2 niedziela wielkanocna, rok A

WSTĘP
Dzisiaj kończy się oktawa Zmartwychwstania,
Osiem dni świętowania zwycięstwa Jezusa nad śmiercią i naszym grzechem…
Dziękujemy Bogu za niedzielę Miłosierdzia,
dziękujemy za kanonizację Jana Pawła II,
dziękujemy za kolejny dzień naszego życia…

HOMILIA

1. Ustalmy najpierw fakty:
   • Jezus przychodzi do uczniów, Tomasza brakuje w ich gronie w tym momencie,
   • Uczniowie mówią Tomaszowi, że widzieli Pana, on nie wierzy, chce dowodu,
   • Jezus przychodzi, zachęca do dotknięcia,
   • Tomasz widzi i mówi „Pan mój i Bóg mój”,
   • DLACZEGO TAK MÓWI? Powinien chyba raczej – dobra, widzę, przekonałem się, jest tak, jak mówili uczniowie…
2. Widzimy, że słowa Tomasza to coś więcej niż przekonanie… to wyznanie… opowiedzenie się swoim życiem za Panem i Bogiem. Nie tylko stwierdzenie.
3. Za wyznaniem staje moje życie. Każda chwila. Jeśli to ma być tylko stwierdzenie faktu, to za nim nie pójdzie nic szczególnego…
4. Za chwilę wyznamy naszą wiarę. Stąd i prośba do Jezusa, aby był, stawał się naszym Panem i Zbawicielem. Warto w tym tygodniu do codziennej modlitwy dodać sobie słowa „Pan mój i Bóg mój” i patrzyć, co się będzie działo…

ANIMACJA

1. Pan Jezus przyszedł do uczniów
2. Nie było z nimi Tomasza.
3. Tomasz nie chciał wierzyć, że Pan Jezus żyje.
4. Powiedział:
5. Jeśli nie zobaczę śladu gwoździ na rękach, jeśli nie włożę palca do rany w boku – nie uwierzę.
6. Po ośmiu dniach przyszedł Jezus,
7. Powiedział uczniom – Pokój wam!
8. Potem powiedział do Tomasza:
9. Podnieś swój palec i zobacz moje ręce,
10. Podnieś rękę i włóż do mojego boku,
11. Nie bądź niedowiarkiem, lecz wierzącym.
12. Tomasz mu odpowiedział:
13. Pan mój i Bóg mój…

Msza św. o 10, Niedziela Miłosierdzia, zastępstwo za Mirka, Poznań, 27 IV 2014, Dz 2, 42-47; Ps 118; 1 P 1, 3-9; J 20, 19-31

HOMILIA 2

1. Dwa promienie rządzą dzisiaj Kościołem i światem. Wychodzą z Serca Jezusa, jeden jest biały/blady, drugi czerwony. Blady oznacza wodę, która usprawiedliwia dusze, czerwony – krew, która jest życiem dusz.

2. Odpowiedzią na dary płynące Jezusowego Serca jest zaufanie, które w Bogu pokładamy.

3. Zatem spotkanie z Jezusem i Jego darami jest dwukierunkowe – otrzymuję i odpowiadam na to zaufaniem.

4. Dzisiejsze czytania pokazują nam, że to zaufanie ma dwa wymiary, każdy z nich „wraca” jakby po swoim promieniu do Serca Jezusa.

5. Pierwszy wymiar – wspólnotowy. Czytany dzisiaj fragment z Dziejów Apostolskich pokazuje nam wspólnotę chrześcijan wielbiących Boga i żyjących w zgodzie.

6. Do tej wspólnoty wchodzimy przez chrzest święty. Wspólnie potem sprawujemy Eucharystię, potrzebujemy siebie nawzajem, świadectwa naszej wiary. Nie jesteśmy sami w swojej wierze.

7. Drugi wymiar – indywidualny – osobiste spotkanie z Chrystusem, osobiste wyznanie wiary.

8. Chrzest przyjmujemy raz w życiu, a wspólnota ma nam umożliwić rozwój naszej wiary i jego daru. Do Chrystusa w spowiedzi i Komunii św. przystępujemy regularnie, bo po prostu tego pragniemy.

9. Dzieci, które w tym roku przystąpiły po raz pierwszy do spowiedzi i Komunii św. niech o tym pamiętają! To jest ważne! To jest nasza droga, aby razem kiedyś spotkać się przy Jezusowym Sercu na zawsze!

Radonie, 2 niedziela wielkanocna, rok A, 16 kwietnia 2023, Dz 2,42-47; Ps 118; 1 P 1,3-9; J 20,19-31