Święto Chrztu Pańskiego, rok ABC

Czytania w roku A: Iz 42,1-4.6-7; Ps 29,1-2,3ac-4,3b i 9b-10; Dz 10,34-38; Mt 3,13-17 Czytania w roku B: Iz 55, 1-11; śpiew: Iz 12, 2. 3 i 4bcd. 5-6; 1 J 5, 1-9; Mk 1, 7-11 Czytania w roku C: Iz 40, 1-5. 9-11; Ps 104 (103), 1-2a. 3b-4. 24-25. 27-28. 29b-30; Tt 2, 11-14; 3, 4-7; Łk 3, 15-16. 21-22 Jezus chrzcić będzie Duchem Świętym i ogniem (Łk 3,16) Chrzest – anamneza Posłannictwo Deuteroizajasza w świetle Iz 40, 1-11 i późniejszej tradycji tego tekstu „Pięćdziesiątnica pogan” w ujęciu Dziejów Apostolskich (Dz 10, 1–11, 18). Casus Korneliusza i jego domu Obecność i działanie Ducha Świętego w poszczególnych wiernych według Listów św. Pawła Apostoła OBJAWIENIE PIOTROWI MISJI AD GENTES (Dz 10,1-48). Studium egzegetyczno – teologiczne WSTĘP Obchodzimy dzisiaj święto Chrztu Pańskiego. Jan Chrzciciel nad Jordanem rozpoznał w Jezusie Mesjasza. Wiedział więc, że Jezus nie potrzebuje chrztu, którego on udzielał. Jan bowiem chrzcił, czyli obmywał wodą tych, którzy postanowili zmienić swoje życie, wyznać swoje grzechy i oczyścić się z nich. To przecież nie dotyczyło Jezusa. ON na wątpliwości Jana odpowiada krótko, że godzi się wypełnić wszystko, co sprawiedliwe. Zstąpienie Ducha i głos Boga: „Tyś jest mój Syn umiłowany” poświadczają wobec wszystkich to, co wiedział Jan Chrzciciel. Chrzest Jezusa stał się publicznym objawieniem Jego mesjańskiej godności – namaszczeniem. Panie, umiłowany Synu Ojca – zmiłuj się nad nami. Chryste, namaszczony Duchem Świętym – zmiłuj się nad nami. Panie, posłany, aby uzdrowić to, co było chore i ułomne – zmiłuj się nad nami. HOMILIA 1 1. W zakonie nauczyłem się zmywać naczynia. Dobrze zmywać naczynia. Kiedyś nawet stanąłem do pojedynku z młodzieżą, i wygrałem w szybkości i dokładności. Teraz niewiele się ta umiejętność przydaje, powszechne są maszyny, zmywarki i inne urządzenia. Wszystko ma być czyste, błyszczące, wyparzone, śliczne, gotowe do użycia… 2. Dlaczego o tym mówię? Czasami w taki sposób traktuje się w Kościele chrzest. To ma być szybkie, skuteczne, najlepsze jakościowo umycie ludzkiej duszy, obmycie jej… po chwili ma być czysta, gotowa do użytku, świeża, błyszcząca świętością… 3. Tymczasem dzisiejsze święto pokazuje nam jeszcze jedną jakby funkcję chrztu – i Janowego, i tego, który my przyjmujemy w Kościele… 4. Święty Marek Ewangelista pisze dzisiaj: „W chwili gdy [Jezus] wychodził z wody, ujrzał rozwierające się niebo i Ducha jak gołębicę zstępującego na siebie. A z nieba odezwał się głos: Tyś jest mój Syn umiłowany, w Tobie mam upodobanie”. Ta scena z Ewangelii i dzisiejsze święto przypomina nam także nasz chrzest, przede wszystkim to, że chrzest oznacza nie tylko obmycie ze zmazy grzechu pierworodnego, ale przede wszystkim obdarowanie Duchem i przyjęcie za syna. Skoro istnieje związek między Chrztem Jezusa i naszym chrztem, to również do nas odnoszą się słowa: „Tyś jest mój syn umiłowany”. Za te dwa dary – obmycie z grzechów i napełnienie Bożą miłością podziękujmy dzisiaj naszemu Ojcu w niebie. 