Przez uciski do królestwa Bożego

Bóg Ojcem Jezusa Chrystusa i naszym (J 14,28)

HOMILIA 1

1. Czytamy dzisiaj o końcówce pierwszej podróży misyjnej św. Pawła i Barnaby. Trwała 3 lata, odbyli ją w latach 46-49. Celem było głoszenie Ewangelii, udzielanie chrztu, ustanawianie wspólnot i „starszych”.

2. Podróżowanie i spotkania wyłoniły z czasem misyjną metodę: najpierw szli do Żydów, a gdy u nich spotykali opór – szli wtedy do pogan, aby głosić Chrystusa.

3. Wśród prześladowań, odrzucenia, oskarżeń i niechęci cechowali się wytrwałością i uporem głoszenia, wędrowania…

4. Dzisiaj może nie grozi nam kamienowanie kamieniami, ale bardziej przykrymi słowami. Bądźmy wytrwali, abyśmy wyprosili u Pana wiele łask i nawróceń!

Gidle, 12 maja 2020, Dz 14,19-28; Ps 145; J 14,27-31a

HOMILIA 2

1. Przez wiele różnych „ucisków” dochodzi się do wielkich rzeczy i celów. Wyrabiają wytrwałość, wytrwałość prowadzi do cierpliwości, umocnienia i osiągnięcia celu mimo przeszkód.

2. Władca tego świata zatroszczy się, żeby nam życie uprzykrzyć. Ale pokój Jezusowy jest większy. Dlatego niech nasze usta głoszą chwałę Boga.

Radonie, 17 maja 2022, Dz 14,19-28; Ps 145; J 14,27-31a

HOMILIA 3

1. Św. Tomasz z Akwinu wyjaśnia różnicę między pokojem, który jest darem Jezusa, a pokojem, który daje świat.

2. Pokój światowy nastawiony jest na odpoczynek i używanie doczesności. A to może łączyć się z grzechem. Natomiast pokój Jezusowy nastawiony jest na dobra wieczne.

3. Pokój świata jest pozorny, zewnętrzny, udawany. Pokój Chrystusa jest wewnętrzny, prawdziwy.

4. Pokój świata jest niedoskonały, pozwala zewnętrznie odetchnąć. Pokój Jezusa ogarnia wymiar wewnętrzny i zewnętrzny.

5. A czym w ogóle jest ten pokój? Św. Augustyn pisze tak: „Pokój jest pogodą umysłu, łagodnością duszy, prostotą serca, więzią miłości oraz wspólnotą miłości”.

6. „Pokój mój zostawiam wam, pokój mój daję wam…”

Radonie, wspomnienie NMP Opiekunki naszego zakonu, 9 maja 2023; Dz 14,19-28; Ps 145; J 14,27-31a

HOMILIA 4

1. W Wieczerniku, przy Ostatniej Wieczerzy został Jezus z uczniami. Judasz wyszedł w ciemność nocy, z ciemnością w sercu, prowadzony przez władcę tego świata.

2. Judasz wróci za kilka godzin, z tłumem zbirów, z mieczami, z pochodniami, aby uwięzić Mistrza. Uczniowie Jego wtedy uciekli.

3. Jezus odejdzie w ciemność, ale nie ciemność nocy, lecz otchłani naszych grzechów. I powróci jako Zwycięzca w ogniu Ducha Świętego. Pośle Go uczniom, aby już nie uciekali, lecz aby ich posłać na głoszenie Zmartwychwstania. Aby nieśli ogień Ducha Świętego w świat.

4. „Niech usta moje głoszą chwałę Pana…”

Radonie, 30 kwietnia 2024, Dz 14,19-28; Ps 145; J 14,27-31a

HOMILIA 5

1. Chrześcijaństwo pojawiło się w historii w czasie tzw. PAX ROMANA. Był to czas niespotykanego dobrobytu, rozwoju i pokoju w Cesarstwie Rzymskim – od terenów dzisiejszej Anglii, prze Maroko aż do Iraku. Cały basen Morza Śródziemnego był przez 200 lat względnie bezpieczny.

2. Taki czas stabilności rzadko kiedy pojawia się w historii.

3. Mimo tego Jezus daje pokój swoim uczniom. Jest on inny od tego politycznego, zdobytego i ustanowionego militarnie. A w konsekwencji jednak ulotnego, iluzorycznego.

4. Pokój – dar Jezusa jest inny. Płynie z obecności Pana, jest owocem miłości Ojca i Syna, pojęty przez Ducha Świętego, dany przez Księcia Pokoju, zapowiedziany w ST, umocniony przez nowe przymierze pokoju.

5. Pokój – dar Jezusa uzdalnia do przyjęcia Ducha Świętego, pozwala rozpoznać Objawienie Boże, kontemplować Jezusa, być także misjonarzem pokoju.

Gdańsk, 20 maja 2025, Dz 14,19-28; Ps 145; J 14,27-31a