Przesłanie skierowane bezpośrednio do odbiorców w Hbr
Abstrakt:
Dysertacja stanowi analizę teologiczno-retoryczną przesłania „Listu do Hebrajczyków”,
przeprowadzoną ze szczególnym uwzględnieniem tych fragmentów, w których autor tej
przemowy zwraca się wprost do odbiorców. Wezwania retora, kierowane bezpośrednio do
audytorium, są reakcją na sytuację, w jakiej znajdują się ci chrześcijanie. Dotyka ich kryzys
wiary, gdyż w otaczającym ich świecie nie dostrzegają przejawów głoszonego im i
trwającego panowania Jezusa Chrystusa, a wręcz przeciwnie doświadczają prześladowań.
Przeżywane trudności duchowe powodują u nich poczucie osamotnienia, a pojawiająca się
chęć osiągnięcia doraźnego spokoju i innych doczesnych korzyści wystawia ich na pokusę
odejścia od Kościoła.
Problemy te dostrzega autor „Listu” i chce im zaradzić. W wezwaniach skierowanych do
odbiorców wskazuje, że Bóg nie tylko ich nie porzucił, ale również działa na różne sposoby,
pragnąc ich dobra. W swoim Synu Jezusie Chrystusie stał się jednym z ludzi i przez Niego
przychodzi do nich ze swoim Słowem. Boży Syn jest także arcykapłanem, który ich zbawił.
Co więcej, działalność Chrystusa nadal trwa – On zawsze wstawia się za nimi, a w
momentach próby przychodzi do nich ze szczególną pomocą.
Ukazanie przez retora Bożych inicjatyw stanowi punkt wyjścia do wskazania, że taka dobroć
Boga wymaga wdzięcznej odpowiedzi chrześcijanina, a ta powinna się wyrażać tak w trosce o
duchową więź z Bogiem, jak też w dobru wyświadczanym innym ludziom – zarówno w
ramach wspólnoty Kościoła jak i w osobistym życiu każdego z jej członków.
W dysertacji wykorzystano 340 pozycji bibliograficznych