Wspomnienie wszystkich wiernych zmarłych
„LECZ JA WIEM: WYBAWCA MÓJ ŻYJE” (HI 19,25). IDEA OFIARY W MYŚLI RENÉ GIRARDA
ZNACZENIE TEOLOGICZNE WYRAŻENIA „OBROŃCA MÓJ ŻYJE” W Hi 19, 25
HOMILIA 1
1. Ojcze, w Twe ręce powierzam ducha mojego… To najlepszy sposób nie tylko na odchodzenie, na umieranie, ale na pełnię życia…
2. Dobrze je powtarzać i rano, i wieczorem…
Wiktorówki, 2 listopada 2020, Mdr 3,1-9; Ps 103; 2 Kor 4,14-5,1
HOMILIA 2
1. Pierwociny – wszystko, co pierwsze wśród plonów ziemi, zwierząt i ludzi – to wszystko jest własnością Pana.
2. Chrystus zmartwychwstał jako pierwocina – czyli pierwszy zmartwychwstały.
3. Pierwszy – to znaczy, że po Nim będą następni: „potem ci, co należą do Chrystusa”.
4. Nie będzie to powrót do życia takiego, jakim żyjemy teraz. Wtedy „Bóg będzie wszystkim we wszystkich”.
5. Wszystkim wiernym zmarłym, za których dzisiaj się modlimy, daj, Panie, takie zmartwychwstanie…
Radonie, Wspomnienie wszystkich wiernych zmarłych, 2 listopada 2021, I Msza: Hi 19,1.23-27a; Ps 27; 1 Kor 15,20-24a.25-28; Łk 23,44-46.50.52-53
HOMILIA 3
1. Złoto jest metalem, który może mieć zanieczyszczenia. Przetapia się je, aby śmieci zebrać i odrzucić. Samemu złotu nic się w ogniu nie stanie, o ile jest prawdziwe.
2. Jeśli Bóg próbuje ludzi jak złotnik swój materiał, to nie musimy się martwić. W oczach Boga jesteśmy bezcenni.
3. Ale po co ta próba? Po co ogień cierpienia, trudu i smutku? Po to, abyśmy w życiu nauczyli się odróżniać to, co ma prawdziwą wartość od śmieci. Abyśmy nie zostali wprowadzeni w błąd przez różne pokusy, powodzenie, błyskotki…
4. To prawda, że nasze dni są jak trawa, lecz Twoja łaska jest wieczna!
Radonie, Wspomnienie wszystkich wiernych zmarłych – dzień zaduszny, 2 listopada 2021, III Msza: Mdr 3,1-9; Ps 103; 2 Kor 4,14 – 5,1; J 14,1-6
HOMILIA 4
1. Śpiewamy dzisiaj w psalmie 27: „Wierzę, że będę oglądał dobra Pana w krainie żyjących. Oczekuj Pana, bądź mężny, nabierz odwagi i oczekuj Pana”.
2. O podobnej nadziej, wręcz pewności, głosi dzisiaj Hiob. mało mu zanotowania tego w księdze, chce, aby wyryto tę pewność w skale i litery wylano płynnym ołowiem.
3. Hiob jest pewien pomocy Boga, która nadejdzie, z niewzruszoną nadzieją chce zobaczyć Boga. w Tym tłumie świętych, o którym czytaliśmy wczoraj, i jego pewnie zobaczymy…
4. Ale to nieprawda. Hiob nigdy nie istniał. Jest postacią wymyśloną, aby pokonać dramat zmagania człowieka z niezawinionym cierpieniem w poetyckiej formie.
5. Dopełni tego dramatu nasz Pan, Jezus Chrystus, swoją męką i śmiercią i zmartwychwstaniem. On jest naszym światłem i zbawieniem, kogo mamy się lękać?
Radonie, 2 listopada 2022, Wspomnienie wszystkich wiernych zmarłych – dzień zaduszny, poranna Msza św., pierwsza.