5. A przy okazji dziękczynienia za te dwa dary możemy też podziękować za wszystkie inne, które posiadamy. Min. za umiejętność zmywania naczyń. Poznań, Święto Chrztu Pańskiego, 12 stycznia 2014. HOMILIA 2 WSTĘP W dniu chrztu Jezus został przedstawiony przez Ojca jako Syn posłany dla dokonania dzieła zbawienia. Misję tę potwierdza świadectwem Bóg Ojciec. Zamknięte przez grzech Adama niebiosa otwierają się, na Jezusa zstępuje Duch Święty. Z nieba daje się słyszeć jednoznaczny głos: Tyś jest mój Syn umiłowany, w Tobie mam upodobanie. Święto Chrztu Pańskiego z jednej strony objawia nam Jezusa jako umiłowanego Syna, z drugiej zaś strony kieruje uwagę na realizm naszego chrztu. W tym sakramencie bowiem doświadczamy mocy zbawczej Chrystusa, która wyzwala z niewoli grze-chów. Zostajemy także napełnieni Duchem Świętym i w ten sposób każdy z nas staje się umiłowanym dzieckiem Bożym. Za ten dar dzisiaj Panu Bogu bardzo dziękujmy. Prośmy o miłosierdzie….  HOMILIA
  1. Po co właściwie Pan Jezus przyszedł na świat?
  2. Na to podstawowe katechizmowe pytanie można udzielić wielu poprawnych i słusznych odpowiedzi:
    • Przyszedł nas zbawić, czyli przebaczyć grzechy i wezwać do przyjaźni z Bogiem,
    • Przyszedł, aby uzdrawiać chorych, nakarmić głodnych, wskrzesić kilku umarłych,
    • Uczynił wiele cudów, powiedział wiele pięknych przypowieści, poruszających serce,
    • Nawrócił wielu grzeszników, bezbożników,
    • Oddał swoje życie za nasze grzechy, wziął na siebie krzyż i na nim skonał,
    • Zmartwychwstał, aby pokazać swoje zwycięstwo nad śmiercią i grzechem.
  1. To wszystko prawda. Dzisiejsza liturgia słowa pokazuje nam jednak jakby wspólny mianownik tego wszystkiego, a raczej istotę rzeczy…
  2. Po co właściwie Pan Jezus przyszedł na świat?
  3. Cel jest ukazany w słowach, które osoby stojące nad Jordanem słyszą z nieba: „Ten jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie”.
  4. Jezus przychodzi, aby być jasnym, czytelnym, pewnym znakiem miłości Boga do człowieka. Bóg tak mnie kocha, że daje mi siebie samego w darze, daje mi Syna, aby ON z miłości wziął na siebie moje grzechy. Jezus przyszedł, aby Jego miłość zwyciężyła w moim życiu. Nie tylko po to, abym dziękował Mu za Jego ofiarę na krzyżu. Przyszedł, abym ja miał życie dzięki temu.
  5. Dzisiejsze święto i słowa Ewangelii zachęcają, aby każdy z nas osobiście zadał Jezusowi pytanie: Panie Jezu, po co przyszedłeś na świat?
