Spełnienie

Egzorcyzmy Jezusa w Ewangelii Marka. Studium.

Czy bibliści pamiętają jeszcze o szatanie?

OPĘTANIE I EGZORCYZMY W APOLOGETYCE WCZESNOCHRZEŚCIJAŃSKIEJ II-III WIEKU

Losy wiary w opętania i skuteczność egzorcyzmów w Europie ostatnich trzech wieków

OPĘTANIA I EGZORCYZMY – NOWE WYZWANIA DLA TEOLOGII XXI WIEKU

HOMILIA 1

1. Autor wymieniał wielkie dzieła Boże i wspominał wiarę Abrahama, Izaaka, Józefa, Mojżesza – niejako fundamenty historii zbawienia w Starym Testamencie.

2. Aby wszystko opowiedzieć oczywiście nie starczyłoby czasu…

3. Spełnieniem ich oczekiwań było przyjście Pana Jezusa. Oni tego nie doczekali. My jesteśmy szczęściarzami, bo w Kościele oddajemy cześć żywemu Bogu, Zbawicielowi – Jezusowi Chrystusowi.

4. Dzięki niech będą Bogu, który bez żadnej naszej zasługi dał nam ten dar. Niech świadomość tej łaski poruszy nasze serca i do wdzięczności, i do głębszej wiary.

Gidle, 4 lutego 2019, Hbr 11,32-40; Ps 31; Mk 5,1-20

HOMILIA 2

1. Do obiadu można by opowiadać o wielkich dziełach, których dokonali bohaterowie ST. Także o tym, co zrobili nie kierując się bynajmniej Bożym duchem.

2. W te historie i nas delikatnie wplątuje autor HBR, abyśmy razem z nimi wielbili Boga w naszej codzienności. I „w domu, wśród swoich” opowiadali, jak Pan ulitował się nad nami.

Radonie, 30 stycznia 2023, Hbr 11,32-40; Ps 31; Mk 5,1-20

HOMILIA 3

1. Niby to samo, ale różny skutek! Spójrzmy:

• moc Jezusa objawiona uczniom podczas burzy powoduje u nich uczucie lęku; ma on jednak pozytywne znaczenie, prowadzi do pytania: Kim On jest?,
• moc Jezusa, którą zobaczyli pasterze, a potem opowiedzieli o niej w mieście – przynosi skutek przeciwny – ODEJDŹ!

2. Na szczęście uwolniony człowiek swoim głoszeniem mocy Jezusa oddaje chwałę Bogu, głosi ją nie tylko u siebie, u swoich, ale i po całej okolicy.

3. O tę moc prosimy Cię, Panie, dla nas i dla każdego człowieka. Ty jesteś naszą tarczą i chwałą.

Radonie, 29 stycznia 2024, 2 Sm 15,13-14.30; 16,5-13a; Ps 3; Mk 5,1-20.

HOMILIA 4

1. Cały 11 rozdział Listu do hebrajczyków to wspomnienie o bohaterach opowieści ze Starego testamentu. Dla niektórych „nie starczyłoby czasu”, by je opowiedzieć.

2. Oprócz tych historii związanych z postaciami trzeba podkreślić, że nasza wiara ma wymiar wspólnotowy – tworzymy jeden lud wierzący z ludźmi różnych epok i dziejów.

3. My też będziemy dla przyszłych pokoleń wspomnieniem. Ale razem przecież pielgrzymujemy do Boga przez wiarę.

4. Nawiązując do dzisiejszego fragmentu z Ewangelii wg św. Marka, mieszkamy po „różnych stronach” jeziora czasu i dziejów. Jezus przybywa tu i tam, dociera do nas, naucza, błogosławi, odpływa i zostawia nas z wiarą, przemyśleniami.

5. Dlatego możemy wołać słowami psalmu: „Jakże jest wielka dobroć Twoja, Panie!”

Gdańsk, 3 lutego 2025, Hbr 11,32-40; Ps 31; Mk 5,1-20