Św. Barnaba
HOMILIA 1
WSTĘP
Barnaba miał należeć do grona 72 uczniów Pana Jezusa. O powadze, jaką miał wśród Apostołów, świadczy to, że św. Paweł po swoim nawróceniu udał się najpierw do Barnaby, by pośredniczył między nim a Apostołami. Potem razem wędrowali i głosili Ewangelię w czasie pierwszej podróży misyjnej.
Barnaba zamierzał wraz z Pawłem udać się w drugą podróż misyjną. Doszło jednak do konfliktu, Paweł sprzeciwił się, by brał w niej udział również Marek, który w czasie pierwszej wyprawy samowolnie ich opuścił. Barnaba w tej sytuacji wycofał się i powrócił z Markiem na Cypr, gdzie kontynuowali pracę apostolską. Odtąd giną wszelkie informacje o Barnabie. Według podania miał pozostać na Cyprze jako pierwszy biskup i pasterz tej wyspy. Około 60 r. na Cyprze, poniósł wedle tego przekazu śmierć męczeńską przez ukamienowanie.
Według przekazów w roku 488 odnaleziono relikwie św. Barnaby. Miał on na piersiach Ewangelię św. Mateusza, którą sam własnoręcznie dla swojego użytku przepisał. Kult św. Barnaby był już w czasach apostolskich tak wielki, że tylko jemu jednemu z uczniów Dzieje Apostolskie nadają zaszczytny tytuł Apostoła. Czczony jest także jako orędownik podczas kłótni, sporów, smutku oraz burz gradowych.
HOMILIA
- Jak to jest z tym królestwem Bożym? Modlimy się codziennie „Przyjdź królestwo Twoje”, mamy głosić, że ono jest już blisko… czyli gdzie?
- Sam Jezus jest tym królestwem! Jeśli tylko pozwalam Mu być Panem mojego życia, zapraszam GO do codziennych spraw, słucham, postępuję wg Ewangelii, to te słowa na moich oczach się spełniają…
- Królestwem jest Kościół, w którym Jezus przychodzi do mnie, zaprasza mnie do wspólnoty ze Sobą i innymi ludźmi, do uwielbienia GO w tej wspólnocie…
- Królestwem Jezusa jest JEGO słowo, które czytam, rozważam, którym się karmię na co dzień. Kiedy pozwalam mu się przemieniać, formować moje życie, słucham…
- Królestwo Boże jest i będzie bliskie… ale nie z powodu upływu czasu, zmiany miejsca, wydarzeń kończących świat… bliskość królestwa zależy tylko i wyłącznie od tego, jak blisko jestem Jezusa…
Poznań, wspomnienie św. Barnaby, 4 czerwca 2014, Dz 11, 21b-26; 13,1-3; Ps 98; Mt 10, 7-13
HOMILIA 2
- Św. Barnaba jest wzywany jako orędownik podczas kłótni, sporów, smutku oraz burz gradowych. Dzisiaj wśród ludu w taki właśnie sposób „apostołuje” i działa.
- Możemy się uśmiechać z tego zestawienia, ale w sumie – kto powie, że nie jest potrzebne?…
- No i nie chodzi o to, że był jakimś terapeutą… jego opieka płynie z życia, jakie prowadził, z jego głoszenia i naśladowania Chrystusa… tak mu służy do dzisiaj…
- Gdzie bowiem brak Jezusowego i ewangelicznego spojrzenia, tam są i kłótnie, i smutek, i spory. Także chęć jakiegoś zysku, brak pokoju. A i burza się zdarza, jako obraz tej całej sytuacji. Dlatego św. Barnaba ma do dzisiaj mnóstwo roboty na tym świecie, i w Kościele.
- Podziękujmy Panu za niego, za jego wiarę, pracę ze św. Pawłem, głoszenie Chrystusa… i tak jak on był naśladowcą Chrystusa, tak i my idźmy tymi śladami… niejedną burzę uda nam się powstrzymać…
Poznań, 11 czerwca 20012, Dz 11, 21b-26; 13,1-3; Ps 98; Mt 10, 7-13
HOMILIA 3
WSTĘP
Święty Barnaba nie należał do grona Dwunastu, ale tytuł Apostoła otrzymał ze względu na jego wyjątkowe zasługi dla głoszenia Ewangelii o Chrystusie zmartwychwstałym. Pochodził z żydowskiej rodziny mieszkającej na Cyprze. Idąc za wskazaniem Chrystusa, wyzbył się majątku i przekazał go Kościołowi w Jerozolimie. Jako pierwszy przygarnął nawróconego Pawła, przedstawił go Apostołom, potem stał się jego towarzyszem w dziele ewangelizacji. Pracowali w Antiochii, odbyli też wspólnie wyprawę misyjną na tereny dzisiejszej Turcji. Autor Dziejów Apostolskich określa Barnabę jako „człowieka dobrego i pełnego Ducha Świętego i wiary”. Prośmy Pana i dzisiaj o takich świadków wiary.
HOMILIA
- Zastanawiam się, czy uczniowie byli przygotowani na to rozesłanie? Jeśli zajrzeć do Ewangelii Mateusza, to zobaczymy, że jest Kazanie na Górze, wyznanie wiary setnika, uzdrowienie teściowej Piotra, kilku opętanych, człowieka sparaliżowanego i dwóch niewidomych.
- Potem zaraz wybór Dwunastu i ich rozesłanie.
- A może po raz kolejny można się przekonać, że najlepszym przygotowaniem do głoszenia mocy Chrystusa jest… samo jej głoszenie i wysławianie?…
- O uczniach mówi się dzisiaj: „A ręka Pańska była z nimi…”
- To jest zaproszenie, aby w takim symbolicznym geście wsunąć swoją dłoń w dłoń Ojca niebieskiego i być Jego świadkiem…
Poznań, 11 czerwca 2013, Dz 11, 21b-26; 13,1-3; Ps 98; Mt 10, 7-13
HOMILIA 4
1. Królestwo niebieskie jest wszędzie tam, gdzie króluje Chrystus, gdzie Bóg jest na pierwszym miejscu.
2. Tam Pan czyni cuda, okazuje zbawienie, swoją dobroć i wierność.
Radonie, 11 czerwca 2022, Dz 11, 21b-26; 13,1-3; Ps 98; Mt 10, 7-13
HOMILIA 5
1. Nazywamy go Apostołem, lecz przecież nie należał ściśle do grona Dwunastu. Kawał swojego życia jednak poświęcił głoszeniu Ewangelii ze św. Pawłem. Był w gronie 72 uczniów Jezusa.
2. Pochodził z rodu Lewitów. Lewici byli przydzieleni do służby w świątyni jerozolimskiej. Mieli tam takie zadania: pomoc w przygotowaniu ofiar, zarządzanie i straż w świątyni, śpiew w chórze, wyjaśnianie Prawa. Lewici otrzymywali coś na kształt święceń.
3. Z takiego środowiska pochodził Barnaba. Wybrał Jezusa, okazał tym wielką odwagę.
4. Tu jeszcze gra pierwsze skrzypce, ale wnet usunie się w cień św. Pawła i będzie mu towarzyszył.
5. Królestwo niebieskie, które mają głosić Apostołowie jest blisko tam, gdzie Bóg jest na pierwszym miejscu, gdzie Jezus jest Królem. Panie, okaż nam swoje zbawienie!
Radonie, 11 czerwca 2022, niewygłoszona.