  6. I dlaczego tak bardzo dotyczy to mojego życia?
Poznań, Święto Chrztu Pańskiego, Msza św. o 7, niedziela 12 stycznia 2014, rok A. HOMILIA 3 1. Są takie rzeczy w życiu, o których nie wolno zapomnieć: swoje dane, groby bliskich, Ojczyzna, przyjmowane lekarstwa, hymny, modlitwy. 2. Są specjalne ćwiczenia i zabawy, aby niezależnie od wieku mieć dobrą pamięć. Powtarzanie czyni mistrzem. 3. Powtarzanie czego? Dzisiaj jest w Ewangelii zdanie, które trzeba koniecznie zapamiętać i przez jego pryzmat patrzyć się na dzieje Jezusa. To zdanie brzmi: „Ty jesteś moim Synem umiłowanym, w Tobie mam upodobanie”. 4. Dlaczego akurat to zdanie?
  • umiłowanie Ojca i Syna, rozmiłowanie – Ich Miłością jest Duch Święty, jest obecny i działa w całej misji Jezusa,
  • Ona jest siłą czynienia cudów,
  • Ona jest łaska przemieniającą ludzkie serca,
  • Ona jest siłą do podjęcia męki i krzyża,
  • Ona jest chwałą zmartwychwstania,
  • Ona jest darem synostwa dla nas!
5. Mocą tej Miłości jesteśmy tak samo ukochani, umiłowani, wybrani jak Jezus, nasz Brat. 6. Miłość jest darem niezasłużonym. „Nie ze względu na niesprawiedliwe uczynki, jakie spełniliśmy”, ale – z miłosierdzia. Miłości pochylającej się nad ludzką niedolą. 7. Rok Miłosierdzia – rok zachęty do rozumnego, sprawiedliwego i pobożnego okazywania miłosierdzia innym. Aby wtedy w moim życiu okazywała się chwała Boża. 8. Po czym ją poznam? Izajasz pisze dzisiaj o wyrównywaniu drogi dla Pana. Niech góry i pagórki zostaną jednak mimo wszystko na ziemi. Między ludźmi niech będzie mniej przeszkód… Polanica, Święto Chrztu Pańskiego, 10 stycznia 2016 HOMILIA 4 WSTĘP 1. Uroczystość Objawienia Pańskiego – czyli Trzech Króli – to dzień, w którym tajemniczy magowie rozpoznają w małym Jezusie Króla i Pana. 2. Niedziela po tej uroczystości przenosi nas 30 lat później. W liturgii pozostawiamy już małego Jezuska, zaczynamy towarzyszyć dorosłemu Jezusowi w Jego misji głoszenia Ewangelii. 3. Ta misja zaczyna się, gdy Jezus idzie nad Jordan i przyjmuje chrzest od Jana Chrzciciela. 4. Dlatego dzisiejsza niedziela nazywana jest Niedzielą Chrztu Pańskiego. Tradycja pozwala jeszcze na choinki, żłóbki, szopki aż do Ofiarowania Pańskiego. HOMILIA 1. Kto był nad Jordanem, ten mógł się rozczarować. Leniwa, niewielka rzeczka; błotnista, zarośnięta trzciną. To żadna przyjemność – wchodzić do takiej rzeczki. 2. Na szczęście to, co się w niej wydarzy, nie zależy ani od jej nurtu, ani zawartości błota. Jezus przychodzi, aby zanurzyć się w wodzie. Aby zanurzyć się symbolicznie w ludzkich sprawach, grzechach, życiu, codzienności. 3. Jezus nie stoi na brzegu, nie gra mistrza, który z daleka będzie pouczał, jak powinieneś żyć, człowieku. Ale zanurzy się w te grzechy, które ludzie wcześniej i później wyznawali Janowi Chrzcicielowi. Jezus zstępuje, aby je wziąć na siebie i za nie złożyć życie w ofierze. 4. To z Jego przebitego serca wypłynie woda i krew – symbole naszego chrztu i Eucharystii. 5. My nie musimy wchodzić do Jordanu – przyniesieni najczęściej przez rodziców i chrzestnych dostępujemy chrztu – zanurzenia w Bożym sercu, w Bożej miłości. 