Uroczystość Zwiastowania Pańskiego, rok ABC
CZYTANIA: Iz 7,10-14; Ps 40,7-8a.8b-10.11; Hbr 10,4-10; Łk 1,26-38
Wcielenie w adwentowej liturgii godzin
Zwiastowanie Pańskie, Maryja uczy nas posłuszeństwa wobec Boga
HOMILIA 1
WSTĘP
W uroczystość Zwiastowania NMP dziękujemy Bogu za Jego uniżenie i przyjęcie ludzkiej natury, a przez to za zaproszenie dla każdego z nas, abyśmy mogli być w jedności z Nim, tu w Kościele, sakramentach, modlitwie, a w przyszłości – w niebie. Dziękujemy też Maryi za to, że umożliwiła swoją wolną zgodą na największy cud w dziejach świata – na przyjście Boga do nas w Jezusie Chrystusie. Bez Jej zgody byłoby to niemożliwe.
HOMILIA
1. Ewangelia dzisiejsza przypomniała mi przygotowania do wakacji sprzed kilku laty, spędzałem je pod namiotem, więc przygotowałem go dobrze, wymieniłem masz, dokupiłem śledzie, przejrzałem suwak i sznurki. Kilka dni później wziąłem namiot ze sobą na katechezę… Rozstawiłem go w salce i jeden raz w życiu prowadziłem katechezę siedząc w wejściu do namiotu…
2. Dlaczego takie pomysły? Ano dlatego, że dzisiaj w Ewangelii jest słowo, które zawsze robi na mnie wrażenie – po polsku: osłoni Cię, po hebrajsku – otoczy Cię namiotem.
3. Oczywiście nie chodzi o namiot turystyczny – jest to odniesienie do Namiotu Spotkania, na który zstępował Obłok, wskazując Bożą obecność. Namiot stał w obozie Izraelitów, była w nim Arka Przymierza – to był DOM BOGA, miejsce rozmowy z NIM. Dzisiaj w każdym kościele mamy taki namiot – Tabernakulum, tu jest Bóg, MY stajemy się takim Namiotem/Komunia.
4. Maryja zgadza się na to, aby być miejscem spotkania, w którym Bóg otrzymuje mieszkanie w świecie… Przez Nią Jezus przychodzi na świat…
5. Podobni w pewnym sensie jesteśmy i MY do Niej, przez nas Jezus chce być obecny w tym świecie, dlatego przychodzi do nas w Komunii świętej…
6. W jednym komentarzu przeczytałem dzisiaj, że nasze przyjmowanie Komunii świętej jest bardzo podobne do Zwiastowania NMP – Ciało Chrystusa – Amen – wyznaję wiarę, że jest to Jezus – Bóg prawdziwy, a także zgadzam się, aby we mnie zamieszkał…
7. Aby zamieszkał na zawsze… w namiocie można spędzić wakacje… na stałe wracamy do domu… niech i nasze serca i ciała będą takim domem dla Boga naszego…
Poznań, uroczystość Zwiastowania Pańskiego, 26 marca 2012, Iz 7,10-14; Ps 40,7-8a.8b-10.11; Hbr 10,4-10; Łk 1,26-38
HOMILIA 2
WSTĘP
Dzisiejsza uroczystość przypomina nam o wielkim zdarzeniu, od którego rozpoczęła się nowa era w dziejach ludzkości. Archanioł Gabriel przyszedł do Maryi, niewiasty z Nazaretu, by zwiastować Jej, że to na Niej spełnią się obietnice proroków, a Jej Syn, którego pocznie w cudowny i dziewiczy sposób za sprawą Ducha Świętego, będzie Synem samego Boga.
Fakt, że uroczystość ta przypada często w trakcie Wielkiego Postu uzmysławia nam, że tajemnica Wcielenia jest nierozerwalnie związana z tajemnicą śmierci i zmartwychwstania Chrystusa.
HOMILIA
1. Klepsydra piaskowa – dwa zbiorniczki i gardło, zwężenie, przez które przesypuje się piasek. Znakomity model i symbol dnia dzisiejszego i słowa, które Bóg do nas dzisiaj kieruje. Dlaczego?
