Wielki Tydzień

1. Wieczerza

WSTĘP

Wyjątkowe kolacje, świąteczne posiłki… takie chwile są niezwykłe. Przygotowujemy je starannie i oprócz talentu kulinarnego, szyku do nakrywania stołu – wkładamy w nie dużo serca. Kto wie, czy to właśnie nie jest najważniejsze?

AKTYWIZACJA

Praca w grupach. Formularz – nakrycie stołowe.[1] Zadanie jest następujące: poszukujemy odpowiedzi na pytania: co wkłada się w przygotowanie uroczystego posiłku? Czego może być wyrazem? O czym może świadczyć?

Prezentacja na forum.

PUENTA

„A gdy jedli, wziął chleb, odmówił błogosławieństwo, połamał i dał im mówiąc: Bierzcie, to jest Ciało moje. Potem wziął kielich i odmówiwszy dziękczynienie dałim, i pili z niego wszyscy. I rzekł do nich: ,To jest moja Krew Przymierza, która za wielu będzie wylana. Zaprawdę, powiadam wam: Odtąd nie będę już pił z owocu winnego krzewu aż do owego dnia, kiedy pić go będę nowy w królestwie Bożym'” (Mt 14, 22—25).

Ostatnia Wieczerza, ostatnie spotkanie przy stole.[2] Chrystus wiedział, że nie udało Mu się nauczyć Judasza miłości. Chce jeszcze w ostatnim momencie pokazać na czym polega prawdziwa miłość. Prawdziwa miłość to troska o prawdziwe dobro osoby kochanej, to płacenie sobą, aby ją ubogacić.

Dlatego Jezus powiada: „Bierzcie i jedzcie”. Uprzedza wydarzenia. Zanim Judasz Go wyda w ręce złych ludzi, Chrystus sam siebię wcześniej wydaje, rozdaje siebie i to na zupełnie innej zasadzie. Judasz Go wydał, aby ludzie Go zniszczyli, a Chrystus wydaje siebie w ręce ludzi, aby ich ubogacić. Judaszowi chodzi o śmierć, a Chrystusowi o to, abyśmy mieli życie.

To jest gest Chrystusa, gest Jego nieskończonej miłości. Rzecz znamienna, im mocniej uderza zło, tym większym gestem miłości odpowiada dobro. Gdy zło z wyrokiem śmierci jest bardzo blisko, na progu, spotęgowana miłość objawia się w Eucharystii.

Jezus umie kochać, to najwspanialszy przykład miłości. „Bierzcie i jedzcie”. Kiedy mówi o Krwi, powiada, że jest to Krew Przymierza.

Chrystus chciał zaznaczyć, że On nigdy nie zawiedzie. Nawet wtedy, kiedy poleje się Jego Krew, uczniowie nie powinni w Niego zwątpić, On daje Krew na świadectwo swojej miłości.

2. Łącznik

WSTĘP

Wspaniale jest uczestniczyć w uczcie, w której biorą udział ludzie, z którymi coś ważnego mnie łączy. Pokrewieństwo, pasja, wspólny cel.

W Ostatniej Wieczerzy wzięli udział uczniowie, których tez bardzo wiele łączyło z Jezusem. Spróbujmy to sobie konkretnie nazwać.

AKTYWIZACJA

Praca w grupach. Formularz – spinacz.[3] Zadanie jest następujące: poszukujemy odpowiedzi na pytanie: co właściwie łączyło Jezusa i Jego uczniów? Na czym była zbudowana ta więź?

Prezentacja na forum.

PUENTA

Ludzie zawiodą, nawet ci, którzy byli tak blisko, którzy gromadzili się wokół tego promieniującego miłością Serca. Jeśli to Serce zostanie zniszczone, oni się zgubią.

Mówi o tym Chrystus w następnych słowach: „Wszyscy zwątpicie we Mnie. Jest bowiem napisane: Uderzą pasterza, a rozproszą się owce. Lecz gdy powstanę, uprzedzę was do Galilei”. Na to rzekł Mu Piotr: Choćby wszyscy zwątpili, ale ja nie. Odpowiedział mu Jezus: Zaprawdę, powiadam ci: dzisiaj, tej nocy, zanim kogut dwa razy zapieje, ty trzy razy się Mnie wyprzesz. Lecz on tym bardziej zapewnił; .Choćby mi przyszło umrzeć z Tobą, nie wyprę się Ciebie. I wszyscy tak samo mówili” (Mt 14, 27—31).

