
9. Obok słuchania i podążania jest życie! Jezus daje je w obfitości, już je posiadamy! w obfitości – sakramentów, słowa Bożego, wspólnoty Kościoła.
10 Trochę dalej św. Jan napisze: „A to jest życie wieczne: aby znali Ciebie, jedynego prawdziwego Boga!”.
Radonie, 4 niedziela wielkanocna, rok A, 30 kwietnia 2023, Dz 2,14a.36-41; Ps 23; 1 P 2,20b-25; J 10,1-10.
Pomysł 1 – lekarstwo
Rozmowa z dziećmi i rodzicami: po czym poznać, że jestem chory? Po co jest lekarz? Jak lekarz pomaga choremu? Czy dusza też może chorować? Jezus – lekarz – jak może mi pomóc? Pan Jezus ma specjalne leki, które pomagają nam: miłość, miłosierdzie, przebaczenie, Komunia św.
Pomysł 2 – owce
Rozmowa z dziećmi i rodzicami: kto widział kiedyś owce? Kim jest pasterz? Czym się zajmuje? Owce znają głos pasterza – jak poznać głos Jezusa? On nam daje siebie poznać w Kościele, kocha nas i chce, abyśmy w życiu szli za Nim.