2. Pierwsze czytanie – sytuacja wojny, dwa państwa ruszają przeciw Jerozolimie, chcą ją zdobyć, info o tym dochodzi do króla Achaza w Jerozolimie. Naprzeciw niego wychodzi prorok Izajasz. Mówi – proś o znak od Boga, znak łaski, mocy, zwycięstwa, pokonania przeciwników…
3. Drugie czytanie – to dowód na to, że w Jezusie ten znak, moc i zwycięstwo przyszło. Dowód? Jedna, jedyna ofiara Jezusa zastępuje wszystkie ofiary Starego Prawa, jej moc i wielkość bierze się już nie z ofiarności ludzi, ale z miłości Bożej, zupełnie bezinteresownej.
4. Co łączy te dwa wymiary – życie ze wszystkimi jego zagrożeniami i codziennością oraz Bożą łaskę? Co jest tym „gardłem”, przez które wiedzie droga, połączenie świata ludzkiego i Bożego?
5. DECYZJA. Zgoda na to, abyś był w moim życiu, Boże…. Maryja podjęła taką decyzję. Jej ser-ce było otwarte na Boże działanie. W tym jesteś-my do Niej zupełnie podobni – Bóg pokornie się pyta – czy zapraszasz mnie do swojego życia, czy przekreślisz? Tylko Ktoś wielki tak postępuje. Tylko prawdziwa miłość tak postępuje. Bo chce, aby decyzja człowieka była wolna. Tak samo jak decyzja, którą dzisiaj setki tysięcy ludzi podejmują na całym świecie – decyzja o duchowej adopcji dziecka poczętego, wiary w moc modlitwy i miłości…
6. Decyzja wolności to wąskie gardło – bo dzisiaj wolność nie jest w cenie. Patrzymy na innych, nie wychylamy się. Zamykamy w sobie…
7. Czas na wolność. Wolność w Jezusie. Czas na decyzję. Kiedy, jak nie teraz, kiedy jest piękny czas młodości, poszukiwania, miłości, rozwoju, zawierania przyjaźni, także rozczarowań i bólu…
8. Klepsydra życia ma się obracać – moje życie ma się mieszać z Bożą miłością. Musi być prze-pływ, współpraca, akcja. Wtedy człowiek czuje, że żyje… Nie tylko dla siebie samego, ale i dla innych!
Poznań, uroczystość Zwiastowania Pańskiego w LSU, 25 marca 2014, Iz 7,10-14; Ps 40,7-8a.8b-10.11; Hbr 10,4-10; Łk 1,26-38
HOMILIA 3
WSTĘP
W uroczystość Zwiastowania NMP dziękujemy Bogu za Jego uniżenie i przyjęcie ludzkiej natury, a przez to za zaproszenie dla każdego z nas, abyśmy mogli być w jedności z Nim, tu w Kościele, sakramentach, modlitwie, a w przyszłości – w niebie. Dziękujemy też Maryi za to, że umożliwiła swoją wolną zgodą na największy cud w dziejach świata – na przyjście Boga do nas w Jezusie Chrystusie. Bez Jej zgody byłoby to niemożliwe.
HOMILIA
1. Jeśli chodzi o Pana Jezusa, to pierwsze herezje wcale nie kwestionowały, że był Synem Bożym, że był Bogiem… Kwestionowały fakt, że Jezus Chrystus mógł być prawdziwym człowiekiem! To było niepojęte, że Bóg mógł się aż tak uniżyć i upokorzyć, aby być prawdziwym człowiekiem.
2. Doketyzm (I-II wiek) twierdził, że Chrystus nie przyjął ciała rzeczywistego człowieka, ale ciało pozorne (niematerialne).
3. Inny błąd to pogląd Apolinarego (biskup Laodycei, III-IV wiek), który doszedł do swoistej hybrydy. Jezus miał według niego w ramach wcielenia przyjąć ciało człowiecze (sarks) oraz duszę zmysłową (psyche), ale nie przyjął duszy rozumnej (pneuma – ducha). A więc Jezus nie jest w pełni człowiekiem, gdyż dusza rozumna (pneuma) została zastąpiona duchem Chrystusa.