„Wszyscy zwątpicie we Mnie”. W tekście greckim jest słowo: „Wszyscy zgorszycie się ze Mnie”. Zgorszyć się można nie tylko wtedy, kiedy przychodzi zło, ale i wówczas, gdy rozpada się to, co jest piękne, bogate i wspaniałe.

Słabość Chrystusa będzie powodem zgorszenia i zwątpienia dla Jego uczniów. Dlaczego? Ponieważ oni budowali swoją wiarę i zawierzenie na mocy Chrystusa. Budowali na Jego mocy, a nie na Jego miłości, jeżeli ktoś buduje na miłości, to wtedy, kiedy ten drugi przeżywa godzina słabości, miłość się nie kończy.

Tylko miłość nie zwątpi nawet w najtrudniejszej sytuacji. Pan Jezus posługuje się obrazem „uderzą w pasterza, a rozproszą się owce”. On nie ma żalu do swoich Apostołów, bo jeżeli oni się zgromadzili wokół promieniującego miłością Serca, a Serce to zostanie zranione, przestanie bić, to oni stracą orientację.

Dlatego podstawę naszej wiary stanowi nie Chrystus ziemski, ale dopiero Zmartwychwstały, kiedy jest już niezniszczalny. My budujemy swoją wiarę nie na Chrystusie, który przegrywał w Wielki Piątek, ale na Zmartwychwstałym Zbawcy, którego zło już nie zniszczy. Jezus udowodni, że jeśli serce wypełnia czysta miłość, nie można go zniszczyć. Dlatego Pan Jezus w Wieczerniku dodaje: „Lecz gdy powstanę, uprzedzę was do Galilei”.

On wie, że to będzie tylko okresowe zwątpienie. Św. Marek wspomina jeszcze przepiękne wyznanie św. Piotra „Choćby mi przyszło umrzeć z Tobą, nie wyprę się Ciebie”. Gotowość Piotra na poniesienie śmierci razem z Chrystusem. Piotr należał do świata dobra, połączył swoje serce z Mistrzem i wydawało mu się, że już nikt i nic nie potrafi go od Serca Chrystosowego oderwać. On prawdziwie Chrystusa kochał. Wydawało mu się, że może o własnych siłach dochować wierności Bogu. Wkrótce przekona się, że wytrwanie w świecie dobra jest możliwe tylko przy pomocy łaski Bożej.

3. Cóż to jest prawda?

WSTĘP

Na drugi dzień z rana arcykapłani, uczeni w Piśmie i Wysoka Rada wydali wyrok na Jezusa i zaprowadzili Go do Piłata. Potrzebny był polityczny wyrok. Tam rozgrywa się jednak zadziwiający dialog – J 18,33-40.

AKTYWIZACJA

Rozmowa na forum. Pytanie jest następujące: o jakiej PRAWDZIE mówi Jezus?

PUENTA

Jezus przychodzi na świat, aby dać świadectwo prawdzie o Bogu i człowieku. Świadectwo definitywne o prawdzie ostatecznej o Bogu i człowieku.

4. Modlitwa w samotności

WSTĘP

W sytuacji trudu i bólu człowiek może różnie się zachować. Może:

• zaciąć się w milczeniu,
• kląć i złorzeczyć, krzyczeć
• modlić się o uwolnienie…

Pewne reakcje możemy też zaobserwować, gdy Chrystus i dwaj przestępcy wiszą na krzyżach na Kalwarii. Jeden złorzeczy Chrystusowi, drugi prosi Go o zbawienie i wyznając swoją winę upomina pierwszego.

Jezus natomiast… odmawia psalm 22.

AKTYWIZACJA

Praca na forum. Przeczytanie tekstu psalmu 22. Wspólna modlitwa za sprawy, w których wołamy w taki sposób, jak bohater tego psalmu…

Ps 22

(2) Boże mój, Boże mój, czemuś mnie opuścił? Daleko od mego Wybawcy słowa mego jęku.

(3) Boże mój, wołam przez dzień, a nie odpowiadasz, wołam i nocą, a nie zaznaję pokoju.