6. I czytanie: Bóg mówi: przyjdź, zaczerpnij, jesteś spragniony nie wody mineralnej, ale nieskończonej miłości. Nigdy jej nie zabraknie. „Przymierze wieczyste” oznacza, że Bóg jest dla nas na zawsze, nigdy się nie wycofa, choćby nawet człowiek się odwrócił. „Gdyż hojny jest w przebaczaniu…” 7. II czytanie: Miłość jest jak świąteczne ciasto. Przydaje się dobry pomysł, przepis, składniki, foremka, piekarnik… serce włożone w całe przygotowanie… na tym polega życie wg przykazań Bożych – przepisu na udane życie, w zgodzie z Bogiem, sobą, innymi… 8. Przykazania wymagają jednak miłości. Bez niej stają się tylko normami, które człowiek omija, łamie, nie rozumie… Bez niej tracą one smak. 9. Dzisiejsze święto to prośba: pozwól Bogu, aby zanurzył się w Twoim życiu. Pozwól Bogu, aby je zmieniał. Słuchaj, patrz, żyj. Ty jesteś umiłowaną córką i synem. Polanica, Święto Chrztu Pańskiego, 7 stycznia 2018 HOMILIA 5 WSTĘP 1. Polska tradycja pozwala jeszcze na kolędy, szopki, żłóbki, ale dzisiejsza niedziela jest dla nas wezwaniem – idźmy za Jezusem, który rozpoczyna swoją publiczną działalność. Niedziela chrztu Pańskiego to dzień, w którym wspominamy znak chrztu przyjętego przez Jezusa od Jana Chrzciciela. 2. Chrzest Janowy przyjmowali ludzie, aby wyrazić wolę pokuty i przemiany życia. prośmy o Boże miłosierdzie, niech będzie impulsem i dla przemiany naszego życia. HOMILIA 1. Po co właściwie Jezus przyjął ten chrzest?
  • Pan Jezus przyszedł, aby zbawić nas – grzeszników; choć jest święty, nie odsuwa się od nas i nie gardzi grzesznikami,
  • biorąc na siebie nasze grzechy i winy upodabnia się do nas, to jest da nas siłą i nadzieją,
  • na Nim możemy polegać, na Niego możemy zawsze liczyć,
  • w czasie swojej działalności zostanie nazwany przyjacielem celników i grzeszników; nazywali Go tak „doskonali”, z dala trzymający się od nieczystych i grzeszników,
  • Duch Święty potwierdza godność bosą Jezusa oraz zapowiada odrodzenie dla ludzi tkwiących w grzechu,
  • jest także zapowiedzią naszego chrztu – znakiem synostwa Bożego dla nas
2. Miejsce, które wg tradycji pokazuje się dzisiaj jako miejsce chrztu Chrystusa, nie jest atrakcyjne turystycznie. Rzeczka brudna, gliniasta, zarośla, wokół pola minowe, trochę żołnierzy z bronią. 3. Niezależnie od okolicy, ani grzeszności człowieka, trzeba powiedzieć – Jezu, wziąłeś na siebie moje grzechy i głosiłeś Ewangelię, umarłeś na krzyżu i zmartwychwstałeś dla mnie. Dzięki Tobie razem tworzymy wspólnotę Kościoła. Tu, w Kościele, mówisz każdemu z nas: jesteś dzieckiem Boga! Polanica, Święto Chrztu Pańskiego, 13 stycznia 2019, rok C HOMILIA 6 1. Nie mam pojęcia, kiedy zostałem ochrzczony. Nigdy ta wiadomość nie była mi do niczego potrzebna z wyjątkiem przygotowania do bierzmowania i w związku ze wstąpieniem do zakonu. 2. Strasznie brzmią te słowa. Święto Chrztu Pańskiego jest dobrą okazją do tego, aby podziękować Bogu za dar chrztu św., dzięki któremu:
  • zostałem uwolniony od grzechu pierworodnego,
  • stałem się dzieckiem Bożym,
  • zostałem wszczepiony w Chrystusa,
  • zostałem włączony do wspólnoty Kościoła,
  • mam udział w misji Chrystusa i Kościoła.