4. W wiekach późniejszych pojawiały się jeszcze herezje: monofizytyzm – w Chrystusie równocześnie są dwie natury – boska i ludzka – przed wcieleniem, a po wcieleniu Bóstwo Jezusa po-chłonęło naturę ludzką) oraz herezje monoenergizmu (Jezus jest Bogiem i człowiekiem, ale działa tylko mocą bożą i monoteletyzmu (posiada ludzką i boską wolę, ale działa tylko wolą boską).
5. Po co ten mini wykładzik o herezjach w tak uroczysty dzień?
6. Aby na nowo zdać sobie sprawę, jak święte i cenne jest ludzkie życie, skoro Pan stał się jednym z nas – przeszedł tę samą drogę, jak my. To nasze ludzkie życie, ciała i duszy, stało się i jest do dzisiaj drogą do Pana Boga i miejscem doświadczania Jego potęgi.
7. To życie może być zagrożone, szczególnie życie niewinnego dziecka, niekochanego, niechcianego. Duchowa adopcja takiego dziecka, którą dzisiaj wiele osób podejmuje jest realną siłą pomagającą mu przez modlitwę.
8. Prośmy szczególnie Maryję o jej modlitwę za nas, abyśmy trwali w wierze, żyli z Jezusem na co dzień, szanowali życie nasze i innych, zwłaszcza tych bezbronnych i najmniejszych…
Poznań, uroczystość Zwiastowania Pańskiego, 8 kwietnia 2013, LSU, Iz 7,10-14; Ps 40,7-8a.8b-10.11; Hbr 10,4-10; Łk 1,26-38
HOMILIA 4
Tekst z: A. Madej „Całe życie jest gestem miłości”, W drodze nr 5 (117) 1983: Najpiękniej przyjęła zwiastowanie Maryja. Najpilniej słuchała. Bo najpierw trzeba umieć słuchać, wyłowić z życia te głosy, które coś znaczą, coś mówią. Umieć słuchać: co mi naprawdę chce powiedzieć ten głos, którego akurat słucham. Jak to trudno słuchać i słyszeć. Maryja tego uczy. Jest patronką zasłuchanych. Patronką przyjmujących. Patronką najpiękniejszych zwiastowań…
HOMILIA
1. Od Maryi możemy się uczyć bardzo ważnej umiejętności: umiejętności słuchania… słyszę, co do mnie mówi ktoś bliski, ale go nie słucham… nie zwracam na niego uwagi, z góry wiem, co powie, z góry mam już przygotowaną odpowiedź, więc po co zwracać na to uwagę…
2. Najpiękniej przyjęła zwiastowanie Maryja… najpilniej słuchała…. bo najpierw trzeba umieć słuchać, wyłowić z życia te głosy, które coś znaczą, coś mówią.
3. W czasie modlitwy trzeba także umieć słuchać: co mi naprawdę chce powiedzieć ten głos, którego akurat słucham… Maryja czasu Zwiastowania jest patronką zasłuchanych, jest patronką naszego słuchania…
Rzeszów, uroczystość Zwiastowania Pańskiego, 25 marca 1995, Iz 7,10-14; Ps 40,7-8a.8b-10.11; Hbr 10,4-10; Łk 1,26-38
HOMILIA 5
1. Przyszła wiosna, od świtu słychać śpiew ptaków, śpiewają, ćwierkają, drą się niemiłosiernie. Tylko jeden siedzi cicho, jakby zajęty czymś zupełnie innym.
2. To urocza jaskółka, którą namalował bł. Fra Angelico na obrazie ze sceną Zwiastowania NMP. Ptak ten jest symbolem skruchy, modlitewnej wytrwałości, ascezy, wierności Bożym prawom i zasadom.
3. Nic dziwnego, że jaskółka siedzi i przygląda się scenie Zwiastowania. Celem, dla którego artysta umieścił tam ptaka, jest ukazanie wnętrza, duszy Maryi, Ona odpowiada na zaproszenie Boga.
4. Św. Łukasz opisuje scenę Zwiastowania już w czasie Kościoła, więc chce pokazać działanie Trójcy Świętej.
