Wspomnienie św. Barnaby, Apostoła

HOMILIA 1

1. Szaweł prześladował chrześcijan. Po swoim nawróceniu u bram Damaszku, po pojednaniu z Kościołem zaczął głosić, że Jezus jest Synem Bożym i obiecanym Mesjaszem. Dawni sojusznicy próbowali go zgładzić, więc chrześcijanie odesłali Pawła/Szawła do jego rodzinnego Tarsu.

2. Słuch  nim zaginął na wiele lat. Pracował po prostu na swoje utrzymanie, prawdopodobnie przy wyrobie namiotów.

3. Po kilku latach, gdy wiara w Jezusa Mesjasza rozprzestrzeniała się po świecie, Barnaba postanowił odszukać Pawła. Już wcześniej uratował mu tyłek, gdy uczniowie stronili od Pawła, bali się go, ale Barnaba wstawił się za nim i w końcu uczniowie uwierzyli w jego nawrócenie.

4. To odszukanie Pawła jest pierwszym krokiem do wielkiego dzieła trzech podróży misyjnych Pawła. To wielkie zadanie będzie się rodzić właśnie w Tarsie, w ukryciu przez wiele lat. Często właśnie wielkie rzeczy rodzą się w ukryciu…

Gidle, 5 maja 2020, Dz 11,19-26; Ps 87; J 10,22-30

HOMILIA 2

1. Od lat istnieje w polskim Kościele przekonanie, że lekkie prześladowanie dobrze robi Kościołowi i pomaga mu się rozwijać.

2. Dzięki wybuchowi prześladowania w Jerozolimie chrześcijanie docierają do Antiochii. To ogromne miasto, centrum, handlu, polityki i mieszanka różnych kultur i języków. Miasto kosmopolityczne, wyluzowane, bogate. Miało nawet oświetlenie na głównej ulicy.

3. Wydawałoby się, że grupka uciekinierów z prowincji wtopi się w tłum ze swoimi sprawami i wiarą. Lecz „ręka Pańska była z nimi”!

4. Pan nawraca ludzkie serca. Przybywa Barnaba, żeby zorientować się w sytuacji lokalnej. Potem rusza do Tarsu, aby odszukać Szawła. Od kilku lat mieszka on w rodzinnym mieście i w zasadzie słuch o nim zaginął.

5. 200 km między Tarsem a Antiochią do przebycia nie było problemem. Ci dwaj przewędrują razem jeszcze wiele kilometrów głosząc Ewangelię.

6. „Umiłował Pan bramy Syjonu”, ale i bramy i ulice innych miast też. Także Antiochii, której obywatele słynęli z ciętego języka i żartów. Dzięki nim nazywamy się dzisiaj chrześcijanami.

Radonie, 10 maja 2022, Dz 11,19-26; Ps 87; J 10,22-30

HOMILIA 3

1. Syjon, święta góra, dom wybrany przez Boga. Jego cudowna obecność, Jego mieszkanie… Miejsce pokoju i wspólnoty…

2. Barnaba i Paweł zyskują w Antiochii wyznawców? Tak!

3. Bóg chce więcej – oto odwieczni wrogowie Izraela: Egipcjanie, Babilończycy, Filistyni, Tyreńczycy, Etiopczycy – oni będą domownikami Boga!

4. Idziemy za Tobą, Panie. Obdarz nasz życiem wiecznym. Obdarz nas Twoim pokojem.

Radonie, 2 maja 2023, Dz 11,19-26; Ps 87; J 10,22-30

HOMILIA 4

1. Około roku 40. chrześcijanie uciekali z Jerozolimy i Judei, bo rozpoczęło się prześladowanie. Przybyli i do Antiochii, na północ, tam głosili Jezusową Ewangelię.

2. Nowa wiara spotkała się z zainteresowaniem Żydów, przychylnością i ciekawością pogan. Zatem przyjmując wiarę w Chrystusa, nie trzeba było być Żydem wg ciała.

3. Aby zorientować się w sytuacji, przybywa Barnaba, „człowiek dobry i pełen Ducha Świętego i wiary”. Cieszy się owocami głoszenia i świadectwa.

4. Potem rusza, aby odszukać Pawła z jego rodzinnym Tarsie. Pozostaje tam dłuższy czas, razem z Pawłem głosi Ewangelię.

5. Obaj głoszą ja wśród Żydów i wśród pogan. Otwierają drzwi wiary na tych, którzy otwartym sercem przyjmują Chrystusa.

6. Trzeba jednak zaznaczyć, że w pewnym momencie pokłócili się o skład 2 wyprawy misyjnej. Poszli dwiema drogami. Zjednoczeni w Ewangelii, poróżnieni w osobistych opiniach, nadal głosili Chrystusa.

Radonie, 11 czerwca 2024, wspomnienie św. Barnaby, Dz 11,19-26; Ps 87; J 10,22-30

HOMILIA 5 („biały tydzień”)

1. W Jerozolimie zrobiło się niebezpiecznie. Dlatego uczniowie Jezusa rozjechali się na różne strony: nad morze, do Kościerzyny, do Pruszcza, do Redy, do Elbląga, do Olsztyna nawet! Wyjazdy te wykorzystali na opowiadanie o Jezusie, na głoszenie Ewangelii. Bóg ich wspierał swoją mocą i to opowiadanie przynosiło dobre owoce.

2. Barnaba pojechał po okolicy, aby jeszcze bardziej zachęcić chrześcijan do wytrwałości! Na czym ona polega???

3. Wytrwałości można się nauczyć, gdy wyciągniemy wnioski z trudnych chwil, uznamy, że porażki są normalne, nie tylko wynik jest ważny, ale wysiłek też, trzeba się nauczyć czekać, warto żyć nie tylko dla siebie, ale też dla innych, trzeba się nauczyć dobrych nawyków, umieć rozmawiać o sukcesach i porażkach.

4. Tak uczymy się wytrwałości. W taki sposób słowa i uczynki mówią o tym, że się staramy.

5. Przeciwnicy Jezusa też pytali Go: „Powiedz nam otwarcie, Kim jesteś?” Jezus odpowiadał: zobaczcie moje postępowanie, cuda, znaki, dobroć – to wszystko wskazuje, że Bóg przyszedł!

Gdańsk, 13 maja 2025, wspomnienie św. Barnaby, Dz 11,19-26; Ps 87; J 10,22-30