3. Duch Święty napełnił Maryję – zapoczątkował życie Jezusa. Duch Święty zstąpił na Jezusa – to był początek Jego misji. 4. Duch Święty zstąpił na mnie w czasie chrztu św. i stałem się chrześcijaninem. Tutaj Jezus gromadzi nas, Maryja Mu towarzyszy – potrzeba mojej odpowiedzi na dary Ducha Świętego. Wiktorówki, Święto Chrztu Pańskiego, 12 stycznia 2020, Rok A, Mt 3, 13-17 HOMILIA 7 1. Dzisiejszą Ewangelię można narysować dwiema prostymi liniami: pionową i poziomą. 2. Pozioma linia to wyraźne oddzielenie Jana Chrzciciela od Jezusa. Byli z jednej rodziny, byli kuzynami. Ale ich misja była zupełnie inna. Linia pozioma wyraźnie oddziela pokorę i uniżoność Jana Chrzciciela od posłannictwa Jezusa. 3. Pionowa linia sięga od brzegu Jordanu aż do samego nieba. Od Jezusa stojącego na brzegu rzeki, w górę poprzez Ducha Świętego, ku głosowi Ojca z nieba. 4. Na przecięciu tych linii jest coś szczególnego. Obietnica! „On chrzcić was będzie Duchem Świętym”. Na czym polega chrzest w Duchu Świętym:
  • doświadczenie wylania łaski Ducha Świętego,
  • nic nowego to nie dale, ale pozwala doświadczyć tego, co już mamy w nowy, potężny sposób,
  • odkryć godność chrztu św., z wiarą czytać Pismo św., mieć czas na głęboką modlitwę, być lepszym na co dzień, pięknie korzystać z sakramentów św., odkrywać wspólnotę Kościoła,
  • pozwala żyć duchowo tak, jak do tej pory jeszcze nie żyliśmy,
  • być spragnionym,
  • żyć pełną duszą,
  • żyć Przymierzem z Bogiem,
  • szukać Pana,
  • porzucić złe drogi,
  • nawracać się do Niego,
  • wydawać plony w życiu/urodzaj,
  • czerpać ze zdrojów zbawienia (Ps),
  • wiarą zwyciężać świat (II czyt.).
5. To znaczy – doświadczyć na nowo tego, co już posiadamy: daru dziecięctwa Bożego. Wiktorówki, Niedziela Chrztu Pańskiego, 10 stycznia 2021, Iz 55, 1-11; pieśń Iz 12; 1 J 5, 1-9; Mk 1, 7-11 HOMILIA 8 1. Pytanie do wiernych: kto podrabiał usprawiedliwienia w szkole? Kiedyś często padało pytanie: masz usprawiedliwienie od rodziców?, i leciało się z karteczką do wychowawczyni, teraz dużo częściej rodzice wysyłają informację przez e-dziennik. 2. To znaczenie usprawiedliwienia nakłada się na słowo, którego bardzo często używa Biblia. Także dziś „Usprawiedliwieni Jego łaską…” Brzmi to tak: coś przeskrobałem, czegoś nie dopełniłem, więc łaska Boża potwierdza, że to nie moja wina. Lub: przychodzi z góry jakieś niezasłużone ułaskawienie i w ten sposób unikam kary za występek. 3. Czym właściwie jest usprawiedliwienie?
