Śmierć króla Joasza

HOMILIA 1

1. Obce wojska atakujące Izraela – to klasyczny sposób ukarania niewiernego ludu.

2. Upokarzający sposób tym razem wyjątkowo, skoro „mała liczba żołnierzy” jest w stanie pokonać wielkie wojsko izraelskiego. To źle świadczy o duchu narodu, niekoniecznie o sile militarnej.

3. Tym bardziej, że właśnie w tym czasie odnowiono świątynię, która była w ruinie po 150 latach od jej zbudowania, nieremontowaną, biedną i okradzioną z bogactw przez królową Atalię.

4. Odnowiona świątynia, lecz w sercach ludzi pozostają stare przyzwyczajenia do bożków.

5. Mimo to Bóg mówi: „Na wieki zachowam dla niego łaskę, trwałe z nim będzie moje przymierze”.

Radonie, 18 czerwca 2022, 2 Krn 24,17-25; Ps 89; Mt 6,24-34

HOMILIA 2

1. Wspomniany kapłan Jojada żył bardzo długo, był prawym człowiekiem.

2. Służył Bogu wytrwale w jerozolimskiej świątyni, która po 150 latach od jej zbudowania została odnowiona i składano w niej ofiary.

3. Tylko co po tej odnowionej świątyni, skoro serca ludzi są odwrócone od Boga. Dziś także zbiera się na remonty kościołów, świątyń, ale czy to zawsze łączy się z nawróceniem serc?

Radonie, 18 czerwca 2022, 2 Krn 24,17-25; Ps 89; Mt 6,24-34

HOMILIA 3

1. Dramatyzm opowieści o wierności i niewierności Izraela, o lekceważonych prorokach, o królach, którzy szybko zapominają o Bożych dobrodziejstwach, ma swoją przyczynę w ważnej idei.

2. Królem Izraela – narodu wybranego przez Boga – był sam Bóg Jahwe, Stwórca i Pan całego wszechświata.

3. Król panujący nad ludem miał cel – przypominać o Bożym panowaniu, uobecniać je w codzienności, strzec wierności Przymierzu, oddawać hołd.

4. „Mieszkańcy Judy opuścili Pana” – skoro sam król daje przykład niegodziwości, nic dziwnego, że idą za nim ludzie.

5. Dopiero w ucisku, w niewoli, oprzytomnieją i będą na nowo wzywać Pana! A On im łaskawie odpowie: „Rózgą ukarzę ich przewinienia…”

Radonie 22 czerwca 2024, 2 Krn 24,17-25; Ps 89; Mt 6,24-34