5. Ojciec posyła anioła, Syna Ojca pocznie Maryja, to Duch Święty zstępuje na Nią…
6. Czcząc Maryję wielbimy Boga Ojca za wielkie rzeczy, które nam uczynił. W Maryi wszystko odnosi się do Jej Syna, całą swą wielkość Jemu zawdzięcza. Tę cześć oddajemy w Duchu Świętym, otwarci na Jego natchnienia i posłuszni Jego działaniu.
Radonie, uroczystość Zwiastowania Pańskiego, 25 marca 2023, Iz 7,10-14; Ps 40,7-8a.8b-10.11; Hbr 10,4-10; Łk 1,26-38
LITURGIA UROCZYSTYCH PRZYRZECZEŃ
Po Ewangelii (homilii), OPIEKUN kandydatów Duchowej Adopcji, zwraca się do Celebransa:
Ojcze, obecni tu kandydaci, pragną podczas tej Eucharystii złożyć swoje osobiste przyrzeczenia,
które zapoczątkują Duchową Adopcję dzieci zagrożonych zabiciem w łonie ich matek.
CELEBRANS:
Przychylam się do waszej prośby, ponieważ, tym sposobem, pragniecie bronić życia nienarodzonych
dzieci, którym grozi zagłada. Niech przystąpią do ołtarza, żeby złożyć przyrzeczenia.
Cała grupa adoptujących podchodzi bliżej ołtarza.
CELEBRANS:
Pokornie prosimy Boga Ojca, aby nasze siostry i bracia mogli wypełnić swoje zobowiązania i tym
sposobem stać na straży życia poczętych, jeszcze nie narodzonych, dzieci. Prośmy Ducha Świętego
o dar wytrwania dla tych, którzy będą przyrzekać.
HYMN DO DUCHA ŚWIĘTEGO
– śpiew: „O Stworzycielu, Duchu, przyjdź”
Po Słowie Bożym następuje PRZEKAZANIE ŚWIATŁA CHRYSTUSA osobom przyrzekającym.
CELEBRANS:
Przyjmijcie „Światło Chrystusa”. Niech „Światło Chrystusa” chwalebnie zmartwychwstałego rozproszy ciemności naszych serc i umysłów.
Celebrans podchodzi z zapalonym Paschałem do przyrzekających i zapala kolejno ich świece. Rozpoczyna się złożenie przyrzeczenia Duchowej Adopcji Dziecka Poczętego.
CELEBRANS odczytuje kolejne fragmenty przyrzeczenia, które adoptujący na głos powtarzają:
Najświętsza Panno, Bogarodzico Maryjo, wszyscy Aniołowie i Święci wiedziony pragnieniem niesienia pomocy w obronie nienarodzonych postanawiam mocno i przyrzekam, że od dnia 8 kwietnia 2013 roku w uroczystość Zwiastowania Najświętszej Maryi Pannie biorę w Duchową Adopcję jedno dziecko* którego imię jedynie Bogu jest wiadome, aby przez 9 miesięcy, każdego dnia, modlić się o uratowanie jego życia, oraz o sprawiedliwe i prawe życie po urodzeniu. Tymi modlitwami będą: jedna Tajemnica Różańca św., moje dobrowolne postanowienia, modlitwa, którą dziś po raz pierwszy odmówię. „Panie Jezu, za wstawiennictwem Twojej Matki Maryi, która urodziła Cię z miłością oraz za wstawiennictwem św. Józefa, Człowieka Zawierzenia, który opiekował się Tobą po urodzeniu – proszę Cię w intencji tego nienarodzonego dziecka, które duchowo adoptowałem, a które znajduje się w niebezpieczeństwie zagłady. Proszę, daj rodzicom tego dziecka miłość i odwagę, aby pozostawili je przy życiu, które Ty sam mu przeznaczyłeś. Amen”.
CELEBRANS:
Módlmy się. Boże, Źródło Życia i Dobroci. Ty posłałeś swego Syna, Słowo Życia. Wysłuchaj prośby nasze, a tych, którzy złożyli dzisiaj swoje przyrzeczenia racz pobłogosławić i spraw, by przy pomocy Twojej łaski, dotrzymali tego, co przyrzekali.
Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.