  • usprawiedliwienie przez łaskę to po prostu takie działanie Boże wobec konkretnego człowieka, które daje wyzwolenie z grzechów i wewnętrzne odnowienie,
  • w działanie to angażują się Osoby Trójcy Świętej: z racji pełnego miłości ojcostwa Ojciec przebacza grzechy człowiekowi,, z racji braterstwa Syn wysłużył to przebaczenie przez mękę, śmierć i zmartwychwstanie, od wewnątrz działa Duch Święty,
  • usprawiedliwienie do niczego człowieka nie zmusza – jest wezwaniem wolnego człowieka do więzi, partnerstwa wobec Boga, do relacji szczerej, bez muru grzechu – ten został obalony przez przebaczenie,
  • widzialnym znakiem tego usprawiedliwienia jest sakrament chrztu św.,
  • udziela się chrztu zawsze we wspólnocie Kościoła oraz w imieniu Kościoła, ponieważ chrzest jest znakiem widzialnym, dostępnym dla zmysłów, który udowadnia mi, że obmycie i usprawiedliwienie zostało udzielone realnie,
  • Jezus także przyjmuje chrzest – ludzie to widzą! oto jeden z nich, robi to samo, co wszyscy tutaj u Jana Chrzciciela,
  • obmycie i usprawiedliwienie nie może być nieuchwytnym, duchowym zjawiskiem, aczkolwiek domaga się potwierdzenia czynami miłości.
4. Po co to usprawiedliwienie, Boże działanie, chrzest, obmycie?
  • aby otworzyć człowiekowi drogę do życia w jedności z Bogiem tu oraz w wieczności,
  • pokazać cel w życiu: wspólnotę z Bogiem na zawsze,
  • aby udzielić pomocy we wspólnocie Kościoła przez dary wiary, nadziei i miłości,
  • aby być dziedzicem nieba – wszystko, co stworzył Bóg, jest dla nas. Aby to dostrzec, warto poznać teorię ekstramisji…
Radonie, Niedziela Chrztu Pańskiego, 9 stycznia 2022, rok C, Iz 40, 1-5. 9-11; Ps 104; Tt 2, 11-14; 3, 4-7; Łk 3,15-16.21-22 HOMILIA 9 1. W dzisiejszym fragmencie Ewangelii wg św. Mateusza słyszymy pierwsze słowa Jezusa zapisane w tym dziele: „Tak godzi się nam wypełnić wszystko, co sprawiedliwe”. To jest właśnie pewien klucz, w którym św. Mateusz napisze Ewangelię. 2. Możemy te słowa skierować do nas samych, potraktować jako cel codziennego życia choćby na najbliższy tydzień. „Wypełnić wszystko, co sprawiedliwe” oznacza:
  • pełnić wolę Bożą,
  • zachowywać przykazania,
  • miłość Bożą wziąć za fundament postępowania,
  • Bogu dziękować za Jego moc i nią żyć wśród codzienności.
3. „Wypełnić wszystko, co sprawiedliwe” to także zaproszenie dla dwóch chłopców, których dzisiaj przez chrzest święty przyjmiemy do wspólnoty Kościoła. Oni rozpoczynają życie w Kościele, Jezus rozpoczyna głoszenie Ewangelii. Jego, Syna Bożego i Pana mają tym dzieciom głosić rodzice, chrzestni, rodzina i my także, jako wspólnota Kościoła. 4. Mamy wobec nich być świadkami (zerkając w dzisiejsze czytania):
  • Boga, który się nie poddaje, nie rezygnuje, nie wycofuje swojej łaski, ani mocy,
  • Boga, który nigdy się nie zniechęca całą, największą nawet niegodziwością świata,
  • Boga, który będzie wciąż otwierał nasze oczy na Jego działanie,
  • Boga, który jest wolnością i spełnieniem marzeń i ludzkiej tęsknoty o wolności,
  • Boga, który zaprasza do niebanalnego życia, do niepopularnej wiary, a zatem żywej, przekraczającej granice,
  • Boga, który traktuje nas jako swoje najukochańsze dzieci; i to się nigdy nie zmieni.
