Ciało – ziarno – duch

1. Nie potrafimy sobie wyobrazić zmartwychwstania. Nie potrafimy sobie wyobrazić celu, do którego zmierza świat i my wraz z nim: „aby Bóg był wszystkim we wszystkich”.

2. Skoro dzisiaj tyle jest mowy o ziarnie, to możemy podziękować za ofiarę życia tych, którzy złożyli je za Ojczyznę. O żołnierzach poległych w walce o niepodległość mówi się: „Chcieli nas zakopać. Nie wiedzieli, że jesteśmy ziarnem”.

3. Byli pojmani, pobici, byli jak to, co zniszczalne, słabe, chwalebne – pamięć o nich sprawia, że są dla nas niezniszczalni, chwalebni, mocni, duchowi. Zwłaszcza dziś, gdy obchodzimy kolejną rocznicę agresji sowieckiej na Polskę.

4. Eucharystia daje nam przedsmak zmartwychwstania. Św. Ireneusz pisze: „Podobnie jak ziemski chleb dzięki wezwaniu Boga nie jest już zwykłym chlebem, ale Eucharystią, a składa się z dwóch elementów: ziemskiego i niebieskiego, tak również i my: przyjmując Eucharystię wyzbywamy się zniszczalności, ponieważ mamy nadzieję zmartwychwstania”.

Radonie, 17 września 2022, 1 Kor 15, 33-37.42-49; Ps 56; Łk 8, 4-15