Uzdrowienie w Kafarnaum

Eucharystia: zapowiedzi – ustanowienie – znaczenie

WSPÓLNOTOTWÓRCZY CHARAKTER WIECZERZY PAŃSKIEJ WEDŁUG PIERWSZEGO LISTU DO KORYNTIAN

HOMILIA 1

1. Dowódca musiał mieszkać od wielu lat w Kafarnaum, zbliżył się do wspólnoty żydowskiej. Budowa synagogi dla niej wiązała się z finansowym wyrzeczeniem. Możemy przypuszczać, że porzucił rzymskich bogów, miał żywą wiarę w Boga jedynego.

2. Dla Żydów jednak cały czas był poganinem, nikt z nich nie wszedłby do jego domu. Stąd wysyła swoje sługi i prosi o uzdrowienie „na odległość”.

3. Zaskakuje świadectwo Jezusa o tym człowieku i jego wierze. W tym wypadku nie mundur świadczy o wierze. Nie pochodzenie, ani miecz.

4. Tam, gdzie spotkasz ludzi wierzących – tam spotkasz Boga. To się przytrafiło setnikowi w Kafarnaum…

Gidle, 17 września 2018, 1 Kor 11,17.26.33; Ps 40; Łk 7,1-10

HOMILIA 2

1.Wieczerza Pańska miała w czasach św. Pawła dwie części: na początku była „uczta miłości”, czyli ludzie w serdecznej atmosferze spożywali przyniesione przez siebie pokarmy.

2. Wspólny posiłek budował jedność, którą potem umacniało przyjmowanie Ciała i Krwi Pańskiej – Eucharystia. Ona była drugą częścią spotkania.

3. Fragment listu pokazuje z goryczą nadużycia i brak jedności między chrześcijanami, wprost: nie ma Eucharystii, bo wielu jest zajętych swoim jedzeniem i piciem.

4. W tym fragmencie św. Paweł kilka razy wspomina o „schodzeniu się”, „zbieraniu się” jako Kościół. Ale to jeszcze za mało, aby Wieczerza Pańska rzeczywiście miała miejsce. Eucharystia tworzy Kościół, a nie tylko spotykanie się przy jedzeniu.

5. Stąd ten Pawłowy opis Eucharystii i napomnienie dość wzruszające lub tchnące surowością: „poczekajcie jedni na drugich”.

6. Przychodzisz, Panie, do nas w Eucharystii, bądź naszą jednością, abyśmy zawsze mówili i wyznawali: „Pan jest wielki!”

Radonie, 12 września 2022, 1 Kor 11,17.26.33; Ps 40; Łk 7,1-10

HOMILIA 3

1. Dobrze jest wiedzieć, jak wyglądało pierwotne chrześcijaństwo, że nie było idealne, jak to czasami możemy sobie naiwnie wyobrażać. Nie wierzmy we wszystkie opowieści i wezwania do naśladowania pierwszych chrześcijan – tak jak i Paweł nie do końca wierzył w usłyszane opowieści. Pisze dzisiaj w końcu: „Po części wierzę…”

2. Przypomina zatem chrześcijanom nieidealnym tradycję o ustanowieniu Eucharystii. W niej intrygujące są słowa, że „otrzymał ją od Pana”. Jest to nawiązanie do objawienia pod Damaszkiem. To Chrystus jest początkiem tej tradycji, natomiast Apostołowie i Kościół przekazali Pawłowi naukę o niej, a on sam przekazał ją Koryntianom.

3. To łączy się w pewien łańcuch tradycji – wiarygodną, jasną linię jej przekazu, do której i my dołączamy w naszych czasach.

4. Razem z rzymskim setnikiem, poganinem i człowiekiem wielkiej wiary, którego słowa powtarzamy tuż przez Komunią św.

Gdańsk, 16 września 2024, 1 Kor 11,17.26.33; Ps 40; Łk 7,1-10