Radonie, Święto Chrztu Pańskiego, 8 stycznia 2023, rok A, Iz 42,1-4.6-7; Ps 29,1-2,3ac-4,3b i 9b-10; Dz 10,34-38; Mt 3,13-17 HOMILIA 10 1. Chcę Was dzisiaj zaprosić do przygody. Przygoda będzie trwała od dziś aż do początku Wielkiego Postu. W tym czasie codziennie ( poza 3-4 wyjątkami) będziemy w czasie Eucharystii czytać fragmenty Ewangelii wg św. Marka. Przygoda będzie polegała na tym, aby po prostu ten fragment sobie przeczytać, rozważyć, łyknąć… 2. Przygody, dla których ta Ewangelia idealnie pasuje do ludzi naszych czasów są następujące:
  • codzienne fragmenty są jak rolki w telefonie; to ludzie, opowieści krótkie i konkretne, idealne dla ludzi lubiących odmianę i brak monotonii,
  • Jezus jest wciąż w ruchy – zabiegany… wchodzi, wychodzi, wraca, idzie, stale tam coś się dzieje… DLA ZABIEGANYCH!
  • opowieści idealne dla tych, którzy lubią kanapki, tosty, burgery – każda z tych opowieści ma kilka warstw – niby coś prostego, a jednak gdzieś w środku znajdziemy zaskakujący smaczek…
3. Dlaczego ta Ewangelia została tak napisana i zredagowana? Otóż wg Tradycji sięgającej roku 120-130 po Chrystusie działo się tak: „Marek, który był tłumaczem św. Piotra, spisał dokładnie wszystko, co przechowywał w pamięci, ale nie w tym porządku, w jakim następowały po sobie słowa i czyny Pańskie. Ani bowiem Pana nie słyszał, ani nie podążał za Nim, i tylko później (…) był towarzyszem św. Piotra… [Marek] tak pisał, jak to się w jego pamięci przechowało. O jedno tylko się starał, o to, aby nic nie opuścić z tego, co słyszał, oraz by nie napisać jakiejś nieprawdy”. 4. Oprócz wymiaru wspomnieniowego, drobnych wspomnień, sytuacji, jest jeszcze jeden wymiar. Aby zobaczyć go, trzeba użyć DRONA, czyli wznieść się ponad tekst i zobaczyć, że ta garść wspomnień jest ułożona dość pomysłowo. 5. O kanapce już wspomniałem. Co dzisiaj widać z wysokości „drona”? Otóż widać scenę chrztu Jezusa jako zapowiedź Jego śmierci (1 i 5 rozdział). 6. Początek i koniec ziemskiej działalności Jezusa jak dwie kromki chleba… Co znajdziesz w środku – oto wyzwanie! Radonie, Niedziela Chrztu Pańskiego, 7 stycznia 2024, rok B, Iz 55, 1-11; śpiew: Iz 12, 2. 3 i 4bcd. 5-6; 1 J 5, 1-9; Mk 1, 7-11 Pomysł 11 Czytania Iz 40, 1-5. 9-11; Ps 104; Tt 2, 11-14; 3, 4-7; Łk 3,15-16.21-22 Rozmowa z dziećmi i rodzicami: w Ewangelii wiele razy czytamy o tym, jak dobry dla wszystkich ludzi był Pan Jezus. Właściwie nie ma tam człowieka, którego by ominął, zlekceważył, któremu by ni pomógł… Zastanawiam się, dlaczego Pan Jezus był taki dobry dla innych? Gdzie się tego wszystkiego nauczył? W jaki sposób się tego nauczył? Kto powie? Kto ma jakiś pomysł na ten temat? W dzisiejszej Ewangelii widzimy już Pana Jezusa jako dorosłą osobę. Jan Chrzciciel zapowiada przyjście Zbawiciela, przygotowuje ludzi na Jego przyjście. Ludzie chcą mieć czyste serca, poprawić się, zmienić… a wyrazem tego jest właśnie chrzest w Jordanie. Jezus nie musi się zmieniać na lepsze, nie ma przecież grzechów – ale chce pokazać, co w tym wszystkim jest najważniejsze – Bóg nas kocha i Bóg tę miłość wyznaje swojemu Synowi. Tyś jest mój Syn umiłowany… Dzięki tej Bożej miłości i dzięki więzi z Ojcem w każdej chwili, Jezus może czynić cuda i nauczać i być znakiem tej miłość. A co jest w tym wszystkim ważne dla nas? Abyśmy sobie nawzajem mówili, że jesteśmy dla siebie ważni, że się kochamy, wtedy tę dobroć możemy innym okazywać.

