5 niedziela wielkanocna, rok C

HOMILIA

1. Dzisiejsze czytania są jak słońce, które wyszło zza chmur godzinę temu i rozjaśniło dzień… aż miło wystawić buźkę do słońca i pozwolić się nasycić jego promieniami…
2. Jakie światło nam dzisiaj to Słowo przynosi? Jakie promienie kieruje w naszą stronę?
3. Po pierwsze pokazuje nam radość dzielenia się wiarą – św. Paweł kończy swoja podróż misyjną, w czasie której dokonał się historyczny przełom – zaczął głosić Ewangelię poganom, już nie tylko tym, którzy byli wezwani w Starym Przymierzu do rozpoznania Zbawiciela w Panu Jezusie, ale właściwie każdemu…
4. To trzeba opowiedzieć, tym trzeba się podzielić. Ty dokładnie widać, że wiara nie zaczęła się z moją decyzją, że ma swoją historię, korzenie, że domaga się dzielenia jej z innymi, wyznawania życiem i słowem, czasami bólem… Bóg prowadzi nas do ludzi, do siebie nawzajem, Bóg działa w naszych sercach, aby nie zamknęły się z jakiegoś powodu…
5. Drugi promień Bożego światła to piękno Kościoła, którym jesteśmy. Obraz Oblubienicy, panny młodej, pięknie przystrojonej, ukochanej… to o nas mowa… tak, to MY jesteśmy ukochaną Boga… nie jesteśmy najpiękniejsi z powodu grze-chów? Może zatem trochę mniej się w nie wpatrywać, a zwrócić uwagę na Boga???
6. Jeszcze jeden promień światła na dzisiaj – zaproszenie do trwania w Bożej i ludzkiej miłości.
7. Nowe przykazanie, to nie jeszcze jedno przykazanie – o miłości Boga jest cały ST. Nowe będzie wtedy, kiedy mnie oczy się otworzą, że można, że warto, że da się, że miłość jest możliwa…
8. Słowo przynosi nam dzisiaj światło. Nawet jeśli Słońce chowa się za chmurami, to i tak wiemy, że tam świeci… nawet jeśli to Słowo zgaśnie pod chmurami życia, to i tak wiemy, że jego mocą jest Bóg żywy…

Poznań, 5 niedziela wielkanocna, rok C, Msza o 16, 28 kwietnia 2013, Dz 14,21b-27; Ps 145; Ap 21,1-5a; J 13,31-33a.34-35