HOMILIA 5
1. W życiu naturalnym, biologicznym jest tak: przychodzimy na świat, żyjemy, odchodzimy z tego świata.
2. W życiu duchowym jest zupełnie inaczej: przychodzimy na świat, umieramy – dla grzechu przez chrzest święty, wtedy zaczyna się prawdziwe życie – w miłości Ojca, więzi z Jezusem w Duchu Świętym.
Radonie, 2 listopada 2022, wspomnienie wszystkich wiernych zmarłych – dzień zaduszny, wieczorna Msza św., druga.
HOMILIA 6
1. Wczoraj czytaliśmy słowa św. Jana: „Popatrzcie, jaką miłością obdarzył nas Ojciec”.
2. Dzisiaj Hiob, doświadczony przez Boga, oskarżony przez przyjaciół o grzech i występek, mógłby nam powiedzieć: „Popatrzcie, jaką udręką dotknął mnie Ojciec”.
3. W obu przypadkach kluczowa jest nadzieja na widzenie Boga – umacnia wytrwałość!
4. Wczoraj Jan pisał: „Ujrzymy Go takim, jakim jest”. Dzisiaj Hiob mówi: „Ciałem swym Boga zobaczę. To właśnie ja Go zobaczę”.
5. Ty jesteś, Panie, światłem i zbawieniem moim, będę szukał oblicza Twego, Panie… nie zakrywaj przede mną swojej twarzy…”
Radonie, wspomnienie Wszystkich Wiernych Zmarłych, 2 listopada 2023, pierwsza Msza św.
HOMILIA 7
1. Ze św. Janem kierowaliśmy nasze oczy wczoraj, aby zobaczyć miłość, którą Bóg nas obdarzył. Patrzyliśmy patrzeniem, które nas przemienia.
2. Dzisiaj rano nasze spojrzenie kierowaliśmy ku Bogu, który doświadcza i wyzwala. Hiob sprawiedliwy mówił: „To właśnie ja Go zobaczę”.
3. Dzisiaj wieczorem dzieje się rzecz przedziwna – oczy Jezusa, obmyte łzami po śmierci przyjaciela Łazarza, zwracają się ku górze, ku niebu, aby prosić o życie dla niego.
4. Jezus otworzył oczy niewidomemu, Jego moc otworzyła oczy Żydom przybyłym do Marii: „[Wielu] ujrzawszy to, czego Jezus dokonał, uwierzyło w Niego”.
5. Panie, i naszą wiarę umacniaj, abyśmy ujrzeli Twoją chwałę! „Dusza moja Boga pragnie, Boga żywego, kiedyż więc przyjdę i ujrzę oblicze Boże”.
Radonie, wspomnienie Wszystkich Wiernych Zmarłych, 2 listopada 2023, druga Msza św.
HOMILIA 8
1. „Niszczeje nasz człowiek zewnętrzny”. Zdajemy sobie z tego sprawę w wiekiem. Oczy słabsze, kojarzenie, sprawność, nogi słabsze, czasem coś innego… Lekarze namawiają do regularnej kontroli, aby zapobiec gwałtownym zmianom na gorsze.
2. Jest jednak i „człowiek wewnętrzny” – świat naszych myśli, nadziei, marzeń, wiary – doświadczenia życiowego. Wzrok wewnętrzny, który nie patrzy na świat, ale na sens, wartość, życie, wiarę, relację z Bogiem.
3. Dlatego możemy mówić, że „wpatrujemy się w to, co niewidzialne”. To też warto „kontrolować” regularnie. Do lekarza chodzimy, aby nagle nie znaleźć się w niechcianym miejscu. Do Boga przychodzimy, aby znaleźć się w miejscu przez Niego przygotowywanym. Przy Nim samym!
Msza św. pogrzebowa śp. Ireny, 27 lipca 2024, czytanie: 2 Kor 4,14 – 5,1.