Przez uciski do królestwa Bożego

HOMILIA 1

1. Czytamy dzisiaj o końcówce pierwszej podróży misyjnej św. Pawła i Barnaby. Trwała 3 lata, odbyli ją w latach 46-49. Celem było głoszenie Ewangelii, udzielanie chrztu, ustanawianie wspólnot i „starszych”.

2. Podróżowanie i spotkania wyłoniły z czasem misyjną metodę: najpierw szli do Żydów, a gdy u nich spotykali opór – szli wtedy do pogan, aby głosić Chrystusa.

3. Wśród prześladowań, odrzucenia, oskarżeń i niechęci cechowali się wytrwałością i uporem głoszenia, wędrowania…

4. Dzisiaj może nie grozi nam kamienowanie kamieniami, ale bardziej przykrymi słowami. Bądźmy wytrwali, abyśmy wyprosili u Pana wiele łask i nawróceń!

Gidle, 12 maja 2020, Dz 14,19-28; Ps 145; J 14,27-31a

HOMILIA 2

1. Przez wiele różnych „ucisków” dochodzi się do wielkich rzeczy i celów. Wyrabiają wytrwałość, wytrwałość prowadzi do cierpliwości, umocnienia i osiągnięcia celu mimo przeszkód.

2. Władca tego świata zatroszczy się, żeby nam życie uprzykrzyć. Ale pokój Jezusowy jest większy. Dlatego niech nasze usta głoszą chwałę Boga.

Radonie, 17 maja 2022, Dz 14,19-28; Ps 145; J 14,27-31a

HOMILIA 3

1. Św. Tomasz z Akwinu wyjaśnia różnicę między pokojem, który jest darem Jezusa, a pokojem, który daje świat.

2. Pokój światowy nastawiony jest na odpoczynek i używanie doczesności. A to może łączyć się z grzechem. Natomiast pokój Jezusowy nastawiony jest na dobra wieczne.

3. Pokój świata jest pozorny, zewnętrzny, udawany. Pokój Chrystusa jest wewnętrzny, prawdziwy.

4. Pokój świata jest niedoskonały, pozwala zewnętrznie odetchnąć. Pokój Jezusa ogarnia wymiar wewnętrzny i zewnętrzny.

5. A czym w ogóle jest ten pokój? Św. Augustyn pisze tak: „Pokój jest pogodą umysłu, łagodnością duszy, prostotą serca, więzią miłości oraz wspólnotą miłości”.

6. „Pokój mój zostawiam wam, pokój mój daję wam…”

Radonie, wspomnienie NMP Opiekunki naszego zakonu, 9 maja 2023; Dz 14,19-28; Ps 145; J 14,27-31a