(4) A przecież Ty mieszkasz w świątyni, Chwało Izraela!

(5) Tobie zaufali nasi przodkowie, zaufali, a Tyś ich uwolnił;

(6) do Ciebie wołali i zostali zbawieni, Tobie ufali i nie doznali wstydu.

(7) Ja zaś jestem robak, a nie człowiek, pośmiewisko ludzkie i wzgardzony u ludu.

(8) Szydzą ze mnie wszyscy, którzy na mnie patrzą, rozwierają wargi, potrząsają głową:

(9) Zaufał Panu, niechże go wyzwoli, niechże go wyrwie, jeśli go miłuje.

(10) Ty mnie zaiste wydobyłeś z matczynego łona; Ty mnie czyniłeś bezpiecznym u piersi mej matki.

(11) Tobie mnie poruczono przed urodzeniem, Ty jesteś moim Bogiem od łona mojej matki,

(12) Nie stój z dala ode mnie, bo klęska jest blisko, a nie ma wspomożyciela.

(13) Otacza mnie mnóstwo cielców, osaczają mnie byki Baszanu.

(14) Rozwierają przeciwko mnie swoje paszcze, jak lew drapieżny i ryczący.

(15) Rozlany jestem jak woda i rozłączają się wszystkie moje kości;

 jak wosk się staje moje serce, we wnętrzu moim topnieje.

(16) Moje gardło suche jak skorupa, język mój przywiera do podniebienia,

kładziesz mnie w prochu śmierci.

(17) Bo sfora psów mnie opada, osacza mnie zgraja złoczyńców. Przebodli ręce i nogi moje,

(18) policzyć mogę wszystkie moje kości. A oni się wpatrują, sycą mym widokiem;

(19) moje szaty dzielą między siebie i los rzucają o moją suknię.

(20) Ty zaś, o Panie, nie stój z daleka; Pomocy moja, spiesz mi na ratunek!

(21) Ocal od miecza moje życie, z psich pazurów wyrwij moje jedyne dobro,

(22) wybaw mnie od lwiej paszczęki i od rogów bawolich – wysłuchaj mnie!

(23) Będę głosił imię Twoje swym braciom i chwalić Cię będę pośród zgromadzenia:

(24) Chwalcie Pana wy, co się Go boicie, sławcie Go, całe potomstwo Jakuba;

bójcie się Go, całe potomstwo Izraela!

(25) Bo On nie wzgardził ani się nie brzydził nędzą biedaka,

ani nie ukrył przed nim swojego oblicza i wysłuchał go, kiedy ten zawołał do Niego.

(26) Dzięki Tobie moja pieśń pochwalna płynie w wielkim zgromadzeniu.

Śluby me wypełnię wobec bojących się Jego.

(27) Ubodzy będą jedli i nasycą się, chwalić będą Pana ci,

którzy Go szukają. Niech serca ich żyją na wieki.

(28) Przypomną sobie i wrócą do Pana wszystkie krańce ziemi;

i oddadzą Mu pokłon wszystkie szczepy pogańskie,

(29) bo władza królewska należy do Pana i On panuje nad narodami.

(30) Tylko Jemu oddadzą pokłon wszyscy, co śpią w ziemi,

przed Nim zegną się wszyscy, którzy w proch zstępują. A moja dusza będzie żyła do Niego,

(31) potomstwo moje Jemu będzie służyć, opowie o Panu pokoleniu

(32) przyszłemu, a sprawiedliwość Jego ogłoszą ludowi, który się narodzi: Pan to uczynił.

PUENTA

Opowieść o Mojżeszu i Jezusie – Ks. Edward Staniek, Kazania pasyjne, s. 20nn.

[1] Wykorzystałem tutaj reklamę porcelany stołowej. Źródło: Wysokie Obcasy, 23 marca 2002, s.59.

[2] Ks. Edward Staniek, Kazania pasyjne, Kraków 1992, s.65-66.

[3] Wykorzystałem tutaj reklamę telefonu firmy NOKIA. Źródło: NEWSWEEK nr 7/2003, s.2. można wykorzystać również inne motywy lub przedmioty materialne kojarzące się z pojęciami: połączenie, jedność, wspólnota, relacja.