LEKTURA DODATKOWA

Od samego początku nowi wyznawcy Chrystusa byli przyjmowani do Kościoła na mocy udzielanego chrztu.
To był (i nadal pozostaje) obrzęd chrześcijańskiej inicjacji. Zgodnie z poleceniem Pana Jezusa udzielany jest „w imię Ojca, i Syna i Ducha Świętego” – zarówno na odpuszczenie grzechów, jak i jako znak włączenia do widzialnej wspólnoty ludu Bożego i nadziei na udział w wiecznym zbawieniu. Cała ta treść, łącznie z odwołaniem do każdej z Osób Trójcy Świętej, wraca w stwierdzeniu Listu do Tytusa: „[Bóg Ojciec] zbawił nas przez obmycie odradzające i odnawiające w Duchu Świętym, którego wylał na nas obficie przez Jezusa Chrystusa”. Autor listu przypomina, że stało się to bez żadnej naszej zasługi: „nie ze względu na sprawiedliwe uczynki, jakie spełniliśmy, lecz z miłosierdzia”. Używa rzeczownika paliggenesia (dosłownie: narodzenie od nowa), wyjątkowego dlatego, że nie notuje go Septuaginta, starożytne greckie tłumaczenie Starego Testamentu. Z kolei w Nowym Testamencie słowo to pojawia się jeszcze dwa razy. W Ewangelii św. Mateusza Pan Jezus mówi: „Przy odrodzeniu, gdy Syn Człowieczy zasiądzie na swym tronie chwały, wy, którzy poszliście za Mną, zasiądziecie również na dwunastu tronach”. Tę samą rzeczywistość, otwartą na to, co nastąpi po powtórnym przyjściu Chrystusa Pana, opisuje autor Pierwszego Listu św. Piotra: „Niech będzie błogosławiony Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa. On w swoim wielkim miłosierdziu przez powstanie z martwych Jezusa Chrystusa na nowo zrodził nas do żywej nadziei”. O ile określenie paliggenesia jest tak rzadkie w Biblii, o tyle poza nią ma w starożytnej grece kilka istotnych znaczeń, zapewne znanych św. Pawłowi, który przecież w rodzinnym Tarsie zdobył gruntowne wykształcenie. Dla niektórych filozofów paliggenesia miała wymiar kosmiczny, oznaczający odrodzenie świata. Wciąż w kręgach filozofii, bardziej w podejściu związanym z etyką, paliggenesia jest odrodzeniem moralnym dotyczącym przede wszystkim jednostki. Paliggenesia w grece oznacza również odrodzenie o charakterze politycznym czy społecznym. Rzeczownika tego używano, opisując powrót chorego do zdrowia. Wreszcie paliggenesia oznaczała odrodzenie duchowe. W tym ostatnim sensie można widzieć przylgnięcie wiarą do Pana Jezusa, które rozpoczyna nowe życie. Jego inicjacją jest obmycie, czyli chrzest. Mówiąc o obmyciu, można spotkać się z zarzutem, że chrześcijaństwo przypomina np. kulty misteryjne czy żydowskie ruchy chrzcielne. Trzeba zgodzić się w sprawie podobieństwa zewnętrznego gestu obmycia. Istnieje jednak zasadnicza różnica: chrześcijańskie obmycie jest sakramentem udzielanym tylko raz, tamte miały charakter rytów, które były wielokrotnie powtarzane. Źródło tekstu: biblia.wiara.pl