Nie zatwardzajcie serc waszych
HOMILIA 1
1. Nie jesteśmy lepsi od Izraelitów, którzy wędrowali przez pustynię, prowadzeni przez Boga. I narzekali, buntowali się, wątpili.
2. Do nas tez Bóg miłosierny i potężny mówi, abyśmy nie zatwardzali naszych ser w buncie i uporze.
3. Grzech jest zawsze oszustwem. Nadzieja wszystko zwycięży. O nią prośmy dzisiaj Boga.
Gidle, 17 stycznia 2019, rok 1, Hbr 3,7-14; Ps 95; Mk 1,40-45
HOMILIA 2
1. Zauważmy skrajności, które wskazują nam dzisiejsze czytania: lud wędrujący z Egiptu ma możliwość szybkiego wejścia do ziemi obiecanej. Jednak upór i niewiara będą przyczyną ich dalszej wędrówki, aż wymrze to pokolenie na pustyni.
2. Z kolei chory – choćby chciał – nie może wejść ani do wsi czy miasta, nie może pójść do świątyni jerozolimskiej. Jest rytualnie nieczysty, oddzielony. Ze względu na dar zdrowia i oczyszczenia będzie głosił moc Bożą działającą w Jezusie.
3. Między tymi skrajnymi obrazami pojawia się sytuacja po cudzie. Z powodu popularności nie może nigdzie jawnie wejść (jak chory), przebywa na pustyni (jak lud zbuntowany).
4. Na szczęście to do Niego przychodzą ludzie, poruszeni świadectwem uzdrowionego. To świadczyło o realności uzdrowienia i zaangażowaniu człowieka.
5. Jezu, nasze losy bierzesz wciąż na siebie. Ty jesteś naszym Bogiem – czy to czas pustyni, choroby, czy dzielenia się wiarą!
Radonie, 12 stycznia 2023, Hbr 3,7-14; Ps 95; Mk 1,40-45